ΣΑΝ σήμερα: Πέθανε το 1942 ο ρεμπέτης, στιχουργός και οργανοπαίκτης Παναγιώτης Τούντας
Ο Παναγιώτης Τούντας, ιστορικό πρόσωπο της ελληνικής μουσικής, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία.
"«Εκατό δραχμές τη μέρα παίρνω/ τζιβαέρι μου/ πες της μάνας σου πως θέλω/ να σε κάνω ταίρι μου/ Είμαι εργάτης τιμημένος / όπως όλη η εργατιά / και τεχνίτης προκομμένος / λεοντάρι στη δουλειά».
Παναγιώτης Τούντας:
Ο χαρισματικότερος συνθέτης της Σμύρνης. Απ’ το τραγούδι του “Εργάτης”, ύμνος για την εργατική τάξη, τον ''Κοκαϊνοπότη'', τη ''Λιλή τη σκανδαλιάρα'', το ''Χαρικλάκι'', το ''Δημητρούλα μου'' στην αιρετική “Βαρβάρα” που σατιρίζει την κόρη του δικτάτορα Μεταξά
Γεννημένος το 1886 από ευκατάστατη οικογένεια της Σμύρνης, ο Παναγιώτης Τούντας σπουδάζει μαντολίνο και μέχρι να ολοκληρώσει τη βασική μόρφωση, γίνεται δεξιοτέχνης του οργάνου. Τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα σε εφηβική ηλικία εντάσσεται σε μία από τις περίφημες Εστουδιαντίνες, ένα είδος μουσικών εργαστηρίων - θα λέγαμε σήμερα - που αν και βασίζονταν στην παραδοσιακή μουσική, άφηναν χώρο για τη δημιουργία ενός καινούργιου ρεπερτορίου, δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στους μουσικούς, τραγουδιστές και οργανοπαίκτες, να φανερώσουν το ταλέντο τους. Πόσο μάλλον, όταν η Εστουδιαντίνα που εντάχθηκε ο Τούντας, ήταν η ξακουστή, μέχρι την Ευρώπη, του Βασίλειου Σιδερή. Μέλη της ήταν ακόμη οι γνωστοί Ευάγγελος Παπάζογλου, Σπύρος Περιστέρης, Γιάννης Δραγάτσης - Ογδοντάκης.
Μία από τις πρώτες του ηχογραφήσεις στην Αθήνα είναι ''Η Σμυρνιά'' το 1924 με τον τενόρο Κώστα Μισαηλίδη και την Estudiantina d' Athenes. Το όνομα του Τούντα ιστορικά γίνεται το πρώτο μεταξύ των λαϊκών δημιουργών που αναγράφεται σε ετικέτα δίσκου.
Ακούστε ΕΔΩ:https://www.youtube.com/watch?v=HNi4Q6WOPdk
Ο Παναγιώτης Τούντας, πέθανε σαν σήμερα 23 Μάη 1942 σε ηλικία 56 ετών.
Έχει γράψει πάνω από 350 τραγούδια, κινούμενος σε μεγάλο μουσικό φάσμα και
θεματολογία, χρησιμοποιώντας από μικρασιατικές και παραδοσιακές μελωδίες μέχρι
δικά του πρωτότυπα κλασικά λαϊκά τραγούδια.
Στο
ρεπερτόριο του υπάρχει «Ο κοκαϊνοπότης» μέχρι το «Φτώχεια μαζί
με την τιμή».
Από τις «Κουβέντες της φυλακής» μέχρι τον «Εργάτη» με τη
συγκλονιστική ερμηνεία του Κώστα Ρούκουνα, έναν τραγούδι ύμνος για
την εργατική τάξη: «Εκατό δραχμές τη μέρα παίρνω/ τζιβαέρι μου/
πες της μάνας σου πως θέλω/ να σε κάνω ταίρι μου/ Είμαι εργάτης τιμημένος /
όπως όλη η εργατιά / και τεχνίτης προκομμένος / λεοντάρι στη δουλειά».
Ακούστε ΕΔΩ: https://www.youtube.com/watch?v=mIBIZ4_QsGw
Η Οκτωβριανή
Επανάσταση του 1917 δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον Π. Τούντα και με το
τραγούδι «Εγώ είμ’ η μπολσεβίκα», που γράφει το 1934 αναφέρεται στη
δυνατότητα της απελευθέρωσης της γυναίκας σε ένα άλλο πολιτικό
καθεστώς απ’ αυτό που υπήρχε.
Θα
αναφερθούμε όμως σε μια σχετικά άγνωστη περιπέτεια που είχε από την δικτατορία
του Μεταξά, όταν κυκλοφόρησε το σατιρικό τραγούδι «Βαρβάρα». Αυτό
έκανε λόγο για κάποια κοπέλα της «καλής κοινωνίας», που είχε διάφορες
νυχτοπερπατήματα στις ακρογιαλιές του
Σαρωνικού. Φημολογείται ότι τα σεξουαλικά υπονοούμενα του
τραγουδιού θεωρήθηκαν από την επιτροπή λογοκρισίας της
εποχής ότι σατίριζαν την κόρη του του Μεταξά.
Απαγορεύτηκε γιατί οι στίχοι του θεωρήθηκαν προσβλητικοί για τη
«δημόσια αιδώ», και ο Τούντας καταδικάζεται από δικαστήριο
σε βαριά χρηματική ποινή.
Την ίδια ώρα χωροφύλακες έσπασαν όλους τους δίσκους με τη «Βαρβάρα» που
κυκλοφορούσαν στα μαγαζιά.
Ο κύκλος του
σμυρναίικου τραγουδιού κατά μία έννοια κλείνει με το θάνατο του Παναγιώτη
Τούντα τον Μάιο του 1942, μεσ' στην Κατοχή, στην οικία του στη Νέα Σμύρνη.
Πιθανή αιτία θανάτου του ήταν οι ρευματισμοί, που τότε δεν υπήρχε επαρκής
αντιμετώπιση τους. Άφησε πίσω του τη, γεννημένη το 1937, κόρη του
και περισσότερα από 350 τραγούδια που συνταίριαξαν με υπέροχο τρόπο το μινόρε
της Σμύρνης με το ρεμπέτικο του Πειραιά.
ΠΗΓΕΣ: lifo.gr,
vathikokkino.gr
Ρωγμή στην ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια