H μόνη απάντηση στο τσουνάμι της ακρίβειας: αυξήσεις μισθών και μείωση έμμεσων φόρων

 

Αναδημοσίευση

Η Eurostat ανακοίνωσε τον πληθωρισμό του Μάη (στο τέλος παραθέτουμε το σχετικό Δελτίο, που δυστυχώς δεν υπάρχει στα ελληνικά). Τα στοιχεία, φυσικά, τα χορηγούν οι κρατικές στατιστικές αρχές, που είναι παραρτήματα της Eurostat, οπότε δεν αναμένονται σημαντικές διαφορές στην ανακοίνωση που θα κάνει η ΕΛΣΤΑΤ στις 9 Ιούνη.

Στον παραπάνω πίνακα έχουμε επισημειώσει την εξέλιξη στην Ελλάδα. Από 1,9% τον Σεπτέμβρη του 2021 φτάσαμε στο 10,7% τον Μάη του 2022. Δηλαδή, μέσα σε εννιά μήνες ο επίσημος πληθωρισμός υπερεξαπλασιάστηκε.

Ο ρυθμός αύξησης από μήνα σε μήνα είναι αυξανόμενος. Με την τελευταία έκρηξη στις τιμές των καυσίμων, που επηρεάζει άμεσα όλο το φάσμα της καπιταλιστικής παραγωγής, από το χωράφι μέχρι το εργοστάσιο, αντιλαμβάνεστε πού θα είναι ο πληθωρισμός τον Ιούνη που μόλις μπήκαμε.

Ο επίσημος πληθωρισμός στην Ελλάδα είναι πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, που είναι 8,1%. Οπως φαίνεται στο γράφημα της Eurostat, η Ελλάδα βρίσκεται στην πέμπτη θέση, μετά τις τρεις χώρες της Βαλτικής και τη Σλοβακία.

To γεγονός αυτό επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει σπέκουλα, μιλώντας για «πληθωρισμό Μητσοτάκη». Αν αναλογιστούμε ότι αμέσως μετά την Ελλάδα ακολουθούν Ολλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο, ότι η Γερμανία είναι πολύ πάνω από την Ιταλία και τη Γαλλία και ότι τον χαμηλότερο πληθωρισμό έχει η Μάλτα, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ζήτημα πολιτικής της μιας ή της άλλης αστικής κυβέρνησης, αλλά ζήτημα της διαμόρφωσης των καπιταλιστικών οικονομιών.

Ο Μητσοτάκης δεν κάνει τίποτα χειρότερο απ’ όλους τους άλλους. Είναι άλλο να απαιτούμε από μια αστική κυβέρνηση μέτρα για την ανακούφιση του λαού και άλλο αυτό που κάνουν οι συριζαίοι, οι οποίοι προσπαθούν μόνο να βγάλουν προεκλογική υπεραξία, για να αναλάβουν ξανά τη διαχείριση των κυβερνητικών υποθέσεων του ελληνικού καπιταλισμού και να ξανακάνουν τα ίδια που έκαναν την περίοδο 2015-19.

Με τα περί «πληθωρισμού Μητσοτάκη» κρύβουν τους πραγματικούς λόγους του πληθωρισμού και προσπαθούν να καλλιεργήσουν τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό: δε χρειάζονται αγώνες για αύξηση μισθών και μεροκάματων και μείωση των έμμεσων φόρων, αλλά… αγώνας για κυβερνητική αλλαγή. Η «προοδευτική διακυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ θα λύσει -ως διά μαγείας- και το πρόβλημα της ακρίβειας (όπως κατήργησε τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους).

Και βέβαια, δεν λένε κουβέντα για τον κάλπικο χαρακτήρα του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. Ας ξαναθυμηθούμε πώς γίνεται η «μαϊμουδιά», ώστε ο πληθωρισμός για τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα να εμφανίζεται χαμηλότερος από τον πραγματικό.

Ο πληθωρισμός υπολογίζεται από την εξέλιξη του λεγόμενου Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ). Αυτός ο δείκτης καταρτίζεται με βάση την εξέλιξη των τιμών σε ένα πακέτο αγαθών και υπηρεσιών, τα οποία συμμετέχουν -κατά ομάδες- στο δείκτη, με βάση μια ορισμένη στάθμιση: τόσο οι μεταφορές, τόσο το σχολείο, τόσο η υγεία, τόσο τα τρόφιμα-ποτά, τόσο η ένδυση-υπόδηση κτλ. 

Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που μπαίνουν στο «καλάθι», όπως και η στάθμισή τους, ορίζονται από την περιβόητη «έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών» της ΕΛΣΤΑΤ. Αν δει κανείς την πιο πρόσφατη «έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών» (2020), θα διαπιστώσει πως έγινε σε ένα ισχνό δείγμα (6.256 νοικοκυριά), χωρίς να δίνονται στοιχεία για την ταξική διαστρωμάτωση του δείγματος. Τα νοικοκυριά χωρίζονται με κριτήρια ηλικιακά, τόπου κατοικίας, αριθμού ατόμων, όχι όμως με ταξικά κριτήρια.

Εκεί, λοιπόν, γίνεται η απάτη. Κάνουν μια έρευνα διαταξική, ανακατεύουν εργατικές, μικροαστικές, μεσοαστικές και μεγαλοαστικές οικογένειες (έστω με κάποια ψευτοστάθμιση, που δεν μπορούμε να την ελέγξουμε) και βγάζουν ένα μέσο όρο «καταναλωτικού προτύπου». ‘Η «καλαθιού της νοικοκυράς», όπως το έλεγαν παλαιότερα.

Ακόμα και πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν αποφανθεί ότι δεν είναι σωστό να υπολογίζεται ο ΔΤΚ με διαταξικά κριτήρια, γιατί δεν έχουν όλα τα νοικοκυριά το ίδιο επίπεδο κατανάλωσης. 

Ετσι εξηγείται το φαινομενικά αντιφατικό γεγονός, η ΕΛΣΤΑΤ να ανακοινώνει τον επίσημο πληθωρισμό (αύξηση του ΔΤΚ) και ο εργαζόμενος λαός να μην πιστεύει στα μάτια του και να αναφωνεί: «Μα είναι δυνατόν να είναι μόνο τόσο; Εδώ τα λεφτά εξαφανίζονται από τα μισά του μήνα και αναγκαζόμαστε να κάνουμε περικοπές ακόμα και στα τρόφιμα»!

Δεν υπάρχει κανένα λάθος στην εμπειρία των λαϊκών νοικοκυριών, που οι ανάγκες τους είναι μετρημένες με το σταγονόμετρο και γι’ αυτό καταλαβαίνουν αμέσως τις επιπτώσεις της ακρίβειας. Αυτό που φαίνεται σαν αντίφαση, οφείλεται στην απάτη που κρύβει ο επίσημος ΔΤΚ.

Με τον πλαστό ΔΤΚ, που εμφανίζει σημαντικά υποτιμημένο τον πληθωρισμό για την εργατική τάξη και τα άλλα εργαζόμενα στρώματα, οι αστικές κυβερνήσεις και οι καπιταλιστές ρίχνουν την αξία της εργατικής δύναμης, προσπαθώντας να αποφύγουν την πίεση των εργαζόμενων για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις και για μειώσεις στους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ και Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης).

Ο επίσημος πληθωρισμός είναι υποτιμημένος σε ό,τι αφορά τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα. Ο πραγματικός πληθωρισμός για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με βάση τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που αγοράζουν, είναι σημαντικά υψηλότερος. Γι’ αυτό και τα λαϊκά νοικοκυριά στενάζουν από την ακρίβεια.

Πόσο υψηλότερος δεν μπορούμε να το καθορίσουμε. Θα έπρεπε να υπάρχει μια σε βάθος έρευνα των οικογενειακών προϋπολογισμών για τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα, ώστε να καθοριστεί ένα «καλάθι» που να ανταποκρίνεται στα προϊόντα και τις υπηρεσίες που αγοράζουν τα εργατικά νοικοκυριά της πόλης και στη συμμετοχή που έχουν αυτά τα προϊόντα και οι υπηρεσίες στις μηνιαίες δαπάνες τους. Και στη συνέχεια, να παρακολουθείται η εξέλιξη των τιμών σ’ αυτά ακριβώς τα προϊόντα και τις υπηρεσίες και όχι στη διαταξική «σούπα» της ΕΛΣΤΑΤ. 

Είναι φανερό ότι αντιμετωπίζουμε ένα δεύτερο κύκλο φτωχοποίησης της εργατικής τάξης και του λαού, μετά τον δεκαετή κύκλο των Μνημονίων. Οταν δίνουν αύξηση μόλις 5% στον κατώτατο μισθό και ο επίσημος πληθωρισμός (που είναι υποτιμημένος) «τρέχει» με 10,7% στο πρώτο πεντάμηνο, όταν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν δίνεται καμιά αύξηση, όπως και στους μισθούς που είναι πάνω από τον κατώτατο, όπως και στις συντάξεις, τότε μιλάμε για βίαιη φτωχοποίηση της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζόμενων στρωμάτων.

Πώς αντιμετωπίζει το τσουνάμι της ακρίβειας η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Πήραν ένα μικρό μέρος από την υπεραπόδοση των έμμεσων φόρων (μιλάμε για πάρα πολλά λεφτά και μόνο από τον ΦΠΑ που εφαρμόζεται στις αλματωδώς αυξανόμενες τιμές των καυσίμων) και μοίρασαν φιλανθρωπικά φιλοδωρήματα (δείτε εδώ και εδώ). Αντε να δώσουν μερικά φιλανθρωπικά φιλοδωρήματα ακόμη. Ακόμα και σ’ αυτά θα είναι «σφιχτοί» («δεν υπάρχει άλλος δημοσιονομικός χώρος» επαναλαμβάνουν συνεχώς οι Σταϊκουροσκυλακάκηδες), διότι τα καμπανάκια στις Βρυξέλλες χτύπησαν.

Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις «τρώνε τον αγλέουρα». Οχι μόνο άμεσα, από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα διάφορα «ταμεία» (από το ΕΣΠΑ μέχρι το Ταμείο Ανάκαμψης), όχι μόνο μέσα από τα δουλεμπορικά προγράμματα του ΟΑΕΔ για τους ανέργους, μέσω των οποίων εξασφαλίζουν τζάμπα ή πάμφθηνη εργατική δύναμη, αλλά και μέσω της καθήλωσης των εργατικών μισθών, της αποσάθρωσης των εργασιακών σχέσεων, που αυξάνει το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών (που σημαίνει μικρότερες «ανταποδοτικές» συντάξεις για τους εργάτες) κτλ.

Οταν λένε ότι «δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για άλλα μέτρα στήριξης», εννοούν ότι δε θα δώσουν ούτε τα φιλανθρωπικά φιλοδωρήματα που δίνουν μέχρι τώρα. Aν τα ξαναδώσουν, θα είναι μειωμένα. Θα εξαρτηθεί από την άδεια που θα τους δώσει η Κομισιόν, από την οποία είναι υποχρεωμένοι να ζητούν έγκριση για κάθε δαπάνη. Κι αν πάνε για εκλογές το φθινόπωρο, πρέπει να μοιράσουν τίποτα «ψιλά». Μπορεί να τα έχουν και κρατημένα στην καβάτζα γι’ αυτόν το λόγο.

Αυτό, όμως, είναι το ζητούμενο; Να μοιράσει ο Μητσοτάκης μερικά λίτρα βενζίνη ή καναδυό κατοστάρικα στα πιο εξαθλιωμένα στρώματα του πληθυσμού; Ελυσαν κανένα πρόβλημα αυτά που μοίρασε μέχρι τώρα, προσπαθώντας να ασκήσει κοινωνική δημαγωγία; Ξέρουμε όλες και όλοι πολύ καλά ότι η ακρίβεια είναι ένας καθημερινός βραχνάς για όλους μας. Και τα φιλανθρωπικά φιλοδωρήματα δεν έφτασαν ούτε για «ζήτω».

Από την άλλη, αν υποταχτούμε στη λογική των φιλανθρωπικών φιλοδωρημάτων, θα είναι σαν να παραδεχόμαστε την ήττα μας και από εργάτες και εργαζόμενοι θα μετατραπούμε σε άθλιους επαίτες.

Ε, όχι, δεν είμαστε επαίτες. Είμαστε οι μοναδικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Ο,τι υπάρχει σ’ αυτήν τη χώρα, ό,τι έχει συσσωρευτεί στα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστικών μονοπωλίων στο εξωτερικό και στους φουσκωμένους λογαριασμούς ελβετικών τραπεζών και off shore εταιριών εγκατεστημένων σε φορολογικούς παράδεισους, βγήκε από τα δικά μας χέρια, από τη δουλειά μας.

Πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας από το φυσικό και ηθικό εκφυλισμό. Για να προστατευτούμε από την ακρίβεια, πρέπει να απαιτήσουμε:

• Αυξήσεις άμεσα στους μισθούς και τις συντάξεις.
• Δραστική μείωση των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ και Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης)

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ

Αναδημοσίευση από eksegersi.gr

Ρωγμή στην ενημέρωση