Τοιχογραφία για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, στο κέντρο του Βύρωνα

Με μία τοιχογραφία ο δήμος Βύρωνα υπογράμμισε τα 100 χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή. Δεν είναι η πρώτη φορά που τοιχογραφίες κοσμούν τοίχους του Βύρωνα με αφορμή την μικρασιατική καταστροφή, που υπήρξε και το ορόσημο της δημιουργίας της πόλης. Η συγκεκριμένη τοιχογραφία ωστόσο έρχεται να τονίσει μία επέτειο με ένα έργο που αποτυπώνει έντονο φορτίο. 

Δεν μπορούμε ωστόσο να μην επισημάνουμε πως οι δημοτικοί άρχοντες, ειδικά μετά τη διαδοχή της δημοτικής αρχής Νικολαΐδη, συνέβαλλαν τα μάλα για την υποβάθμιση της ιστορικής εικόνας της πόλης. Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε πως ήδη από τη δημοτική αρχή Ρογκάκου χάθηκαν ιστορικά κτήρια της πόλης, όπως το παλαιό διοικητήριο, όπου θα έπρεπε να έχουν κριθεί διατηρητέα και να έχουν αναδειχθεί. Παρόμοιες ευκαιρίες ανάδειξης κτηρίων έχουν χαθεί για την πόλη, όπως το κτήριο που υπήρχε κάποτε στην οδό Ολύμπου & Φλέμινγκ κάτω από την πλ. Φατσέα, το σύμπλεγμα των προσφυγικών στο ιστορικό κέντρο του Βύρωνα κ.ά. Όλα αυτά τα κτήρια έγιναν βορρά στους εργολάβους αντί να τα εκμεταλλευτεί το δημόσιο και να αναδειχθεί η ιστορική πλευρά της πόλης. 

Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε και από τις υπόλοιπες δημοτικές αρχές έως και τη σημερινή. Έτσι το Ταπητουργείο έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, η ιστορική στοά της αγοράς και ο Άγιος Λάζαρος έχουν καταλήξει ντεκόρ τραπεζοκαθισμάτων, τα ιστορικά στενάκια στο κέντρο της πόλης έχουν καταλήξει σκουπιδότοποι που εξαφανίζονται αντί να αναδεικνύονται και το σχολείο του Χαραλαμπόπουλου αφέθηκε να καταλήξει ακατάλληλο κτήριο και να οδηγηθεί στην κατεδάφιση ως αποτέλεσμα αδιαφορίας για τη συντήρησή του και ελλείψει (σ.σ. εγκατάλειψη της μάχης) εύρεσης άλλου κατάλληλου χώρου για ανέγερση σχολείου.

Είναι γεγονός πως η αρχιτεκτονική ιστορική μνήμη της πόλης, η μικρασιάτικη αυτή κληρονομιά, έχει βάναυσα κακοποιηθεί στο όνομα της στρεβλής ανάπτυξης και των κερδών ιδιωτικών συμφερόντων. Δεν έχει γίνει μόνο στο Βύρωνα αυτό το ιστορικό έγκλημα. Παρόμοια πορεία είχε και η γειτονική Καισαριανή αλλά και άλλοι προσφυγικοί (κάποτε) δήμοι. Οφείλουμε να πούμε πως οι Βυρωνιώτες δημοτικοί άρχοντες και ιδιώτες εργολάβοι δεν πρωτοτύπησαν: ακολούθησαν την πεπατημένη.

Οπότε θα συμφωνήσουμε πως το μουσείο του Βύρωνα πρόσφατα ιδρυθέν, η εν λόγω τοιχογραφία και άλλα εικαστικά έργα είναι θετικές κινήσεις αλλά η καθημερινότητα της ιστορικής μνήμης της πόλης ποσώς ενδιαφέρει την δημοτική εξουσία, που με διοικητικές ενέργειες ουσιαστικά την εξαφάνισε βάναυσα όλα τα προηγούμενα έτη... Πάλι καλά που έχει παραμείνει σχετικά αξιοπρεπώς όρθιο το παλαιό δημαρχείο έως σήμερα...

Για την τοιχογραφία παραθέτουμε το δελτίο τύπου του δήμου Βύρωνα από την 6η Μάη:

To 2022 αποτελεί ένα έτος με μεγάλο συμβολικό και συναισθηματικό φορτίο, καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης και από τον βίαιο τερματισμό της τρισχιλιετούς Ελληνικής παρουσίας στον ευρύτερο χώρο της Μικράς Ασίας. Η επέτειος των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα στη συλλογική συνείδηση, όχι μόνον των Μικρασιατών που ξεριζώθηκαν από τη γενέθλια γη τους, αλλά και όλων των Ελλήνων.

Ο Δήμος Βύρωνα, ως ο πρώτος αστικός προσφυγικός συνοικισμός της χώρας, τιμά την ιστορική επέτειο προγραμματίζοντας ποικίλες δράσεις μέσα στο 2022. Στο πλαίσιο αυτών των εκδηλώσεων Μνήμης, ο Δήμος, υλοποιεί μια σειρά θεματικών τοιχογραφιών.

Η αρχή έγινε με την αποτύπωση της επίσημης αφίσας της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας, σε μεγάλης κλίμακας τοιχογραφία, στη συμβολή των οδών Χρυσοστόμου Σμύρνης και Παναγή Τσαλδάρη, στην καρδιά του προσφυγικού συνοικισμού.

Το έργο υλοποίησαν σε συνεργασία οι γνωστοί καλλιτέχνες της street art, Αχιλλέας (Mister.Achilles) και Πλάτων.

Στη σύνθεση του έργου περιλαμβάνεται και το επίσημο λογότυπο που δημιούργησε ο Δήμος Βύρωνα με το άσβεστο κερί στη μνήμη των προσφύγων προγόνων μας.

Ρωγμή στην Ενημέρωση