Στο καλό Μίκη Θεοδωράκη
Για όλα τα σκαλιά που ανεβήκαμε πέντε πέντε δέκα .
Για το στρώμα που στρώσαμε για δυό και ερωτευτήκαμε .
Για τις γροθιές που υψώσαμε για να γυρίσει ο ήλιος .
Για τις Μυρτιές που μοσχοβόλησαν τα νεανικά μας όνειρα .
Για την Ρωμιοσύνη που κλάψαμε .
Για όλες τις φορές που είμαστε δυό, είμαστε τρεις, είμαστε
χίλιοι δεκατρείς .
Για τις καρδιές μας που δεν βολεύονται πάρα μόνο στο δίκαιο.
Για όλους αυτούς που δεν κατάλαβαν πως η αγάπη μας ήταν τόσο ωραία με το
καθημερνό της φόρεμα .
Για την μέρα που θα σημάνουν οι καμπάνες.
Για αυτό το χώμα που είναι δικό τους και δικό μας.
Για τον μπάτη που φύσηξε ωραία και αλλάξαμε ζωή .
Για την Άνοιξη την ακριβή .
Για εκείνον τον ήλιο της δικαιοσύνης που δεν λέει να ανατείλει.
Για την Μυρσίνη την δοξαστική.
Για το πέλαγο που είναι παιδί.
Για την αύρα σου που πότισε τα νιάτα μας...
Ρωγμή στην ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια