Πιο «τσουχτερές» οι φετινές διακοπές. Στα ύψη τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια

          Διακοπές ένα δικαίωμα που μετατρέπεται σε πολυτέλεια               και κερδοφορία 

Απλησίαστο το ταξίδι για μία τετραμελή οικογένεια στα νησιά

Αν και το φετινό καλοκαίρι είναι το πρώτο έπειτα από δύο χρόνια πανδημίας που επιστρέφουμε σε συνθήκες κανονικότητας σε ό,τι αφορά τα περιοριστικά μέτρα, οι διαρκείς αυξήσεις αποτελούν μία νέα πηγή προβληματισμού για τις καλοκαιρινές διακοπές των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.

Οι πολίτες θα βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις φετινές τους διακοπές -όσοι/όσες καταφέρουν να αποδράσουν έστω και για λίγο- καθώς το κύμα ακρίβειας έχει συμπαρασύρει τα πάντα. Τα νησιά είναι ακόμα ποιο ακριβά γιατί εκτός των άλλων έχει ανέβει και το κόστος των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων. Ανάλογα βεβαίως με τον προορισμό και τη μετάβαση με ή χωρίς αυτοκίνητο. Στελέχη της αγοράς του τουρισμού μιλούν για αυξήσεις στις μετακινήσεις με πλοίο που φτάνουν ακόμη και το 25% συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια.

.......

Διακοπές ένα δικαίωμα που μετατρέπεται σε πολυτέλεια και κερδοφορία

Η ανάπτυξη του τουρισμού κυρίως στηρίζεται στην ανάγκη των εργαζομένων -Ελλήνων και ξένων- για ξεκούραση, διακοπές, αναψυχή. Για διακοπές λοιπόν στη διάρκεια των οποίων οι εργαζόμενοι αναπληρώνουν ένα μέρος της εργατικής δύναμης που ξοδεύουν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους. Κατακτήσεις των εργαζομένων όπως το 8ωρο, το 5ήμερο, η άδεια, το επίδομα αδείας που παραμένει μόνο για τον ιδιωτικό τομέα, (για τους εργαζομένους στο δημόσιο και τους συνταξιούχους το κατάργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις) συνέβαλε σημαντικά στο δικαίωμα των διακοπών.

Σήμερα το κεφάλαιο, η εργοδοσία, οι κυβερνήσεις και της Ε.Ε με την αντιλαϊκή πολιτική τους παίρνουν πίσω τις όποιες κατακτήσεις .

Οι διακοπές είναι μία ανάγκη που μένει ανικανοποίητη για όλο και περισσότερους εργαζόμενους, γιατί δεν μπορεί να καλυφθεί από τα ολοένα ισχνότερα λαϊκά εισοδήματα.

Η χώρα μας διαθέτει πλούσιο φυσικό κάλλος, αντί όμως να το απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, παραδίδεται βορά στο μεγάλο κεφάλαιο για εκμετάλλευση, θυσιάζεται και αυτό στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών και των κάθε είδους επιχειρήσεων.

Ο τουρισμός θα πρέπει να υπηρετεί λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και να είναι το μέσο για την κερδοφορία και τον περαιτέρω πλουτισμό των "εχόντων" της κοινωνίας.

Η ανάπαυση, η αναψυχή, οι διακοπές είναι ανάγκη και δικαίωμα του κόσμου της εργασίας, των νέων, των ηλικιωμένων και δεν πρέπει να μετατρέπεται, όπως γίνεται στον καπιταλισμό, σε εμπόρευμα εξόχως προσοδοφόρο.

Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι στον τουρισμό - επισιτισμό συνθλίβονται στην κυριολεξία με χαμηλά μεροκάματα, ωρομίσθιο, συμβάσεις ακόμα και μιας ημέρας.

Σήμερα η ανάπτυξη της οικονομίας που είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης εργασίας -πνευματικής και χειρωνακτικής- αλλά και η διαρκής εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης επιτρέπουν στο κόσμο της εργασίας να θέσουν αιτήματα και στόχους, όπως δουλειά για όλους, αυξήσεις στο μισθό, αύξηση της ετήσιας άδειας και επαναφορά επιδόματος αδείας.

Ένας σύγχρονος κοινωνικός τουρισμός θα έπρεπε να περιλαμβάνει:

• Δωρεάν αναψυχή και διακοπές σε δημόσιες υποδομές στον τουρισμό για τα λαϊκά στρώματα.
• Φθηνά εισιτήρια για την μετακίνηση.
• Κάλυψη για παροχή φθηνής διαμονής και διατροφής για τους εργαζόμενους.

Ρωγμή στην Ενημέρωση