«Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι» Ράφτες από τη Συρία κάνουν δωρεάν επιδιορθώσεις ρούχων στην Καλαμαριά
«Όσο γινόταν πόλεμος στην Συρία, αντί να
πηγαίνω στο σχολείο, κατάφερα να μάθω την τέχνη της ραπτικής. Πλέον όχι μόνο ζω
από αυτό στην Ελλάδα, αλλά βοηθάμε μαζί με τον αδερφό μου, τον καθένα που έχει
ανάγκη μέσω της δουλειάς μας».
Με αυτά τα λόγια, ο 22χρονος Μουσταφά δίνει μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, εξηγώντας στο ThessToday.gr και στην Κωνσταντίνα Χαϊνά πως δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος πλούσιος για να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, αλλά πρέπει να καταλαβαίνει τις ανάγκες του. «Η ταμπέλα που βάλαμε έξω από το μαγαζί στην Καλαμαριά υπάρχει εδώ και 1 εβδομάδα. Προτού γίνει αυτό όμως, εμείς βοηθούσαμε ήδη με τον τρόπο μας. Πολλοί άνθρωποι που έρχονται στο κατάστημα δεν έχουν χρήματα και φαίνεται πως δεν είναι δικά τους τα ρούχα, οπότε εμείς τα επιδιορθώνουμε δωρεάν».
Το ταξίδι του Μουσταφά για την Ελλάδα ξεκίνησε το 2017
όταν ήταν 17 χρονών, ερχόμενος από την βομβαρδισμένη Συρία. Ήξερε πως πρέπει να
φύγει από την χώρα του για να παραμείνει ζωντανός και να προσπαθήσει για μία
καλύτερη ζωή. Έτσι, πέρασε στην Τουρκία, όπου και έμεινε για περίπου πέντε
χρόνια ώστε να βγάλει χρήματα. «Φυσικά δεν ήταν εύκολο, αλλά πάρα πολύ
επικίνδυνο γιατί δεν μας θέλουν. Κάθε μέρα ήταν και ένα καινούριο ζόρι όσο
δούλευα και εκεί ως ράφτης, αλλά με υπομονή, δύναμη και πίστη τα κατάφερα».
«Ήμουν σε μία βάρκα και γύρω μου πέθαιναν άνθρωποι»
Στη συνέχεια, όταν η κατάσταση άρχισε να δυσκολεύει
αρκετά στην Τουρκία για τον Μουσταφά, αποφάσισε να μπει σε μία βάρκα με
πρόσφυγες, και να περάσει στην απέναντι όχθη, για την χώρα μας. «Χρειάστηκαν
χιλιάδες χρήματα, πήγαινα από διακινητή σε διακινητή για να φτάσω στην Ελλάδα.
Τις ώρες που ήμουν στην βάρκα πέθαιναν άνθρωποι γύρω μου, και εγώ σοκαρισμένος
προσπαθούσα να κρατήσω όλες τις δυνάμεις μου για να φτάσω στο ελληνικό έδαφος.
Όταν τελείωσε το μαρτύριο ένιωσα ανακουφισμένος, κι ας μην ήξερα τι ακριβώς θα
κάνω εδώ. Με ένοιαζε που ήμουν ζωντανός».
Ταξίδεψε άμεσα για την Κέρκυρα, όπου και πήγε για να βρει
τα μεγαλύτερά του αδέρφια, τα οποία είχαν φύγει όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην
Συρία. Μέσω της δουλειάς του, πάλι ως ράφτης, κατάφερε να μάθει την ελληνική
γλώσσα, με σκοπό να μην μπορεί να τον “κοροϊδέψει” κανείς αλλά και να κάνει την
δική του ζωή πιο εύκολη.
«Ο μοναδικός μου στόχος ήταν να δουλεύω όλη μέρα, για
πάρα πολλές ώρες ώστε να βγάλω χρήματα και να καταφέρω να ανοίξω το δικό μου
μαγαζί. Όσο εργαζόμουν, ταυτόχρονα μάθαινα ελληνικά γιατί τα άκουγα συνέχεια,
και πλέον συνεννοούμαι με τον καθένα άψογα. Το 2020 αποφάσισα να έρθω στην
Θεσσαλονίκη, τότε ήρθε και ο αδερφός μου στην Ελλάδα, και ανοίξαμε το πρώτο μας
μαγαζί στο κέντρο της πόλης».
«Εν καιρώ πολέμου, παράτησα το σχολείο και έγινα ράφτης»
Δυστυχώς το μαρτύριο δεν τελείωσε εκείνη την χρονιά για
τον Μουσταφά και τον αδερφό του, αφού ξέσπασε το lockdown κι αναγκάστηκαν να
βάλουν «λουκέτο» στην επιχείρησή τους. «Δεν ξέραμε τι να κάνουμε, κάπως έπρεπε
να ζήσουμε. Έτσι, πήραμε όλα μας τα πράγματα, τα εργαλεία και τα μηχανήματα που
είχαμε, κι ανοίξαμε ένα καινούριο μαγαζί στην Καλαμαριά, το οποίο μέχρι και
σήμερα πάει πάρα πολύ καλά. Ρισκάραμε και πέτυχε».
Όπως εξηγεί ο ίδιος, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στη Συρία, η
οικογένειά του είχε δική της βιοτεχνία με 90 υπαλλήλους. Την στιγμή που
ξεκίνησε ο εφιάλτης, καταστράφηκαν τα πάντα. «Μας ενδιέφερε μόνο να
παραμείνουμε ζωντανοί» τονίζει ο Μουσταφά ενώ προσθέτει πως μέσα σε λίγα λεπτά,
η ζωή του βρισκόταν στο απόλυτο “μηδέν”.
Εν καιρώ πολέμου έμαθε την τέχνη της ραπτικής από τον
μεγάλο του αδερφό, ενώ είχε παρατήσει το σχολείο. Ήξερε πως κάποια στιγμή,
ενδέχεται να του χρειαστεί. Πλέον, δεν υπάρχει κάτι που δεν ξέρει να κάνει ή να
επιδιορθώνει, λαμβάνοντας καθημερινά την αγάπη του κόσμου, κάνοντας απλά την
δουλειά του. «Αν έχω κάτι να πω για τους Έλληνες, είναι πως είστε καλοί
άνθρωποι. Αυτό είναι και το μόνο που έχει σημασία».
«Δεν σκεφτόμαστε να βγάλουμε περισσότερα χρήματα, θέλαμε να βοηθήσουμε»
Επί της οδού Πασαλίδη και Κονίτσης στην Καλαμαριά,
βρίσκεται το κατάστημα του Μουσταφά και του Αμπντούλ. Η τοπική κοινωνία
φαίνεται να τους προτιμάει και να τους εμπιστεύεται, καθώς είναι εξυπηρετικοί,
ευγενικοί και με τις χαμηλότερες τιμές στην περιοχή.
Από την πρώτη στιγμή που άνοιξε το κατάστημα τα δύο
αδέρφια πρόσφυγες ήθελαν να προσφέρουν απλόχερα στον κόσμο, αυτό που ήξεραν να
κάνουν καλά, κι έτσι, έφτασαν στο σημείο να βοηθάνε όποιον δεν μπορεί να
πληρώσει, κάνοντας του δωρεάν επιδιορθώσεις στα ρούχα. Πριν από περίπου μία
εβδομάδα, τοποθέτησαν μία ταμπέλα στην βιτρίνα, ώστε να μην διστάζει κανείς να
μπει μέσα, κι ας δυσκολεύεται οικονομικά.
«Εμείς εδώ και δύο χρόνια βοηθάμε χωρίς να το ξέρει
κανείς. Δεν το κάνουμε για την διαφήμιση, αλλά επειδή αυτό θέλαμε και θέλουμε.
Καταλαβαίνουμε όταν κάποιος δεν έχει χρήματα να πληρώσει, και είμαστε εδώ για
να του δείξουμε πως υπάρχουν ακόμη καλοί άνθρωποι που θα τον βοηθήσουν. Η
ταμπέλα ήταν ιδέα του αδερφού μου, του είπα “κάνε όπως νιώθεις”».
Όπως εξηγούσε ο Αμπντούλ στον αδερφό του, υπήρχαν αρκετοί
πολίτες που ντρέπονταν να επισκεφτούν το ραφείο λόγω της οικονομικής τους
κατάστασης. Συγκεκριμένα, περίπου το 8% των πελατών δεν έχει χρήματα. «Θέλαμε
να δείξουμε πως κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται αλλά να είναι περήφανος για όσα
έχει καταφέρει. Δεν χρειάζεται να είμαστε πλούσιοι για να βοηθήσουμε, δεν είναι
τα χρήματα το παν. Πάνω από όλα πρέπει να είμαστε άνθρωποι».
Έπειτα από δύο χρόνια, ο Μουσταφά με τον αδερφό του έχουν
ανοίξει ακόμη δύο καταστήματα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και πλέον έχουν
καταφέρει να έχουν μία αξιοπρεπή ζωή. Εξελίσσονται συνεχώς ώστε να βοηθούν με
πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όπως π.χ επιδιόρθωση επίπλων, κατασκευή τεντών
κ.α. «Το επόμενο διάστημα θα τοποθετήσουμε ίδιες ταμπέλες και στα υπόλοιπα
μαγαζιά μας, για να ξέρει ο κόσμος ότι μπορεί να έρθει σε εμάς και να μην
διστάζει. Δεν θέλουμε κανένας να νιώθει άσχημα, επειδή απλά δεν έχει χρήματα.
Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε από την καλή μας την καρδιά και θα βοηθάμε πάντα με
τον τρόπο μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια