ΒΥΡΩΝΑΣ: Παρουσιάστηκε το βιβλίο «Τα προσφυγικά οδωνυμικά του Βύρωνα» του Λούκα Ζώνα

Η ιστορία της πόλης και των δρόμων της, μέσα από ένα βιβλίο

Ενδιαφέρουσα η εκδήλωση, για την παρουσίαση του Βιβλίου «ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΟΔΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ» του Λουκά Ζώνα που οργανώθηκε χθες Τετάρτη 5 Απρίλη στις 7 το απόβραδο, στον αύλειο χώρο του παλαιού δημαρχείου της πόλης που διαμορφώνεται σε μουσείο.

Οι συμπολίτες που παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου που είναι μία ακόμη συμβολή στην προσφυγική ιστορία της πόλης, άκουσαν με προσοχή τους ομιλητές και ιδιαίτερα τον συγγραφέα.

Την εκδήλωση άνοιξε με σύντομο χαιρετισμό, ο Δήμαρχος Βύρωνα κ. Κατωπόδης Γρηγόρης ο οποίος ευχαρίστησε το συγγραφέα και ανέφερε ότι το βιβλίο είναι ενταγμένο στα 100 χρόνια από την ίδρυση της πόλης.

Το βιβλίο παρουσίασαν ο Προέδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Γιώργος Πλακίδας και ο Βαρλάς Μιχάλης ιστορικός υπεύθυνος για τη δημιουργία του Μουσείου Ιστορίας της πόλης.

Ο συγγραφέας Λουκάς Ζώνας αναφέρθηκε στη περιοχή που αποτελούνταν από βοσκοτόπια και χωράφια, τα οποία άρχισαν να αστικοποιούνται μετά τις δεκαετίες του '20 και του '30.

Η οργανωμένη ζωή στον Βύρωνα ξεκινά στις αρχές του 1923, όταν καταφθάνουν μετά την μικρασιατική καταστροφή οι πρώτες οικογένειες προσφύγων αναζητώντας ένα χώρο κατοικίας. Η μεγάλη πλειονότητα των πρώτων κατοίκων ήταν Σμυρνιοί, σε ποσοστό 32% προερχόμενοι από την πόλη της Σμύρνης και άλλα προάστια, κοντινές κωμοπόλεις και χωριά Ιδιαίτερες πληθυσμιακές ομάδες στο Βύρωνα υπήρξαν και οι Ανατολικοθρακιωτες, οι Πόντιοι και οι Κωνσταντινουπολίτες.

Στο Βύρωνα υπήρχαν και Ελλαδίτες κάτοικοι της Παλαιάς Ελλάδας, οι περισσότεροι από τη Ήπειρο, τη Ρούμελη, Αρκαδία, Μεσσηνία, Μάνη και αρκετοί νησιώτες, Κρητικοί, Λευκαδίτες, - λιγότεροι από τους πρόσφυγες- οι οποίοι εγκαταστάθηκαν και στέριωσαν στην πόλη από την αρχή της δημιουργίας της. Οι άνθρωποι αυτοί έφεραν μαζί τους ήθη και έθιμα, επαγγέλματα, παραδόσεις δημιουργώντας αρχικά τον προσφυγικό συνοικισμό και στη συνέχεια δημιούργησαν τον σημερινό Βύρωνα ( 1924).

Το βιβλίο συμπυκνώνει μια έρευνα για τους δρόμους της πόλης, αξιοποιήθηκαν μεταξύ άλλων πηγών και βιβλία – πονήματα για το Βύρωνα όπως των Στ. Χρυσού και Δ. Κολοτούρου (1998), το βιβλίο του Απ. Κοκόλια(2012), την σχολική εργασία του 2^ου Λυκείου Βύρωνα (2004) με θέμα τα ονόματα των οδών της πόλης.

Τα οδωνυμικά της πόλης που είναι άριστα δεμένα με την ιστορία της και των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή από την Σμύρνη και άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας. Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες έδωσαν στο συνοικισμό ονόματα της πατρίδας τους, όπως Μυκάλης, Τμώλου, Λυδίας, Αντιταύρου, Σώσου, Μοσχονησίων, Κυδωνιών, Ερυθραίας, Ευαγγελικής Σχολής, Προποντίδος, Χρ. Σμύρνης, Δηλβόη, Μανώλα, Παναγίας Εσοδείων, Κουλκουτζά, Κρατισηκλείας, Κορδελιού, Κοντολιού, Κεσκινίου, Μεσολογγίου Έρμου κλπ.

Οδωνυμικά δόθηκαν και από τους παλαιούς Ελλαδίτες που εγκαταστάθηκαν στην πόλη, όπως και σε αγωνιστές της εθνικής αντίστασης και της Δημοκρατίας ( Νικηφορίδη, Περτσεμπλή, πλ. Μαρτάκη, Κολλημένου, Σε πρώην δημάρχους, όπως πλ. Φατσέα, πλ. Νικολαΐδη, οδός Κωνταντιλιερη. Ενώ πρόσφατα αποφάσισε το δημοτικό συμβούλιο και ονομάστηκε το άλσος Ανάληψης σε δημοτικό άλσος Ανάληψης-δημάρχου Αχιλλέα Γεωργούτσου. Στην πόλη έχουν τοποθετηθεί και αγάλματα που φέρουν το όνομα προσωπικοτήτων.

Το βιβλίο διανέμεται δωρεάν από τον Δήμο Βύρωνα, μοιράστηκε σε όλους τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση. Έχει τυπωθεί σε 1000 αντίτυπα τα οποία θα διανεμηθούν στις βιβλιοθήκες όλων των σχολείων , στους πολιτιστικούς φορείς του Βύρωνα και όμορους δήμους.

........

Το βιβλίο αξίζει να κοσμεί την βιβλιοθήκη του κάθε βυρωνιώτη, γιατί μέσα απο τα οδωνύμια συμπυκνώνει την ιστορία των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 1923 και δημιούργησαν το Δήμο Βύρωνα το 1924.

Στο Βύρωνα προκρίθηκε -εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις- το σύστημα της ανέγερσης μικρών κατοικιών, μονοκατοικιών/ διπλοκατοικιών/ τετρακατοικιών, μονοώροφων ή διώροφων, με ένα ή δύο δωμάτια, κουζίνα και τους αναγκαίους βοηθητικούς χώρους.

Κάθε δρόμος, κάθε πλατεία, κουβαλά και μια ιστορία, που αξίζει να την γνωρίσουμε. Σε κάθε πινακίδα με το όνομα του δρόμου, της πλατείας, δυστυχώς δεν αναγράφεται η ιστορία.

Ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορεί να γνωρίζουν την ιστορία των οδών και των πλατιών της πόλης.

Τις πινακίδες με τα οδωνυμία οφείλει η κάθε δημοτική αρχή να τα συντηρεί και να μην εξαντλείται το ενδιαφέρον της,

μόνο σε κάποιες εκδηλώσεις επικοινωνιακού- επετειακού χαρακτήρα.

Τα προσφυγικά σπίτια θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους των εργολάβων, της αντιπαροχής και της άναρχης οικιστικής ανάπτυξής. Ακόμη και το πρώτο διοικητήριο -Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ)- του συνοικισμού, «θυσιάστηκε» στο βωμό τους κέρδους, επί δημαρχίας του κ. Ν. Ρογκάκου και υπουργό Πολιτισμου την κ. Μπακογιαννη και έγινε πολυκατοικία στην οδό Ευαγγελικής Σχολής στη πλ. Αγ. Λαζάρου. Τα ονόματα δρόμων, πλατιών, ελάχιστα κτήρια, όπως το Ταπητουργείο και τα στενά δρομάκια-σοκάκια, ως διάδρομοι μεταξύ των πολυκατοικιών, έχουν μείνει να θυμίζουν κάτι από τη γέννηση της πόλης.

Τα στενά δρομάκια έχουν εγκαταλειφθεί και πολλά έχουν μετατραπεί σε εστία μόλυνσης, αλλά τα έχουν κλείσει, εξ αιτίας της διαχρονικής αδιαφορίας των δημοτικών αρχών και της σημερινής.

Οφείλει η σημερινή δημοτική αρχή καθώς και η επόμενη που θα αναδειχθεί από τις εκλογές έστω και τώρα, να τα διατηρήσει, συντηρήσει, και αναδείξει.

Με αφορμή τα 100 χρόνια της πόλης, ήρθε η ώρα, έστω και αργά, τα δρομάκια αυτά που έχουν διασωθεί, να καθαριστούν, φωτιστούν, να αναδειχτούν γιατί είναι μέρος της ιστορίας της πόλης.

Αυτή θα ήταν μια πράξη ουσιαστική για την ιστορική μνήμη της πόλης.

Στην ερώτηση που κατέθεσε ο δημοτικός σύμβουλος Τάσος Μαυρόπουλος στη δημοτική αρχή, για τα δρομάκια αυτά, δεν έχει υπάρξει ακόμα απάντηση! Διαβάστε ΕΔΩ:

https://www.blogger.com/u/1/blog/post/edit/547609592754129009/4003744876724262165

Φωτογραφίες απο την παρουσίαση του Βιβλίου