Οι φετινές φοιτητικές εκλογές είναι διαφορετικές και κρίσιμες

Αναδημοσίευση

Τα πανό στη Φιλοσοφική ΦΩΤ.: Μ.Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

των Μιχαήλ Άγγελος Κωνσταντόπουλος, & Εύα Παπαδοπούλου

Το νέο μωσαϊκό της αγωνίας: οι σημερινοί 20άρηδες έχουν περάσει τα μισά τους φοιτητικά χρόνια «ψηφιακά», οι νεοσύστατες αστυνομικές μονάδες που ολοκλήρωσαν την εκπαίδευσή τους βρίσκονται προ των πυλών των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, το άσυλο αποτελεί ανάμνηση και η ελάχιστη βάση εισαγωγής κλείνει τον δρόμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε χιλιάδες νέους.

«Το φοιτητικό κίνημα πέθανε, ζήτω το φοιτητικό κίνημα»; Αρκετά χρόνια τώρα, ρεπορτάζ συνοψίζουν την κατάσταση με αυτό το ρητό, και ίσως η εικόνα των Πανεπιστημίων που έμειναν ξέπνοα από φοιτητική ζωή κατά τη διάρκεια της πανδημίας να τα επιβεβαιώνει. Όμως οι φοιτητικές εκλογές, που πραγματοποιούνται την Τετάρτη έπειτα από τρία χρόνια αναβολής και καλωδιωμένης φοιτητικής ζωής, έχουν ξεχωριστή βαρύτητα.

Κι αυτό γιατί οι εικόνες από τα περσινά «αντιμαθήματα», οι δυναμικές πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις, οι απαγορευμένες πορείες υπό τον φόβο προστίμων και η αντίδραση στην καταστολή των πλατειών, με αποκορύφωμα τη Νέα Σμύρνη τον Μάρτιο του ’21, ήταν όχι απλά μια ένδειξη παλμού του φοιτητικού κινήματος, αλλά ίσως ένα ολόκληρο κεφάλαιο που έχει εγγραφεί στη συλλογική μνήμη των νέων.

Την τελευταία φορά που οι φοιτητές έδωσαν το δικό τους στίγμα στις φοιτητικές κάλπες, το πολιτικό σκηνικό ήταν εντελώς διαφορετικό: ήταν Απρίλιος του 2019 με διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το πανεπιστημιακό άσυλο δεν είχε καταργηθεί, η πανδημία ήταν κάτι που είχαμε δει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τη συζήτηση μονοπωλούσε ο νόμος Γαβρόγλου με την αντιστοίχιση τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ.

ΦΩΤ.: Μ.-Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Σήμερα οι φοιτητές καλούνται να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο: οι σημερινοί 20άρηδες έχουν περάσει τα μισά τους φοιτητικά χρόνια «ψηφιακά» ενώ οι νεοσύστατες αστυνομικές μονάδες (ΟΠΠΙ) που ολοκλήρωσαν την εκπαίδευσή τους βρίσκονται προ των πυλών των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, το άσυλο αποτελεί ανάμνηση και η ελάχιστη βάση εισαγωγής (ΕΒΕ) κλείνει τον δρόμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε χιλιάδες νέους.

Μάλιστα, ακόμα και η ίδια η διαδικασία των μελλοντικών φοιτητικών εκλογών ανάμεσα σε παρατάξεις, όπως τις ξέρουμε, τίθεται εν αμφιβόλω με τις σκέψεις του υπουργείου Παιδείας για την εισαγωγή ενιαίου ψηφοδελτίου.

Φιλοσοφική

Βρεθήκαμε στη Φιλοσοφική όπου το προεκλογικό κλίμα αποτυπώνεται σε κάθε γωνιά του πολυώροφου κτιρίου: από τις αφίσες και τα γιγαντοπανό μέχρι τα πηγαδάκια των φοιτητών που συζητούν ζωηρά για μια νέα στους περισσότερους διαδικασία. Όπως και στα άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα το κύριο αίτημα όλων είναι να μην προχωρήσει η παρουσία της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας εντός campus, στους διαδρόμους και τα αμφιθέατρα της σχολής.

Παράλληλα, προτεραιότητα των φοιτητικών παρατάξεων, πλην της άφαντης -όπως αναφέρουν οι περισσότεροι φοιτητές- ΔΑΠ, είναι μην περάσει η πρόταση του υπουργείου Παιδείας για «ενιαίο ψηφοδέλτιο» καθώς αυτό θα αποπολιτικοποιήσει και θα ευτελίσει πλήρως τη διαδικασία. Η κυβέρνηση, μας εξηγούν, δεν θέλει στην ουσία να έχει απέναντι τους συγκροτημένους φοιτητικούς συλλόγους, ωστόσο έρχεται κατόπιν εορτής να πανηγυρίσει για τις πρωτιές της ΔΑΠ σε αρκετές σχολές.

Η Δήμητρα και η Χριστίνα, φοιτήτριες στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, αντίστοιχα, συμμετέχουν σε σχήματα της ΕΑΑΚ. Όντας προς το τέλος των σπουδών τους έχουν προλάβει την προ πανδημίας εποχή με γεμάτα αμφιθέατρα και συνελεύσεις διά ζώσης σε αντίθεση με μεγάλη μερίδα των νεότερων συμφοιτητών τους. «Η πανδημία ήρθε μετά την κατάργηση του ασύλου και την έναρξη των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στα Πανεπιστήμια. Τότε το φοιτητικό κίνημα είχε βγει έξω δυναμικά με συχνές συγκεντρώσεις, συνελεύσεις και καταλήψεις. Εάν γίνονταν οι εκλογές τον Απρίλιο του ’20 θα σημειωνόταν μια πολιτική νίκη της ΕΑΑΚ και των αριστερών δυνάμεων απέναντι στη ΔΑΠ και μια κυβέρνηση που ήξερε μόνο να μας στέλνει τα ΜΑΤ», εκτιμά η Χριστίνα.

Η Έλενα και ο Φοίβος, μέλη του Bloco, σπουδάζουν στο ΦΠΨ και στο Τμήμα Φιλοσοφίας. Ο Φοίβος μπήκε στη σχολή το 2019 και παρότι τριτοετής δεν έχει ποτέ του συμμετάσχει στη διαδικασία των φοιτητικών εκλογών. «Ακόμα και με κλειστές τις σχολές ερχόμασταν και συζητούσαμε. Δημιουργήθηκε μέτωπο για το “όχι” στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Δεν τη θέλουμε στις σχολές μας», ξεκινά να μας λέει. Το Bloco, παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στα Πανεπιστήμια, ήταν ιδιαίτερα αποδυναμωμένο το 2019 εισπράττοντας και τη φθορά της τότε κυβέρνησης, όμως τα μέλη του αισιοδοξούν ότι φέτος έχει συσπειρώσει μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών που εκτός από τα κεντρικά πολιτικά θέματα παλεύουν για τη μεγαλύτερη ενεργοποίηση του συλλόγου για καθημερινά προβλήματα της σχολής όπως στη σίτιση, τη συντήρηση των κτιριακών υποδομών κ.ά.

Ο Φοίβος και η Ελενα από το Bloco Φιλοσοφικής

ΦΩΤ.: Μ.-Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

«Η ΔΑΠ είναι άφαντη και συντηρείται από ένα πελατειακό δίκτυο απαξιώνοντας τις διαδικασίες, ενώ επικαλείται συνέχεια τη θεωρία των δύο άκρων ανοίγοντας τον δρόμο σε ακροδεξιές ομάδες να κάνουν την εμφάνισή τους στο Πανεπιστήμιο. Θα θέλαμε να αναπτύξει πραγματικά τα επιχειρήματά της για να φανεί η αδυναμία της», υποστηρίζουν τα μέλη του Bloco θεωρώντας αναγκαίο να γίνουν εκλογές για την αναζωογόνηση του φοιτητικού συλλόγου. όσον αφορά το θέμα της «αριστείας», τα μέλη του Bloco θεωρούν ότι εάν η κυβέρνηση ήθελε να την προαγάγει πραγματικά θα έδινε κονδύλια για επιπλέον διδακτικό προσωπικό και την παραγωγή γνώσης μέσω ερευνητικού έργου και όχι μέσω της πρόσληψης των ΟΠΠΙ. «Αντιλαμβανόμαστε την αριστεία ως ήθος και συλλογική συμπεριφορά. Όχι ως συναλλαγή και τον ατομικό δρόμο του νεοφιλελευθερισμού», καταλήγουν.

Η κραταιά εδώ και αρκετά χρόνια, τουλάχιστον σε ψήφους και ποσοστά, ΔΑΠ έχει προχωρήσει σε καμπάνια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με βασικό σύνθημα το «Επιστρέφουμε». Η φιλελεύθερη παράταξη δεν αναφέρει ακριβώς στο πρόγραμμά της τον όρο «Πανεπιστημιακή Αστυνομία» αλλά ευαγγελίζεται την ασφάλεια, τον εκσυγχρονισμό, την ιδιωτική χρηματοδότηση και έρευνα όπως και φιλικά προς το περιβάλλον Πανεπιστήμια χωρίς αφίσες (!).

18 Μαΐου όχι στην πανεπιστημιακή αστυνομία - ΦΩΤ.: Μ.-Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η δεύτερη μεγαλύτερη φοιτητική παράταξη στις πιο πρόσφατες κάλπες, η Πανσπουδαστική (ΠΚΣ), που το 2019 επικράτησε στις τελευταίες εκλογές στον σύλλογο της Φιλοσοφικής, καλεί στις εκλογές με το σύνθημα «Μόνοι τους και όλοι μας». Όπως σημειώνει, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι μπορούν να εμποδίσουν στην πράξη την παρέμβαση του κράτους, όπως για παράδειγμα τις ηλεκτρονικές διαδικασίες ή τα ενιαία ψηφοδέλτια. Επίσης, έχουν τη δύναμη να ακυρώσουν στην πράξη την προσπάθεια εισόδου της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στις σχολές και οποιαδήποτε προσπάθεια παρέμβασης της αστυνομίας στις φοιτητικές εκλογές.

«Όλη μας η ζωή ήταν μια οθόνη τόσα χρόνια»

Το φετινό παράδοξο των εκλογών είναι πως πολλοί φοιτητές λίγο πριν από το πτυχίο θα ψηφίσουν για πρώτη φορά, αφού λόγω συγκυρίας δεν κατάφεραν να μυηθούν ποτέ άλλοτε στη διαδικασία. Οι έμπειροι στον φοιτητικό συνδικαλισμό κινούνται, λοιπόν, σε αχαρτογράφητα νερά σχετικά με την ανθρωπογεωγραφία των εκλογών, αποφεύγοντας τις προβλέψεις για το τελικό αποτέλεσμα και το μέγεθος της συμμετοχής.

Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η Μυρσίνη Σακελλαροπούλου, 22 ετών, φοιτήτρια Νομικής και μέλος της Αριστερής Ενότητας (ΑΡΕΝ). Όπως μας λέει «μπορεί η καραντίνα και η τηλεκπαίδευση να δημιούργησαν προβλήματα στον φοιτητικό συνδικαλισμό, αλλά η νεολαία έζησε πάρα πολύ έντονα αυτή την περίοδο, με τεράστιες αλλαγές σε σχέση με το ’19. Τότε δεν είχε καταργηθεί ακόμη το άσυλο, δεν είχαν γίνει εθνικές εκλογές, δεν είχαμε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν είχαμε περάσει πανδημία. Ο πολιτικός συσχετισμός έχει αλλάξει τελείως τα τρία τελευταία χρόνια».

Οι φοιτητές, μας λέει, επιστρέφοντας στις σχολές βρήκαν μια άλλη καθημερινότητα. Όπως εκτιμά, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία αλλάζει συλλήβδην τον κόσμο των σχολών: «Είναι πολύ πιθανό να αντιταχθούμε, γιατί δεν είμαστε μια τυχαία νεολαία: είμαστε η νεολαία που έφαγε ξύλο στις πλατείες και ξέρουμε τι σημαίνει, υπάρχει έντονο αντικατασταλτικό αίσθημα». «Πολλοί φοιτητές δεν έχουν εικόνα του τι είναι οι εκλογές, καλά καλά τι είναι φοιτητικός σύλλογος».

Ο Θοδωρής, φοιτητής στο ΕΜΠ, δηλώνει «τυχερός» καθώς έχει προλάβει μία φορά φοιτητικές εκλογές. Σίγουρα τα τρία χρόνια που πέρασαν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς χειμερίας νάρκης είχαν αντίκτυπο: «Στην καραντίνα, η αδυναμία να βρεθούμε στον κοινωνικό μας χώρο, να αναδειχτούν συλλογικοί προβληματισμοί, να κάνουμε συνελεύσεις, δημιούργησε μια αποστροφή. Είναι η αποσυλλογικοποίηση και η εξατομίκευση των πάντων - και η τηλεκπαίδευση, που υπάρχει κατεύθυνση καθιέρωσής της, έπαιξε ρόλο σε αυτό. Οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν μπει στο στόχαστρο και η Πανεπιστημιακή Αστυνομία δημιουργεί και έναν φόβο στον κόσμο που θέλει να συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες», καταλήγει.

Ο Δημήτρης Βασιλάκης, μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων από την Ιατρική Σχολή, βλέπει από την πλευρά του μια ευρύτερη επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών και των εργαζόμενων και μια ανοχή από τις αριστερές παρατάξεις εντός Πανεπιστημίων που θα έπρεπε να υιοθετήσουν περισσότερο αγωνιστική γραμμή. «Χάνονται δημοκρατικές ελευθερίες δεκαετιών, χτίζεται μια Παιδεία για λίγους και εκλεκτούς. Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία έρχεται να λειτουργήσει ως το κατασταλτικό μέσο του κράτους μέσα στα Πανεπιστήμια, ένα είδος φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής», μας λέει.

«Οι τρεις άξονες με τους οποίους παρεμβαίνουμε στη σχολή και τις φοιτητικές εκλογές είναι ο αντιιμπεριαλιστικός, ο αντικαπιταλιστικός και ο αντισυνδιαχειριστικός. Οι φοιτητές δεν μπορούν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με το καθηγητικό και πανεπιστημιακό κατεστημένο», προσθέτει. Το διάστημα της πανδημίας οδήγησε πολλούς φοιτητές να ομαδοποιηθούν απαντώντας στο κλίμα απάθειας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Δημήτρης, φοιτητής στο Πάντειο που συμμετέχει στη νεοσύστατη Ενωτική Σπουδαστική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΣΑΚ). Η μη συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες είναι, μας λέει, παθογένεια με βαθύτερα αίτια που προϋπήρχε. «Όλη μας η ζωή ήταν μια οθόνη τόσα χρόνια και όταν εξαπολύεται μια αντιεκπαιδευτική λαίλαπα όπως ο νόμος-έκτρωμα Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, που επιτίθεται στη δημοκρατική λειτουργία του Πανεπιστημίου, προφανώς οφείλεις να αντιδράσεις. Σίγουρα οι φοιτητές ριζοσπαστικοποιούνται, ωστόσο αυτή η αγωνιστική πηγαία διάθεση πρέπει να διοχετευτεί με σωστό τρόπο», αναφέρει στην «Εφ.Συν.».

Φοιτητικός σύλλογος... 5ετίας στην ΑΣΟΕΕ

Το ρεκόρ πάντως στη μη πραγματοποίηση εκλογικών διαδικασιών κρατάει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ). Λόγω επεισοδίων και διαφωνιών των παρατάξεων με επίρριψη ευθυνών σε διάφορες πλευρές, μεταξύ των οποίων και η διοίκηση, οι τελευταίες κανονικές εκλογές έγιναν το... 2017. Με τα ΜΑΤ να έχουν στρώσει τον δρόμο ήδη από το 2019, αποτελεί ένα από τα ιδρύματα που βρίσκονται στον σχεδιασμό για την παρουσία μονάδων των ΟΠΠΙ.

Την κατάσταση μας περιγράφει ο Γιώργος Κλάπας, μέλος της Αυτόνομης Ριζοσπαστικής Ενότητας (ΑρΕΝΑ.): «Οι εκλογές στην ΑΣΟΕΕ ήταν πάντα πολύπαθες. Το 2018 δεν έγιναν καθόλου και το 2019 η ΠΑΣΠ μετέφερε τις κάλπες εκτός του Πανεπιστημίου (σ.σ. στο Ζάππειο) και εμείς δεν συμμετείχαμε τότε. Υπάρχει μια ανάγκη να εκφραστούν τα παιδιά, ωστόσο εγώ αυτό που βλέπω είναι πως παράλληλα υπάρχει ένα εμπεδωμένο κλίμα απολιτικοποίησης και μια μεγάλη μερίδα κόσμου που στην πανδημία το ασπάστηκε. Ταυτόχρονα βλέπω κόσμο που θέλει να διεκδικήσει και έχει αντανακλαστικά, νιώθοντας ότι πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του».

_____

Αναδημοσίευση από efsyn.gr - 16/05/2022

Ρωγμή στην Ενημέρωση