Κούβα: Η κοινωνική απομάγευση της «Επανάστασης»

Η άποψη ενός Κουβανού αναρχικού

 Το καταπιεστικό κοινωνικό ξόρκι, που βύθισε το διεθνές μουσείο της Αριστεράς στο ύπνο, έχει πια λυθεί. Υπό τον μανδύα της «Κουβανικής Επανάστασης» το «Κουβανικό Κράτος» εκδήλωσε όλη του τη σκληρότητα και τα ψέματά του. Το ίδιο Κουβανικό Κράτος, το οποίο προκειμένου να αντιμετωπίσει των ιμπεριαλισμό των Η.Π.Α, δημιούργησε μια παντοδύναμη αστυνομία για να θέσει την κοινωνία υπό τον πλήρη έλεγχό του.

Το ίδιο Κουβανικό Κράτος, το οποίο στο όνομα του σοσιαλισμού κατέστρεψε όλα τα κινήματα και τις εργατικές οργανώσεις που καθιστούσαν αυτή τη λέξη μια καθημερινή πραγματικότητα. Το ίδιο Κουβανικό Κράτος, το οποίο μετέτρεψε την αλληλεγγύη σε διεθνές brand, ενώ μας κρατούσε διαρκώς σε μια κατάσταση δυσπιστίας και φόβου ανάμεσα σε γείτονες. Το ίδιο Κουβανικό Κράτος το οποίο, εν μέσω της εντατικοποίησης του εμπάργκο των Η.Π.Α, χτίζει περισσότερα ξενοδοχεία για ξένους τουρίστες αντί να φτιάξει τις υποδομές για να παράγουμε γάλα και φρούτα. Το ίδιο Κουβανικό Κράτος το οποίο παρήγαγε το μόνο εμβόλιο στην Λατινική Αμερική ενάντια στον Covid-19, αλλά έχει μετατρέψει τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες υγείας σε ζόμπι που εξυπηρετούν την πολιτική αστυνομία. 

                       Γυναίκα θυμωμένη για την έλλειψη τροφίμων, Αβάνα, Κούβα, Μάιος 2019 

Το ίδιο Κουβανικό Κράτος που αυτές τις μέρες του Ιουλίου του 2021, απέδειξε τι είναι: ξεκάθαρα μια ολιγαρχία μαφιόζικου τύπου, μια χυδαία κλεπτοκρατία ντυμένη το πέπλο του ανθρωπισμού και του διαφωτισμού. Μια πυραμίδα δύναμης τόσο σταθερή και δυσανάλογη όπως οι μοναχικοί μεγάλιθοι των Νήσων του Πάσχα.

Το να αναπτυχθούν τώρα επιχειρήματα περί γεωπολιτικής, δηλαδή για τη θέση της Κούβας στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική στρατηγική· το να υποστηριχθεί ότι οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Κούβα είναι αναπόφευκτα πληρωμένες από την Κουβανική Δεξιά του Μαϊάμι· το να υποστηριχθεί ότι οι διαμαρτυρόμενοι είναι απλά εγκληματίες που θέλουν να πλιατσικολογήσουν και ότι οι πραγματικά επαναστάτες άνθρωποι είναι με το μέρος της κυβέρνησης, είναι όλα αυτά πράγματι επιχειρήματα που περιγράφουν ένα σημαντικό μέρος της πραγματικότητας. Αλλά παραλείπεται κάτι σημαντικό: Ο λαός της Κούβας έχει δικαίωμα αλλά και καθήκον να διαμαρτύρεται, όπως και οι Κολομβιανοί και οι Χιλιανοί –ποια η διαφορά; Ότι είναι ολιγαρχίες με διαφορετική καταγωγή; Με πρακτικές περισσότερο ή λιγότερο σκληρές; Με ιδεολογικά φτιασίδια περισσότερο ή λιγότερο διαφορετικά; Με εκδηλώσεις μεγαλύτερης ή μικρότερης υπακοής στην κυβέρνηση των Η.Π.Α; Με ιδανικά λιγότερο ή περισσότερο ηρωικά ώστε να δικαιολογήσουν τα προνόμιά τους;

Όλες αυτές οι μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις Κολομβιανές, τις Χιλιανές και τις Κουβανικές ολιγαρχίες εκμηδενίζονται όταν ένα Κυριακάτικο πρωινό ανακαλύπτεις ότι, όπως οι μαφιόζικες ολιγαρχίες της Κολομβίας και της Χιλής, έτσι και η Κουβανική ολιγαρχία είναι πάνοπλη, περισσότερο ή λιγότερο, προκειμένου να συντρίψει εσένα και τα αδέρφια σου, το σώμα και το μυαλό σου αν τολμήσεις έστω και να αμφισβητήσεις την κανονικότητα που η ίδια ελέγχει.

Όλα όσα έκανε το Κουβανικό Κράτος για να βγάλει το εθνικό φάρμακο ενάντια στον Covid-19, όλες οι παροχές προς τους εργαζομένους, όλες οι βελτιώσεις στους μισθούς που δόθηκαν σε πολλούς τομείς του Κουβανικού Κράτους εν μέσω πανδημίας, εξατμίστηκαν ξαφνικά, όχι μόνο εξαιτίας του πληθωρισμού και των ελλείψεων σε ενδημικά τρόφιμα στην Κούβα, αλλά και επειδή οτιδήποτε αποτελούσε μέρος του μακάβριου πλαισίου της «καταπιεστικής ανοχής» (repressive tolerance) ήρθε στο φως, κάτι το οποίο κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος μπορεί να διαπιστώσει χωρίς να διαβάσει τον θρυλικό Rudi Dutschke.

Όλοι όσοι επιχειρούν να εξωραΐσουν την καταπιεστική ανοχή στην Κούβα και να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση της κυβερνητικής κατανόησης, μπορούν να οριστούν ως το νέο πρόσωπο του εχθρού. Όλοι αυτοί που το κάνουν στο όνομα της μελλοντικής δημοκρατίας ή της ομαλής λειτουργίας της οικονομίας, είναι εχθροί και αυτοί.

Οι «μάζες» έγιναν για άλλη μια φορά «λαός», όταν σταμάτησαν να υπακούν και άρχισαν να εμπιστεύονται ξανά τα συναισθήματα, τις σχέσεις και τις βασικές δυνατότητές τους να πράττουν και να σκέφτονται μαζί που προέκυψαν κατά την ανυπακοή και την αλληλεγγύη μεταξύ ίσων εν μέσω του σπιράλ της πανδημίας και των ελλείψεων. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που γεννήθηκε στην Κούβα αυτές τις μέρες του Ιουλίου 2021. Και είναι η νέα πραγματικότητα στην οποία, ως αναρχικοί στην Κούβα, θέλουμε να ανήκουμε.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε για το Freedom News από έναν κουβανό αναρχικό ο οποίος, για προφανείς λόγους, προτιμά να διατηρήσει την ανωνυμία του.

ΠΗΓΗ: αυτολεξεί- aftoleksi.gr

Ως ιστοσελίδα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Κούβα.

Τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει ο κουβανικός λαός έχουν την ρίζα τους κυρίως στο σκληρό εμπάργκο των αμερικανικών κυβερνήσεων που έχει επιβληθεί στην Κούβα και προκαλεί βαθιά οικονομική κρίση και επιπλέον επιτείνεται από την όξυνση της υγειονομικής κρίσης του COVID-19.

Τα τμήματα του λαού τα οποία πραγματικά βιώνουν οικονομικές και ταξικές δυσχέρειες οφείλουν να στρέψουν τα βέλη τους κυρίως απέναντι στον πρωταρχικό υπεύθυνο, τον αμερικανικό και τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό που με τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του ενισχύει την ρητορεία της επέμβασης και της αποσταθεροποίησης.

Η εσωτερική αμφισβήτηση και διαπάλη απόψεων είναι μία πλευρά που πρέπει να είναι δικαίωμα του Κουβανικού λαού αλλά για να εξυπηρετήσει πραγματικά τα λαϊκά συμφέροντα δεν μπορεί να τάσσεται υπέρ του τερματισμού του δολοφονικού αμερικανικού εμπάργκο  με την ουσιαστική αποδοχή της αμερικάνικης παρέμβασης στο νησί της Κούβας.

Θεωρούμε πως το ξεπέρασμα των προβλημάτων στην Κούβα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι σε καπιταλιστική κατεύθυνση, αλλά στην ακόμα ποιο ουσιαστική παρέμβαση του κόμματος και του κράτους για την ενίσχυση των ιδανικών της επανάστασης και της επίλυσης των όποιων λαϊκών προβλημάτων.

Διαβάστε ΕΔΩ: https://rogmistinenimerosi2.blogspot.com/2021/07/blog-post_14.html

 

Ρωγμή στην ενημέρωση