Αποχαιρετισμός στον Μίκη Θεοδωράκη

Απο την  Α.Κ.

Δύσκολη η σημερινή μέρα.

 Ο θάνατος του Μίκη μας έφερε στη μνήμη τους αγώνες, τα όνειρα, τις προσδοκίες όχι μόνο της Αριστεράς αλλά μιας ολόκληρης κοινωνίας που έδωσε συνεχείς μάχες για μια καλύτερη ζωή, για κοινωνική δικαιοσύνη. 

Πολλοί/ες από μας δεν ζήσαμε Κατοχή, Δεκεμβριανά, Εμφύλιο, την εκρηκτική εικοσαετία 1949-1967, τον Ανένδοτο, τη δολοφονία του Λαμπράκη, τα Ιουλιανά, την αντιδικτατορική πάλη. 

Οι πολύμορφοι αγώνες, τα ιδανικά τους πέρασαν στις καρδιές μας, στη σκέψη μας μέσα από τα τραγούδια του Μίκη. Μελοποίησε ποιητές, έγραψε μουσική αλλά και στίχους, τραγούδησε ο ίδιος για κάθε τι μικρό και μεγάλο που ζούσε ο ελληνικός λαός, τον πόλεμο, την πείνα, τις διώξεις του μετεμφυλιακού κράτους, τον έρωτα, την αγάπη, τη μετανάστευση, την αλληλεγγύη. 

Μέσα από τους μελοποιημένους στίχους του με κλειστά μάτια ζήσαμε τα βάσανα, τις αγωνίες, τα βασανιστήρια, τις στερήσεις, τις κακουχίες, τις χαρές, τους τόπους εξορίας χιλιάδων ανθρώπων, ανώνυμων και επώνυμων αγωνιστών που το μόνο τους "έγκλημα" ήταν το όνειρο για μια καλύτερη ζωή, για μια άλλη κοινωνία. Σιγοψιθυρίζαμε τα τραγούδια του βαδίζοντας τα μονοπάτια της ριζοσπαστικοποίησης, τα τραγουδήσαμε στις πρώτες μας πορείες. Τα τραγούδια του ήχησαν στον πρώτο εορτασμό του Πολυτεχνείου στα σχολεία παρά την σθεναρή αντίδραση της δεξιάς. 

Αγαπήθηκε, μισήθηκε, απαγορεύτηκε, κυρίως όμως τραγουδήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Επηρεάστηκε και επηρέασε την εποχή του και τα πολιτικά γεγονότα, βάδισε με τα μπρος και πίσω του ίδιου του κινήματος που εκπροσώπησε και εξέφρασε. 

Η συλλογική μνήμη θα θυμάται τον Μίκη του αγώνα, της αντίστασης, της ανυπακοής. της αγάπης για τον άνθρωπο, της πάλης για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.

Ρωγμή στην Ενημέρωση