Ποιοι θα αποφασίσουν το μέλλον του Μητσοτάκη

 

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Αν επιβεβαιωθούν οι αποκαλύψεις της εφημερίδας Documento για τις υποκλοπές κορυφαίων υπουργούν και στελεχών της ΝΔ προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι σιωπούν; Δεν κατανοούν ότι αν δεν βγουν τώρα στην πρώτη γραμμή της επίθεσης θα υποθηκεύσουν το πολιτικό τους μέλλον εμφανιζόμενοι ως ανδρείκελα της οικογένειας Μητσοτάκη;

Η απάντηση είναι ότι οι υποκλοπές δεν γίνονται πρωτίστως για να μάθει ο υποκλοπέας τι σκέφτεται το θύμα του αλλά πολύ περισσότερο για να διαθέτει στοιχεία με τα οποία θα μπορεί να το εκβιάζει στο μέλλον. Έτσι λειτουργούσαν πάντα οι μαφίες και τα αυταρχικά καθεστώτα. Αυτό όμως σημαίνει ότι όσοι εμφανίζονται να παρακολουθούνται είναι πολύ δύσκολο να μιλήσουν.

Θεωρητικά το πρόβλημα θα έπρεπε να λύσει η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη η οποία αν επιβεβαιώσει τις καταγγελίες θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο και για ενα ειδικό δικαστήριο. Δεν χρειάζεται βέβαια να θυμίσουμε σε κανέναν λογικά σκεπτόμενο κάτοικο αυτής της χώρας ότι οι λέξεις «ανεξάρτητη, ελληνική, δικαιοσύνη» αποτελούν αντίφαση εν τοις όροις και καλό θα ήταν να μην τις τοποθετούμε στη σειρά γιατί προσβάλλουμε και την έννοια της ανεξαρτησίας και της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη θα κινηθεί μόνο αν το απαιτήσουν συγκεκριμένα τμήμα του οικονομικού κατεστημένου γεγονός που μας φέρνει στην ουσία του ζητήματος.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε τους προηγούμενους μήνες ότι είναι σε θέση να αγνοήσει όχι μόνο τις αποκαλύψεις για τη δράση της αλλά ακόμη και θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρεμπιπτόντως είναι διασκεδαστικό να παρακολουθεί κανείς τους μενουμερωπαίους, που κάποτε τραγουδούσαν αγκαλιασμένοι με τον Σάκη Ρουβά στα στάδια, να περιφρονούν με τόσο μίσος και χλεύη τις παρεμβάσεις του ευρωκοινοβουλίου και αρμόδιων επιτροπών σχετικά με τις υποκλοπές αλλά και ζητήματα όπως τα pushbacks.

Αν προσθέσουμε σε αυτή την εξίσωση και την ολοκληρωτική αδυναμία της αντιπολίτευσης και κυρίως την έλλειψη ενός μαζικού κινήματος, που θα διεκδικούσε στους δρόμους την απομάκρυνση της δυναστείας Μητσοτάκη, μένει μια μόνο δύναμη για να τον ανατρέψει: Οι επιχειρηματίες-μιντιάρχες που το έφεραν και τον διατηρούν στην εξουσία.

Το στρατόπεδο Μαρινάκη έδειξε να αλλάζει γραμμή πλεύσης τα τελευταία 24ωρα και το σύνολο του μιντιακού μηχανισμού του διέκοψε την άνευ όρων στήριξη που παρείχε στον Μητσοτάκη (παρεμπιπτόντως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το παλαιότερο εξώφυλλο της εφημερίδας Τα Νέα με τον τίτλο «υποκλοπές τέλος»). Βρισκόμαστε έτσι σε μια πολύ λεπτή ισορροπία όπου ακόμη και η απόσυρση της εμπιστοσύνης ενός ακόμη ολιγάρχη μπορεί να δείξει στον πρωθυπουργό την πόρτα της εξόδου.

Σε πρακτικό επίπεδο οι περισσότεροι δεν έχουν λόγους να τον αδειάσουν. Με εξαίρεση ορισμένες προστριβές που υπήρξαν όταν ο πρωθυπουργός παρεμπόδισε την μεταφορά ρωσικού πετρελαίου από Έλληνες εφοπλιστές (οι οποίες ξεπεράστηκαν και ο ελληνικός εφοπλιστικός στόλος συνεχίζει κανονικά τη στήριξη των πολεμικών επιχειρήσεων του Πούτιν) ο Μητσοτάκης υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντά τους. Πιστοί υπηρέτες όμως υπάρχουν πολλοί και δεν υπάρχει λόγος να ποντάρει κανείς συνέχεια σε ένα κουτσό άλογο που αυτοεξευτελίζεται κάθε φορά που εμφανίζεται δημόσια.

Αυτές τις αποφάσεις των ολιγαρχών αναμένει το κυβερνητικό στρατόπεδο και τα πολιτικά θύματα των παρακολουθήσεων για να κινηθούν. Λίγη υπομονή και θα μάθουμε την απόφαση σύντομα.

ΠΗΓΗ:  info-war.gr

Ρωγμή στην ενημέρωση