2 Μάη 2014. Όταν οι φασίστες δολοφονούσαν στο κτήριο των συνδικάτων στην Οδησσό

Εννέα χρόνια κλείνουν σήμερα από τη σφαγή  συνδικαλιστών στην Οδησσό της Ουκρανίας από τα ακροδεξιά μορφώματα του «Δεξιού Τομέα», του «νεοναζιστικού τάγματος «Αζόφ», που έκαψαν το κτίριο των Συνδικάτων της Οδησσού.                

 Έκαιγαν ανθρώπους ζωντανούς και εκτελούσαν εν ψυχρό όσους επιχειρούσαν να διαφύγουν από το φλεγόμενο κτίριο.

Από το Φεβρουάριο του 2014 πραγματοποιούνται διαδηλώσεις στην Ουκρανία.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των αντικυβερνητικών (στην πλειοψηφία τους ρωσόφωνων) Ουκρανών και των εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων, που αναδείχτηκαν πραξικοπηματικά στην εξουσία του Κιέβου από το Φλεβάρη του 2014, έχουν πάρει πλέον ανοικτά ένοπλη μορφή στις περιοχές του Ντονμπάς στην Ανατολική Ουκρανία.

Αντικυβερνητικές διαδηλώσεις πραγματοποιούνται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας.

Την Πρωτομαγιά 2014 πραγματοποιήθηκε στην Οδησσό   μαζική διαδήλωση με αντικυβερνητικά συνθήματα.

Στις 2 Μαΐου πραγματοποιήθηκε νέα αντικυβερνητική διαδήλωση στην Οδησσό, οι φασίστες του «Δεξιού Τομέα» προσπάθησαν αρχικά να προβοκάρουν επεισόδια με αντικυβερνητικούς διαδηλωτές. 

Κάποιοι, μάλλον από αυτούς που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιχείρηση στρατιωτικού τύπου, έφεραν μια κόκκινη ταινία στα χέρια (προφανώς για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους) ενώ φορούσαν και τη λεγόμενη μαυρο-πορτοκαλί κορδέλα του «Αγίου Γεωργίου» (πρόκειται για ένα σύμβολο που χρησιμοποιούσαν οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν σύγχυση). Τέτοια κόκκινη ταινία φορούσαν και αρκετοί αστυνομικοί, ενώ  ανώτεροι αξιωματικοί φαίνονται να μένουν άπραγοι και να παρατηρούν τις συμπλοκές.

Το μπλοκ των αντικυβερνητικών διαδηλωτών που αποτελούνταν από εργαζόμενους και συνδικαλιστές περικυκλώθηκε και αναγκάστηκε να καταφύγει, προκειμένου να προστατευτεί, στο κτίριο των Συνδικάτων.

 Οι νεοναζί πολιορκούν το κτίριο και πετούν βόμβες μολότοφ με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πυρκαγιά στο κτίριο.

 Τότε καταγράφονται και οι σκηνές φρίκης:

 Ρωσόφωνοι διαδηλωτές, που είχαν εγκλωβιστεί από την πυρκαγιά που έβαλαν οι νεοναζί, πηδούν από τα παράθυρα του δεύτερου και τρίτου ορόφου, προκειμένου να ξεφύγουν από τη φωτιά και τους καπνούς.

 Κάτω όμως από το κτίριο των συνδικάτων τους περιμένουν οι νεοναζί του «Δεξιού Τομέα», οι οποίοι, οπλισμένοι με περίστροφα, μαχαίρια και ρόπαλα, αποτελειώνουν όσους επιζούν της πτώσης.

Τις φρικιαστικές σκηνές της εν ψυχρώ δολοφονίας όσων προσπαθούσαν να διαφύγουν, καταγράφουν δεκάδες βίντεο των ημερών, καθώς και ρεπορτάζ τηλεοπτικών σταθμών, ανάμεσά τους και ελληνικών.

 Γνωστοί φασίστες που συμμετείχαν και στα επεισόδια στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου, εμφανίζονται και στην Οδησσό και μάλιστα να πυροβολούν ανθρώπους που είτε έβγαιναν στα παράθυρα για να αναπνεύσουν είτε κατάφερναν να βγουν από το φλεγόμενο κτίριο.

Οι εικόνες που αντίκρισαν οι πυροσβέστες μετά το μακελειό είναι απερίγραπτες με πολλά καμένα πτώματα να είναι μη αναγνωρίσιμα. Μαρτυρίες κατοίκων της Οδησσού  μιλούν για δεκάδες  απανθρακωμένους ανθρώπους και συνολικά οι νεκροί ξεπερνούν τους 100.

Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα που αρχικά η κυβέρνηση του Κιέβου προσπάθησε να υποβαθμίσει και να αποδώσει σε σύγκρουση οπαδών ομάδων (επειδή στα φασισταριά υπήρχαν και χούλιγκανς) ή σε προβοκάτσια της Ρωσίας, αναγκάστηκε τελικά να δηλώσει ότι έχει διατάξει έρευνα για να διευκρινιστούν οι συνθήκες του εμπρησμού. Η έρευνα των αρχών τότε δεν είχε καταλήξει σε συμπέρασμα και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο…

Το μακελειό της 2ας Μαΐου του 2014, στην Οδησσό  έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα χειρότερα εγκλήματα φασιστικής  βίας στην Ευρώπη.

Πρόκειται για ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα των πογκρόμ βίας και τρομοκρατίας, των δολοφονιών και των σφαγών που οι νεοναζιστικές ομάδες πραγματοποιούσαν σε ολόκληρη την Ουκρανία το 2014, με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, που τότε τις είχαν ονομάσει ως «υπερασπιστές της ελευθερίας», ενώ σήμερα είναι ενταγμένες στον κρατικό μηχανισμό της Ουκρανίας.

Αυτές οι ομάδες αξιοποιήθηκαν ως δυνάμεις κρούσης της αστικής τάξης της Ουκρανίας που επεδίωκε την πρόσδεση στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Ακόμη και χρόνια μετά την σφαγή, οι παραστρατιωτικοί του «Δεξιού τομέα» την παραμονή της επετείου της τραγωδίας, απειλούσαν τους κατοίκους της Οδησσού ότι αν κάποιος τολμήσει να αναφερθεί στην μνήμη των δολοφονημένων  θα έχει τις ίδιες συνέπειες με αυτούς. Μολονότι αυτή η σφαγή καταγράφηκε από πολλές κάμερες κινητών τηλεφώνων και βίντεο, με μερικά βίντεο να δείχνουν ξεκάθαρα τα πρόσωπα των δραστών, μέχρι σήμερα ούτε ένας δεν έχει προσαχθεί στη δικαιοσύνη. 

  Τα χρόνια που ακολούθησαν  οι πολιτικές ελευθερίες στην Ουκρανία περιορίστηκαν  ακόμα περισσότερο και μάλιστα με τις ευλογίες της Ε.Ε.  Απαγόρευση λειτουργίας πολιτικών κομμάτων κατά κύριο λόγο  αριστερών, δολοφονίες, φυλακίσεις, εξορίες  πολιτικών προσώπων που ήταν ενάντια στο καθεστώς. Απαγορεύτηκε η ρωσική γλώσσα αλλά και κάθε άλλη γλώσσα, ενώ υπήρξε  ραγδαία φτωχοποίηση των πολιτών.  Αυτές είναι μόνο οι κυριότερες από τις τραγικές, για τον ουκρανικό λαό, συνέπειες της  διακυβέρνησης  της χώρας από τη χούντα του Κιέβου. Η οποία για να επιβάλει την  πολιτική της και να καταστείλει τις αντιδράσεις των πολιτών, έχει ενσωματώσει οργανικά στον κρατικό μηχανισμό όλον αυτόν τον νεοναζιστικό εσμό του «Δεξιού Τομέα», του «Εθνικού Κορμού», της «Σβομπόντα» («Ελευθερία», πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ουκρανίας) και έχει εντάξει στον βασικό κορμό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας τις νεοναζιστικές παραστρατιωτικές παραφυάδες τύπου «Αζόφ», «Αϊντάρ», «Ντνιεπρ-1» κ.λπ.)

 Η φασιστικοποιηση της Ουκρανίας δεν είναι ένα φαινόμενο αναντίστοιχο με τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες που γίνονται στην Ευρώπη, όπου η ακραία  νεοφιλελεύθερη και ακροκεντρώα  διακυβέρνηση σε πολλές χώρες επωάζει το αυγό του φιδιού καλλιεργώντας την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, ιδιαίτερα στην ανατολικήΕυρώπη όπου παίρνονται πίσω  ακόμα και αστικού τύπου δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες (Πολωνία κ.λπ).  

 Σήμερα στην αριστερά έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για τον χαρακτήρα του πολέμου στην Ουκρανία.

Παλιά και νέα επιχειρήματα μπαίνουν στο τραπέζι  ενός ενδιαφέροντος διαλόγου που διεξάγεται ακόμα και με όρους πολεμικής. Όμως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι  σαν αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική αριστερά,  σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή έχουμε  έλλειμμα  σε μια γραμμή που θα ενώνει τον λαό απέναντι στον κύριο κίνδυνο που είναι ο Αμερικανονατοικός  ιμπεριαλισμός.  Αιτία για αυτό είναι  οι αμφισημίες και  η αντιμετώπιση των ΗΠΑ και της Ρωσίας ως να φέρουν  την ίδια ευθύνη   στις αναλύσεις και τις αποφάσεις  των οργανώσεων της Αριστεράς. Αν εξετάζαμε την κατάσταση στην Συρία  προφανώς η Ρωσία τα τελευταία  χρόνια είχε αυξημένη ευθύνη για την κλιμάκωση. 

 Η συζήτηση για το αν η Ρωσία έχει ιμπεριαλιστικά  χαρακτηριστικά όπως έχουν και άλλες χώρες ακόμα και από τα λεγόμενα BRIKS, ότι  και η αστική τάξη της  επιδιώκει την ισότιμη  συμμετοχή με την Δύση στο μοίρασμα της κλεμμένης υπεραξίας από την παγκόσμια εργατική τάξη,  είναι μια συζήτηση που στην πραγματικότητα δεν απαντά στο κύριο ερώτημα: Τι θα μπορούσε να κάνει η Ρωσία, όταν η κυβέρνηση του Κιέβου (η οποία ενσωματώνει στη δομή του κράτους το φασιστικό φίδι)  χρησιμοποιείται για να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ, να εγκατασταθούν πύραυλοι, ακόμη και πυρηνικοί στο έδαφός στραμμένοι εναντίον της, κατά παράβαση των διεθνών συμφωνιών;  

 Αυτή η επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη επιλογή  των Αμερικανών, δεν θα μπορούσε να μείνει χωρίς απάντηση από την Ρωσία για τους γνωστούς γεωπολιτικούς λόγους.  

Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις για την μορφή και το περιεχόμενο του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, έχει ενδιαφέρον το άρθρο στο   kommon  Ουκρανία: Αλλιώτικοι πόλεμοι, ουσιώδη διλήμματα, του Αλέκου Αναγνωστάκη,  που χαρακτηριστικά αναφέρει «Αν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν χάσουν, τότε το επόμενο βήμα, η σταθερή στρατηγική επιδίωξη τους,  η επιχείρηση εναντίον της Κίνας, θα βρίσκεται πιο κοντά, και από ευνοϊκότερες θέσεις, στην ημερήσια  διάταξη. Ήδη οι αμερικάνοι επιχειρούν τον διαμελισμό της εκμεταλλευόμενοι υπαρκτά μειονοτικά ζητήματα. Αλλά αν η ανθρωπότητα περιπέσει σε μια τέτοια αναμέτρηση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ – Κίνας, τότε η Ουράνια κόλαση, όπως την περιγράφουν οι «κλασικοί» του χριστιανισμού, θα είναι παράδεισος σε σχέση με την γήινη, τότε, πραγματικότητα.»

ΠΗΓΕΣ: kommon.gr, imerodromos.gr 

Διαβάστε ακόμη

Ποιο είναι το ναζιστικό τάγμα «Αζόφ»

tvxs.gr/news/kosmos/tagma-azof-i-istoriki-rebans-toy-oykranikoy-nazismoy

  

                                                                               Ρωγμή στην ενημέρωση