Παρουσίαση του βιβλίου «Στεγαστική αποκατάσταση των προσφύγων του 1922 στις πόλεις - Η περίπτωση του Συνοικισμού Βύρωνος» ΦΩΤΟ

 

Την Πέμπτη 29/9, στις 8 το βράδυ, δεν ήταν λίγοι αυτοί και αυτές που παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου  «Στεγαστική αποκατάσταση των προσφύγων του 1922 στις πόλεις - Η περίπτωση του Συνοικισμού Βύρωνος» στο ζεστό και φιλόξενο χώρο του κοινωνικού κέντρου «Λαμπηδόνα» στο άλσος Αγ. Τριάδας.

Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους της «Λαμπηδόνας» ο Αλέξανδρος ο οποίος  καλωσόρισε τους ομιλητές και θύμισε στους παραβρισκόμενους ότι το κοινωνικό κέντρο συμπληρώνει σε λίγες ημέρες 11 χρονιά μιας πυκνής κοινωνικής, πολιτιστικής ανελλιπούς παρέμβασης και αλληλεγγύης στον Βύρωνα, σε δύσκολους καιρούς.

Για το βιβλίο μίλησαν:

Ο Γιώργος Γαλάνης, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «το βιβλίο φέρνει καινούργια στοιχεία για το πρώτο αστικό  προσφυγικό συνοικισμό του Βύρωνα αναδεικνύοντας αθέατες πλευρές του.  Οι εργασίες ανέγερσης του οικισμού ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του ’22, ενώ τα εγκαίνια έγιναν τον Απρίλιο του 1923. Τον Απρίλιο  1924 έγινε η τελετή για τη δημιουργία του Βύρωνα.

Στο βιβλίο γίνεται αναφορά με  στοιχεία για τις κοινωνικές και πολιτικές δράσεις και αντιδράσεις των προσφύγων στο Βύρωνα με καταλήψεις κ.λπ. για να διεκδικήσουν στέγη κατά την περίοδο 1922-1925 στο Βύρωνα. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πάγκαλου έγιναν προσπάθειες να εκδιωχθούν οικογένειες προσφύγων από σπίτια στο Βύρωνα.

Υπήρχαν αντιθέσεις με τον γηγενή πληθυσμό. Το 1928 έγιναν συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσφυγες και γηγενείςς στην περιοχή του Κοπανά για τις απαλλοτριώσεις. Το βιβλίο είναι επίκαιρο γιατί μετά από  100 χρόνια της προσφυγιάς , τα προβλήματα μεταναστών και προσφύγων  είναι υπαρκτά και γιατί σήμερα το ζήτημα της στέγης της στέγης επανέρχεται γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύουν να πληρώσουν το ενοίκιο. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται αλλά η γνώση μπορεί να μας βοηθήσει για το μέλλον»

    Ο Δημήτρης Μαριόλης  τόνισε ότι η Ελλάδα  ένα μήνα πριν την καταστροφή της Σμύρνης, απαγόρευε την ομαδική άφιξη προσώπων στη χώρα χωρίς διαβατήριο και αμέσως μετά δέχθηκε πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες,  έκανε  εκτενή τοποθέτηση για την συνθήκη της Λωζάνης για τους πρόσφυγες , η οποία υποχρέωνε τη συνύπαρξη ανθρώπων με βάση θρησκευτικά κριτήρια. Αναφέρθηκε στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που συνεχίζονται και σήμερα και στο ότι το ταξικό ανταγωνιστικό κίνημα  100 χρόνια μετά την μικρασιατική καταστροφή για το ζήτημα των προσφύγων και της στέγης συνεχίζει τη δράση του, στις σημερινές συνθήκες.          

Ο συγγραφέας Σπύρος Ντελέζος ευχαρίστησε όλους και όλες που τον βοήθησαν και του συμπαραστάθηκαν σε αυτή του την προσπάθεια, αναφέρθηκε αρχικά στους λόγους που τον οδήγησαν στο να κάνει αυτή την έρευνα και να γράψει το βιβλίο για τον προσφυγικό Βύρωνα, αν και αυτός όπως είπε είναι Βυρωνιωπαγκρατιωτης και δεν έχει παππούδες πρόσφυγες.

Αναφέρθηκε στις εσωτερικές διαφοροποιήσεις του προσφυγικού κόσμου σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Στις αντιθέσεις μεταξύ των προσφύγων και των γηγενών, στις συγκρούσεις που υπήρχαν. Οι πολιτικές γύρω από την κατοικία συχνά οδήγησαν σε αποκλεισμούς. Έτσι, οι πρόσφυγες στον συνοικισμό Βύρωνος  μέσω της αυτοοργάνωσης προσπάθησαν να προωθήσουν αιτήματα, ενώ υιοθέτησαν επιθετικές μορφές αντίδρασης, φτάνοντας στην κατάληψη οικημάτων.

 Όλοι οι πρόσφυγες δεν ήταν το ίδιο δεν αντιμετωπίζονταν το ίδιο και τότε υπήρχαν διακρίσεις. Έγιναν επιλογές για το ποιοι θα πάρουν πρώτοι σπίτι όταν κτίστηκαν τα πρώτα οικοδομικά τετράγωνα  γύρω από την περιοχή του Αγ. Λαζάρου. Υπήρχαν αυτοί που έπαιρναν πρώτοι σπίτια, τα καλύτερα του οικισμού, είχαν χρήματα να το αγοράσουν, όπως οι εύποροι, βουλευτές, Μητροπολίτες και άλλοι.  Υπήρχαν και αυτοί που πέρναγαν πολύ δύσκολα και αρνιόντουσαν να βγουν από τα πρώτα σπίτια. 

Στους πρόσφυγες στον Βύρωνα και αλλού δεν τους χαρίστηκε η στέγη, αλλά η ζωή έτσι προχώρησε μέσα από αντιθέσεις και συγκρούσεις. Αν ανατρέξει κανείς στο κτηματολόγιο και στο μητρώο προσφύγων θα μπορέσει να καταλάβει πως ακριβώς δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε ο συνοικισμός και φτάσαμε στο σημερινό Βύρωνα της αντιπαροχής. Τα συνδικάτα της περιόδου εκείνης ήρθαν σε δύσκολη θέση και δεν ήταν εύκολο να συγκεράσουν τα αιτήματα των προσφύγων και των γηγενών.

Για πολλούς πρόσφυγες στον Βύρωνα το 1960-70 το πρόβλημα της στέγης δεν είχε λήξει. Το βιβλίο δίνει προβληματισμούς, για να ανοίξει μια κουβέντα, γιατί και σήμερα το πρόβλημα της στέγης επανέρχεται ως φλέγον ζήτημα. 

Αρκετοί παραβρισκόμενοι έθεσαν ερωτήματα στους ομιλητές και ορισμένοι τοποθετήθηκαν εκφράζοντας την άποψή τους.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε μεταξύ άλλων νυν και πρώην δημοτικοί σύμβουλοι Βύρωνα και ο Απόστολος Κοκόλιας συγγραφέας του Βιβλίου «90 Χρόνια Βύρωνας». 

                                                                                                        Ρωγμή στην ενημέρωση