ΣΥΝΑΥΛΙΑ της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στην Κάπελη (Καμπάκι) Γορτυνίας. ΦΩΤΟ

Ανταπόκριση από την Κάπελη Γορτυνίας

Μια υπέροχη διαφορετική μουσική εκδήλωση με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (κουϊντέτο χάλκινων πνευστών) για την περιοχή της Δυτικής «Ευρωπαϊκής» Γορτυνίας στο δάσος της Κάπελης στην τοποθεσία Καμπάκι ανάμεσα στα χωριά Βυδιάκι- Ράχες, οργάνωσαν ο Δήμος Γορτυνίας, το Πολιτιστικό Κέντρο Βιδιακίου το «Σχολείο». Το κουϊντέτο έπαιξε μουσικές και τραγούδια από όλο τον κόσμο.

Στο σημείο Καμπάκι όπου κάποτε ήταν τόπος συνάντησης αγροτών, εργατών υλοτόμων, κτηνοτρόφων, όπου σε 300 μέτρα δεσπόζει το μνημείο, χωρίς βέβαια τη φροντίδα που θα του άρμοζε – επιδιώκει να θυμίσει στους νεότερους την μάχη που έδωσε ο Θ. Κολοκοτρώνης την προεπαναστατική περίοδο ενάντια στους Τούρκους της εποχής- μέσα στο απέραντο πράσινο, στήθηκε η εξέδρα για να δοθεί η συναυλία.

Ήταν μια διαφορετική, ξεχωριστεί βραδιά που πράγματι μπορεί εάν υπάρχει βούληση των τοπικών παραγόντων και ιδιαίτερα του Δήμου να αποτελέσει την αφετηρία για ένα πολιτιστικό σταθμό στην πέρα Γορτυνία.

Η συμμετοχή του κόσμου, ήταν ικανοποιητική για μια τέτοια εκδήλωση και όλοι οι συμμετέχοντες έμειναν ευχαριστημένοι. Οι λιγοστοί άνθρωποι που διαμένουν στην Κάπελη, είχαν ενθουσιαστεί, δεν φανταζόντουσαν ότι θα γινόταν μια τέτοια εκδήλωση στο Καμπάκι.

Την εκδήλωση χαιρέτησαν ο Δήμαρχος Γορτυνίας κ. Κούλης, ο Γ. Κολιόπουλος εκ μέρους του Πολιτιστικού Κέντρου το «Σχολείο» και ο πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης (ΔΗ.ΚΕ.Γ.) κ. Π. Αναγνωστόπουλος.

Ακούγοντας τις τοποθετήσεις των παραγόντων που μίλησαν στην εκδήλωση στην Κάπελη, διαπιστώνεις για άλλη μια φορά, το μονοδιάστατο ενδιαφέρον και προσανατολισμό των αρχών και παραγόντων του τόπου, μόνο στον τουρισμό και στον τομέα των υπηρεσιών και της εστίασης. Συνεχίζεται το ίδιο έργο της εγκατάλειψης του πρωτογενούς τομέα.

Θα έχουμε όμορφους τόπους να διασκεδάζουμε, να συντηρείται η τουριστική οικονομία, όχι όμως και αγροτική παραγωγή και κτηνοτροφία, αλλά δεν θα παράγουμε ούτε τα αναγκαία για την διατροφή μας. Όσο συνεχίζουμε αυτό το μοντέλο ανάπτυξης θα είμαστε διαρκώς εξαρτημένοι, και ανήμποροι να ορθώσουμε το ανάστημά μας, της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας.