Αφήστε τον Μπρεχτ στην ησυχία του

Αναδημοσίευση

Το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ “Καταφύγια για τη νύχτα” -που αναφέρεται στους άστεγους, την φιλανθρωπία και την εκμετάλλευση- και το κείμενο για τα οφέλη του εθελοντισμού, που τέθηκαν στους υποψήφιους των ΕΠΑΛ για το μάθημα των Νέων Ελληνικών στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, είναι εκτός τόπου και χρόνου, ενώ η επιλογή τους δείχνει βαθύτατη υποκρισία.

Σε ένα απόλυτα υλιστικό και καπιταλιστικό κόσμο, όπου το άτομο και το χρήμα αποθεώνονται, και η συλλογικότητα και το κοινό καλό θεωρούνται γραφικότητες, δεν έχει καμία θέση ο υπέροχος Μπρεχτ. Χώρια που ο Μπρεχτ ήταν κομμουνιστής. Τι πρότυπο δίνετε στα παιδιά σας;

Όσο για τον εθελοντισμό, ζούμε σε μια εποχή, όπου η αλληλεγγύη έγινε επάγγελμα.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το ιδανικό θέμα για τους μαθητές στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, θα ήταν οι στίχοι του τραγουδιού του Madclip “Θέλω κότερα, ελικόπτερα, θέλω οικόπεδα, Γούστα ακριβά, έχω γούστα ακριβά, Θέλω κότερα, ελικόπτερα, θέλω οικόπεδα, Γούστα ακριβά, έχω γούστα ακριβά”.

Τα παιδιά θέλουν χρήματα, όπως κάνουν και οι γονείς τους. Ας το παραδεχτούμε.

Τα παιδιά δεν είναι η ελπίδα του κόσμου, ούτε θα αλλάξουν τον κόσμο. Όλοι όσοι βλέπετε γύρω σας, ήταν κάποτε παιδιά. Ναι, ακόμα και τα μεγαλύτερα καθάρματα του πλανήτη ήταν κάποτε μωράκια. Ναι, και ο Χίτλερ ήταν μωρό κάποτε. Γλυκούλι μάλιστα.

Η παιδική ηλικία είναι απλά ένα στάδιο της ζωής του ανθρώπου. Η παιδική ηλικία δεν είναι τεκμήριο αθωότητας, ούτε ένδειξη ελπίδας.

Όλο και πιο συχνά διαπιστώνουμε πως πολλά παιδιά κάνουν τρομερά πράγματα, ενώ όλο και πιο συχνά δολοφονούν.

Τα παιδιά δεν είναι αθώα, είναι αδύναμα και έχουν άγνοια βασικών πραγμάτων.

Άλλωστε, τα παιδιά έρχονται σε έναν κόσμο, όπου δεν έχουν επιλέξει τίποτα, όπως δεν επέλεξαν και οι γονείς τους και οι παππούδες τους.

Τα παιδιά δεν επιλέγουν ποιοι θα τα μεγαλώσουν, δεν επιλέγουν τους δασκάλους τους, δεν επιλέγουν το σύστημα στο οποίο ζουν, δεν επιλέγουν τίποτα. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον, που οι άλλοι έχουν διαμορφώσει, πριν καν γεννηθούν. Και τα παιδιά προορίζονται να γίνουν ακριβώς όπως οι γονείς τους· μπορεί και χειρότερα από τους γονείς τους, όσο αγριεύει κι άλλο ο καπιταλισμός. Οπότε, πού ακριβώς βασίζεται το ότι τα παιδιά θα αλλάξουν τον κόσμο;

Πουθενά δεν βασίζεται. Είναι μια ανοησία που διαιωνίζεται.

Ας σταματήσουν λοιπόν οι Μπρεχτ, οι σπουδαίοι ανθρωπιστές φιλόσοφοι, συγγραφείς και ποιητές του παρελθόντος και οι φανφάρες περί εθελοντισμού.

Τα παιδιά βλέπουν από την κούνια ακόμα τους γονείς τους -και όλους τους άλλους- να κυνηγάνε τα χρήματα σαν τρελοί όλη μέρα, να ξεσκίζουν όποιον προσπαθεί να τους στερήσει χρήματα, και να εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους για να βγάλουν χρήματα.

Αν ήσουν παιδί και έβλεπες τους πάντες γύρω σου να αποθεώνουν και να επιζητούν τα χρήματα και την ιδιοκτησία, τι θα καταλάβαινες;

Θα καταλάβαινες πως τα χρήματα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που υπάρχει στον κόσμο, και πως είσαι ένα τίποτα αν δεν έχεις χρήματα.

Εκτός αν νομίζει κάποιος πως θα κυνηγάει τα χρήματα όλη μέρα και το βράδυ θα διαβάζει Μπρεχτ στο παιδί του, και του παιδιού θα του μείνει τι γράφει ο Μπρεχτ.

Όχι, θα του μείνει αυτό που κάνεις εσύ. Δεν μετράει τι λες στους άλλους, μετράει τι κάνεις. Και αυτό που κάνεις είναι να κυνηγάς συνέχεια το χρήμα. Και αυτό το παιδί το βλέπει, και το καταλαβαίνει. Παιδί είναι, δεν είναι φυτό.

Τα παιδιά βλέπουν τους μεγαλύτερους να περνούν δίπλα από τους άστεγους με αδιαφορία. Βλέπουν πως οι άστεγοι είναι αόρατοι. Για τον Μπρεχτ δεν ήταν αόρατοι.

Αφήστε τον Μπρεχτ και τους Μπρεχτ αυτού του κόσμου στην ησυχία τους.

Πείτε στα παιδιά την αλήθεια πως τα χρήματα και η εκμετάλλευση των άλλων ανθρώπων είναι το παν.

Άλλωστε, αν δεν το ξέρουν ήδη, θα το μάθουν πολύ σύντομα.

(Σε ό,τι αφορά το θέμα της βίας κατά των γυναικών, του φεμινισμού και του νεοφεμινισμού στο οποίο εξετάστηκαν οι μαθητές των Γενικών Λυκείων στο πλαίσιο των Πανελλαδικών εξετάσεων 2023 -και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν- θα ήθελα να προτείνω, για πολλοστή φορά, σε όλους να διαβάσουν το βιβλίο του Πασκάλ Μπρικνέρ “Ο Πειρασμός της Αθωότητας” – Εκδόσεις Αστάρτη. Είμαι αντίθετος στον διαχωρισμό των ανθρώπων ανάλογα με το φύλο τους, το χρώμα τους, τη σεξoυαλικότητά τους κλπ. Τα ανθρώπινα δικαιώματα -τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων- προβλέπονται και προστατεύονται από την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ από το 1948. Αντί να λυσσάμε για “δικαιώματα μειονοτήτων” και να διαιρούμε διαρκώς τους ανθρώπους, δεν έχουμε παρά να απαιτήσουμε να εφαρμοστεί στην πράξη η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Βέβαια, αν το κάνουμε αυτό, θα πρέπει να μιλήσουμε και για πλούσιους και φτωχούς, για άστεγους και ιδιοκτήτες δεκάδων σπιτιών, κάτι που αποφεύγουν οι “δικαιωματιστές”· μάλλον επειδή είναι όλοι πλούσιοι. Λυπάμαι αυτούς τους “αριστερούς” που νομίζουν ότι τα “δικαιώματα” είναι κάτι αριστερό. Δεν είναι. Και αυτό φαίνεται στην πράξη. Την περασμένη Τετάρτη, ο Έντγκαρς Ρίνκεβιτς εξελέγη νέος πρόεδρος της Λετονίας και έγινε ο πρώτος ανοιχτά δηλωμένος ομοφυλόφιλος που αναλαμβάνει ποτέ αυτό το αξίωμα, και ο πρώτος αρχηγός κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Ο κ. Ρίνκεβιτς είναι φιλελεύθερος και όχι αριστερός. Βέβαια, ο κ. Ρίνκεβιτς θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα της τάξης του. Αλλά για τη σημερινή Αριστερά δεν υπάρχουν τάξεις. Φτάνει με τα “δικαιώματα”, ας μιλήσουμε για πλούσιους και φτωχούς. Θα συμφωνούσε και ο Μπρεχτ).

Αναδημοσίευση από το blog pitsirikos.net/ - 2/6/2023

Ρωγμή στην Ενημέρωση