41 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

 41 Χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία της ΚΝίτισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, στην πύλη του εργοστασίου -κάτεργο-κλωστοϋφαντουργίας  ΕΤΜΑ στον Βοτανικό στις 28 Ιουλίου 1980. 

Η Σωτηρία, παιδί λαϊκής οικογένειας,τριτοετής φοιτήτρια της Παντείου, οργανωμένη στην Κ.Ν.Ε. και εμπνεόμενη από τα ιδανικά του σοσιαλισμού- κομμουνισμού, έδινε πάντα το παρόν στα καλέσματα της οργάνωσης, στις εξορμήσεις, τις συγκεντρώσεις, τις πορείες παντού.

Ήταν βλέπεις και το πολιτικό  κλίμα της εποχής, που φαίνονταν από παντού η λαϊκή απαίτηση να φύγει η κυβέρνηση της δεξιάς Ν.Δ. με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη.

Η νεολαία της ΚΝΕ στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, με εξορμήσεις στις σχολές, τα σχολεία, τα μεγάλα εργοστάσια, τις συνοικίες. Οι οργανώσεις σπουδάζουσας, επιδίωκαν να στηρίζουν την προσπάθεια του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, να ακουστεί όσο ποιο δυνατά η φωνή του ΚΚΕ. Όργωναν τα εργοστάσια για να φτάσουν οι προκηρύξεις στα χέρια των εργατών και εργατριών.

Αυτό έγινε και εκείνη την ημέρα,  28  Ιουλίου 1980. Η οργάνωση της Παντείου εκείνη την ημέρα πήγε  στην ΕΤΜΑ να μοιράσει την προκήρυξη. Κανένας δεν φανταζόταν ότι στην προσπάθεια της εργοδοσίας να μην έρθουν σε επαφή οι εργάτες με τους φοιτητές, για να μην πάρουν την προκήρυξη, θα έφταναν σε αυτή τη δολοφονική συμπεριφορά.

Οι υπεύθυνοι του εργοστασίου επιβίβασαν τους εργάτες που σχόλασαν το μεσημέρι σε πούλμαν, εντός του προαυλίου του εργοστασίου για να τους μεταφέρουν στα σπίτια τους. Οι οδηγοί  ύστερα από την επιβίβαση των εργατών ανέπτυξαν ταχύτητα και κινήθηκαν προς την πύλη όπου τα μέλη της ΚΝΕ προσπαθούσαν να μοιράσουν τις προκηρύξεις στους εργάτες.

Ο οδηγός Μάριος Χαρίτος αναπτύσσοντας μεγάλη ταχύτητα παρέσυρε και σκότωσε επί τόπου την Σωτηρία Βασιλακοπούλου, κόβοντας το νήμα της ζωής της, στα 20 της χρόνια.

Η δολοφονία της συγκλόνισε το πανελλήνιο.

Την επόμενη ημέρα 29 Ιουλίου, η εργοστασιακή επιτροπή των εργαζομένων της ΕΤΜΑ και το συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών προκήρυξε απεργία.

Η κηδεία της, 30 Ιουλίου στο Α΄ Νεκροταφείο εξελίχτηκε  σε ένα ατελείωτο ποτάμι διαδηλωτών ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία. Χιλιάδες λαού και νεολαίας έδωσαν το παρόν και τίμησαν την αδικοχαμένη Σωτηρία.

Με δάκρυα στα μάτια την αποχαιρέτισαν με το τραγούδι   Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς σε άνιση μάχη και αγώνα…….

Στο δικαστικό σκέλος, στις 9 Ιανουαρίου 1982 το Δ΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών που δίκασε την υπόθεση απέδωσε την κατηγορία δολοφονίας από πρόθεση στον οδηγό του πούλμαν Μάριο Χαρίτο και τον παρέπεμψε στο Κακουργιοδικείο.

 Ο Χαρίτος με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο άσκησε έφεση η οποία εκδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών όπου άλλαξε την κατηγορία και τον καταδίκασε για ανθρωποκτονία από αμέλεια και όχι από πρόθεση  -ενεπλάκη  σε τροχαίο- αποδίδοντας του 12 μήνες φυλακή, στις 15 Ιανουαρλιου 1983.  

Κάθε χρόνο, στο άγαλμα που δημιουργήθηκε στην μνήμη της Σωτηρίας  στην οδό Αγ. Άννης έξω της ΕΤΜΑ  σύντροφοι της, αγωνιστές του εργατικού και φοιτητικού κινήματος, που δεν ξεχνούν τη Σωτηρία, πραγματοποιούν συγκέντρωση και αφήνουν λίγα λουλούδια. Το ίδιο θα γίνει και φέτος.

 Εκδήλωση τιμής και μνήμης στη Σωτηρία Βασιλακοπούλου, στο σημείο που δολοφονήθηκε, έξω από το πρώην εργοστάσιο της ΕΤΜΑ (Ιερά Οδός και Αγ. Αννης) οργανώνουν την Τετάρτη 28 Ιούλη το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, το ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Παντείου Πανεπιστημίου, η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών.

 

Σωτηρία δεν σε ξεχάσαμε, σε θυμόμαστε! 

 

Ρωγμή στην ενημερωση      

 

Στην ιστοσελίδα  kommon.gr, την Δευτέρα 19 Ιουλίου 2021    

ο Κώστας Γκόντζος έγραψε το παρακάτω κείμενο για την Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Αξίζει να διαβαστεί!

   Να μας βλέπεις Σωτηρία μην μας αφήσεις...

      Του Κώστα  Γκόντζου

 

Εκείνο το πρωί πριν 41 χρόνια το Μαθηματικό με την ΦΜΣ θα πήγαινε στην SOFTEX, αλλά κάποιους από μας που ήμασταν, λέει, πιο σωματώδεις, μας είπαν να πάμε δίπλα στην ΕΤΜΑ όπου είχε πάει η Πάντειος, επειδή ήταν κυρίως κορίτσια και ήθελαν μια μικρή ενίσχυση γιατί όσο νάναι... ποτέ δεν ξέρεις, είναι και δύσκολα τα πράγματα πρωί-πρωί να μοιράζεις προκηρύξεις στα εργοστάσια. Όταν το αφηνιασμένο φορτηγό έπεσε πάνω στην Σωτηρία στην αρχή απλά οργιστήκαμε και αντιδράσαμε με κάτι εεεεε τι κάνεις ρε και κάτι τέτοια.

  Δεν ξέρω, ίσως και να μην ήθελε να την σκοτώσει, αλλά πάντως σίγουρα ήθελε να απειλήσει, να φοβίσει και να αποθαρρύνει γιατί τέτοια εντολή είχε από την εργοδοσία. Όταν καταλάβαμε ότι η Σωτηρία ήταν νεκρή πάθαμε ένα σοκ. Όσο κι αν οι αναφορές στους "νεκρούς του αγώνα" ήταν στην καθημερινότητά μας, συνήθως αφορούσαν στους νεκρούς ήρωες του ΕΑΜ, του Δημοκρατικού Στρατού, της Χούντας κ.λπ. Δεν το είχαμε βιώσει να συμβαίνει δίπλα μας, σε κάποιον από μας και ίσως και σε μας κάποια στιγμή. Σοκ. φόβος, οδύνη και μετά αγανάκτηση σαν αποτέλεσμα και των τριών προηγούμενων.

 

 Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου δεν ήταν πια μαζί μας. Στα 20 της χρόνια έφυγε, έτσι ξαφνικά σε λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ. Και την είχαμε ζήσει μπροστά στα μάτια μας. Δεν είχαμε τότε και αυτή την έκφραση της... γυναικοκτονίας και δεν κινδυνέψαμε να μπερδευτούμε και τέτοια. Ήταν δολοφονία, ταξική δολοφονία, δολοφονία εκτελεσμένη και οπλισμένη από την αδίστακτη εργοδοσία. Η Σωτηρία σήμερα θα ήταν γύρω στα 60 και κάτι. Λογικά θα είχε εμβολιαστεί και με το ASTRA ZENEKA.

 Ίσως να ήταν ακόμα στο ΚΚΕ, ίσως να είχε ακολουθήσει το τσουνάμι αποχώρησης της Σπουδάζουσας το 89΄ , ίσως να είχε καταλήξει στον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους "Παντειακούς" τον Γιώργο τον Λυκουριώτη και τον Χαρίση, ίσως να ήταν στο ΝΑΡ του Παναγιώτη Μαυροειδή, ίσως να είχε πάει με το ΚΟΜΜΟΝ και τον Θανάση Σκαμνάκη, ίσως να ήταν σε ομάδες ακτιβιστών όπως ο Μήτσος με την Πελαγία στην Μεσσήνη, ίσως να ακολουθούσε τον δικό της μοναχικό δρόμο όπως η γραμματίνα της στην Πάντειο τότε η Μαρία Αλειφαντή με τον Περικλή, ίσως να είχε οικογένεια και παιδιά, κανείς ποτέ δεν ξέρει και δεν θα το μάθει.

 Έτσι κι αλλιώς όσοι είμασταν τότε εκείνο το πρωί εκεί στην ΕΤΜΑ στην SOFTEX και στα άλλα εργοστάσια που έκανε εξόρμηση η Σπουδάζουσα, σήμερα όποτε ανταμώνουμε συνήθως για να αποχαιρετίσουμε κάποιον "παλιό" που έφυγε από την ζωή όπως τότε για τον Θόδωρα τον Καραγιαννίδη, είμαστε σε καμιά... 15αριά πολιτικούς φορείς ή και μοναχικοί καβαλάρηδες. Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ. Δεν ξέρω αν αυτή η ΑΝΤΑΜΩΣΗ μπορεί να μας ανταμώσει ξανά όλους μαζί και σε ποιους δρόμους.

 Μακάρι λες από πρώτη ματιά. Εξαρτάται από τον... δρόμο λες με την δεύτερη. Αλλά έτσι κι αλλιώς αξίζει λες με την τρίτη. Είναι βλέπεις αυτή η παρακαταθήκη εκείνης της μυστήριας αλλά ωραίας εποχής που "ένωνε" και κρατάει ζωντανό το δέσιμο ακόμα μετά από τόσες δεκαετίες ακόμα και ανάμεσα σε διαφορετικούς δρόμους και πορείες.

  Είναι ίσως αυτή η περίεργη ΔΥΝΑΜΗ των δικών μας νεκρών που λες και μας επιτηρούν από κει πάνω και μας λένε συνεχώς ¨αφήστε τις μαλακίες, κοιτάξτε να δείτε τι θα κάνετε μην πάει και χαμένη η θυσία μας". Κάτι είναι τέλος πάντων... θα δούμε, Πότε θα το δούμε αυτό το... θα δούμε, δεν ξέρω. Ελπίζω πάντως ότι θα το... δούμε. Η ουσία είναι πως οι νεκροί χάνονται όταν πια δεν θα τους θυμάσαι. Και την Σωτηρία δεν πρέπει να την αφήσουμε να χαθεί. Θα την θυμόμαστε. θα θυμόμαστε εκείνο το πρωί, κυρίως για να την κρατήσουμε ΖΩΝΤΑΝΗ σαν παρακαταθήκη και να μην νομίσει από κει πάνω πως πήγε τζάμπα και χωρίς σκοπό και λόγο.

 Σήμερα κάποια νέα παιδιά που παλεύουν να βρουν τον δικό τους δρόμο για μια καλύτερη ζωή μέσα από την ΚΝΕ, θα τιμήσουν την Σωτηρία στις 8μ.μ. στην σχολή της,. στην Πάντειο. Λογικά θα έπρεπε να είμαστε όλοι εκεί, αλλά λογικά και πάλι, δεν θάμαστε. Δεν πειράζει. Τουλάχιστον εκεί κατά τις... 8 το βραδάκι, ας την θυμηθούμε για λίγο. Και ας σκεφτούμε παρέα της. Ποιοι είμαστε και που πάμε. Νάσαι καλά Σωτηρία εκεί πάνω. Και συγνώμη που εκείνο το πρωί πριν 41 χρόνια, εμείς οι... γεροδεμένοι που ήρθαμε στην ΕΤΜΑ για ενισχύσεις, δεν καταφέραμε να σε προστατέψουμε.

 Πηγή:kommon gr

Ρωγμή στην ενημέρωση