ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 1973 –ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Στιγμιότυπα από το Χρονικό του Αγώνα
Επιμέλεια: Ρωγμή στην ενημέρωση
Ημέρα Πρώτη: Τετάρτη, 14 Νοέμβρη 1973
Η ιστορία της ηρωικής εξέγερσης αρχίζει την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, όταν στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο φοιτητικές συνελεύσεις με αίτημα τις ελεύθερες φοιτητικές εκλογές αποφασίζουν κατάληψη και καλούν για συμπαράσταση άλλους φοιτητές.
Ημέρα δεύτερη: Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1973
Δημοσιογράφοι
εισέρχονται στο χώρο, να πάρουν συνεντεύξεις και ρωτούν τους
καταληψίες ποιά είναι τα πολιτικά τους φρονήματα.
Εκείνοι δηλώνουν: "Είμαστε όλοι ενωμένοι"
Ημέρα τρίτη: Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973
Η
Επιτροπή Αγώνα διακηρύσσει ανοιχτά πως ο αγώνας τους ξεκίνησε με το αίτημα
για ελεύθερες φοιτητικές εκλογές, αλλά προϋπόθεση για να γίνουν αυτές, είναι η
αλλαγή του καθεστώτος, η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία!
Η Επιτροπή Αγώνα, ενημερώνει για τις «προϋποθέσεις» αλλαγής το λαό της Αθήνας με συνθήματα που αναγράφονται σε πανό και που μεταφέρουν ομάδες φοιτητών στους δρόμους.
Ημέρα τέταρτη: Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973
Τα μεγάφωνα και ο πομπός από το Πολυτεχνείο μεταδίδουν πως τα τανκς δεν θα χτυπήσουν. Οι φοιτητές μαζεμένοι στα κάγκελα φωνάζουν: «Αδέλφια μας φαντάροι!».
Ένα τανκ σταμάτησε απειλητικό απέναντι από την πύλη. Ο προβολέας του έφθανε απέναντι, περνούσε πάνω από τα κάγκελα και πάνω από τους φοιτητές που φώναζαν: "ΔΕΝ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕΤΕ, ΕΙΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ".
Το τανκ κινήθηκε και γκρέμισε την πύλη. Οι στρατιώτες προχώρησαν μέσα. Οι φοιτητές άρχισαν να βγαίνουν και να σκορπίζονται στους δρόμους. Μέσα στη νύχτα ακούγονταν χτυπήματα, πυροβολισμοί και κραυγές. Αρκετούς φοιτητές και άλλους, που συμμετείχαν στην κατάληψη, κυνηγημένους από αστυνομία και φαντάρους τους έκρυψαν Αθηναίοι στα σπίτια τους για να σωθούν.
Το πρωί, ο δικτάτορας
Παπαδόπουλος έβγαλε διάγγελμα:
"Με βαθείαν συνείδησιν της ευθύνης μου έναντι του Έθνους και της Ιστορίας, απεφάσισα, μετά τας χθεσινάς αναρχικάς εκδηλώσεις μιας οργανωμένης μειοψηφίας, να κηρύξω τον στρατιωτικόν νόμον καθ άπασαν την επικράτειαν..."
Ο
στρατηγός Ζαγοριανάκος, εξέδωσε διαταγή, που μεταδιδόταν συνεχώς από το
ραδιόφωνο:
"Απεφασίσαμε και διατάσσομεν:Απαγορεύομεν:1-Τας εν υπαίθρω συγκεντρώσεις, πέραν των πέντε ατόμων2-Τας εν κλειστώ χώρω συγκεντρώσεις3-Τας ποδοσφαιρικάς εν γένει συναντήσεις4-Την άσκησιν αντεθνικής προπαγάνδας5-Την ανακοίνωσιν και δημοσίεσιν πληροφοριών, δυναμένων να φέρωσιν ανησυχίαν ή φόβον εις τους πολίτας...."
Η Αθήνα ξύπνησε βλέποντας στρατιώτες, τανκς και αστυνομικούς της δικτατορίας να έχουν πλημμυρίσει τους δρόμους.
Τα τανκς περνούσαν παντού και φαντάροι πάνω σε αυτά κρατούσαν γεμάτα τα όπλα. Κάποιοι από αυτούς πυροβολούσαν.
Υπήρξαν
και αυτή τη μέρα νεκροί.
…………..
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν συνέχεια της κατάληψης της Νομικής
Σχόλης στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του
1973. Ήταν δημιούργημα των μαχόμενων φοιτητών που στη συνέχεια στηρίχτηκε από τους
μαχόμενους Αθηναίους που έτρεξαν και βρεθήκαν τις ήμερες εκείνες στο Πολυτεχνείο
ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των εξεγερμένων φοιτητών. Επρόκειτο ουσιαστικά για
μία αυθεντική φοιτητική πρωτοβουλία με τη συμμέτοχη και οργανωμένων φοιτητών
και φοιτητριών σε διαφορές οργανώσεις της παράνομης αριστεράς όλων των ρευμάτων
και της αναρχίας.
Κανένα κόμμα της αριστεράς δεν τη σχεδίασε
και δεν την προέβλεψε. Τα μέλη της παράνομης τότε αριστεράς όλων των ρευμάτων από τις παραδοσιακές έως τις αντιεξουσιαστικές της εκδοχές έδωσαν την δίκη τους
μάχη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, ακόμα και αν ορισμένες ηγεσίες είχαν διαφορετικούς
σχεδιασμούς, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ, που θεώρησαν την εξέγερση αρχικά και βλαπτική στα δικά
τους πολιτικά σχέδια. Αλλά είναι προς τιμήν του συνόλου της αριστεράς ότι ακόμα
και εκείνοι οι εκπρόσωποί της, που την πρώτη μέρα, την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου
1973, επιχείρησαν να αποτρέψουν την κατάληψη, μόλις διαπίστωσαν ότι αυτό δεν
ήταν δυνατόν, επέστρεψαν στο Πολυτεχνείο, και μάλιστα ορισμένοι από αυτούς
διακρίθηκαν το τελευταίο βράδυ, κατά τη διάρκεια της αιματηρής επέμβασης των
δυνάμεων της καταστολής.
Το μήνυμα της
εξέγερσης του 1973 εξακολουθεί να συγκινεί
και να εμπνέει και σήμερα και αύριο και όσο χρειάζεται...
Δείχνει το δρόμο, ότι ακόμα και κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες καταπίεσης γεννιέται η λαϊκή αντίσταση.
Είναι ένα μήνυμα λαϊκής ανεξαρτησίας απέναντι σε ξένα και εθνικά κέντρα εξουσίας που προσπαθούν να γράψουν την ιστορία και να εντείνουν τις συνθήκες εκμετάλλευσης. Με αφορμή αυτό το μήνυμα το 2014 έγραφε ο δημοσιογράφος Γ. Δελαστίκ ένα πολύ εύστοχο διαχρονικό άρθρο για την πορεία του Πολυτεχνείου: "Κάθε χρόνο επί 40 (!) χρόνια πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία...
Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ! Ο αγώνας συνεχίζεται.
Όλοι στην πορεία στην αμερικανική πρεσβεία στις 17
Νοέμβρη 2021.
Ρωγμή στην Ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια