53 χρόνια! οι κυβερνήσεις στη χωρά μας, αρνούνται να κυρώσουν την 131/1970 ΔΣΕ για τους κατώτατους μισθούς-ημερομίσθια

 

     Άρθρο του Μητροπούλου Αλέξη 

     Καθηγητή ΕΚΠΑ - Προέδρου της ΕΝΥΠΕΚΚ

Αναδημοσίευση

Να κυρωθεί άμεσα η 131/1970 ΔΣΕ για τους κατώτατους μισθούς-ημερομίσθια

Για 53 ολόκληρα χρόνια η χώρα μας ...                                                                                           καθυστερεί την κύρωσή της!

Ι.Η χώρα μας μεταξύ των λίγων χωρών που δεν έχει κυρώσει την 131/1970 ΔΣΕ Πριν 53 χρόνια (στις 3-6-1970) στη Γενεύη, η Γενική Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) ψήφισε την υπ’αριθ. 131 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΣΕ) προκειμένου να διασφαλίσει την προστασία των μισθωτών από τους πολύ χαμηλούς μισθούς ρυθμίζοντας κατώτατους («minimum») μισθούς και ημερομίσθια, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Στη σύναψη της 131/1970 ΔΣΕ η ΔΟΕ κατέληξε, αφού έλαβε υπόψη τη Σύμβαση του 1928 για τις μεθόδους καθορισμού των κατώτατων μισθών και τις Συμβάσεις του 1951 για ίση αμοιβή και τον καθορισμό κατώτατων ορίων στη γεωργία, οι οποίες συνέβαλαν σημαντικά στην προστασία μη ευνοημένων μισθωτών.

Δυστυχώς η χώρα μας μέχρι σήμερα δεν έχει κινήσει καν τη διαδικασία κύρωσης της 131/1970 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας, όπως ορίζει και το Σύνταγμα! Πενήντα τρία (53) ολόκληρα χρόνια μετά, η Ελλάδα, μπορεί μεν να έχει ψηφίσει διάφορες διατάξεις παρεμφερείς, όμως, εντελώς αναιτιολόγητα, δεν έχει κυρώσει την 131/1970 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας!

ΙΙ. Οι επιμέρους διατάξεις της 131/1970 ΔΣΕ Σύμφωνα με το άρθρο 1 της 131/1970 ΔΣΕ, κάθε μέλος της ΔΟΕ (όπως και η Ελλάδα), με την κύρωση της Σύμβασης υποχρεώνεται να καθιερώσει ένα σύστημα κατώτατων μισθών και ημερομισθίων που θα προστατεύει όλους τους μισθωτούς αναφορικά με τις συνθήκες εργασίας τους. Οι ομάδες αυτές μισθωτών καθορίζονται μετά από συνεννόηση της αρμόδιας αρχής κάθε χώρας με τις αντιπροσωπευτικές οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων και πρέπει να γνωστοποιηθούν στη ΔΟΕ στην πρώτη Έκθεση που θα υποβληθεί (σύμφωνα με το άρθρο 22 του Καταστατικού Χάρτη της ΔΟΕ). Επίσης πρέπει να 2 γνωστοποιηθούν και οι ομάδες μισθωτών που δεν συμπεριλαμβάνονται στις προστατευτικές διατάξεις της 131/1970 ΔΣΕ, καθώς και οι λόγοι αποκλεισμού τους. Υποχρέωση τού κάθε κράτους-μέλους της ΔΟΕ, σύμφωνα με την 131/1970 ΔΣΕ, αποτελεί επίσης και η υποβολή μεταγενέστερων Εκθέσεων για την κατάσταση της εσωτερικής νομοθεσίας και της πρακτικής που ακολουθείται για τις μη προστατευόμενες ομάδες μισθωτών, καθώς και η προοπτική ένταξής τους στην 131/1970 ΔΣΕ. Στο άρθρο 2 ορίζεται ότι, λαμβάνοντας υπόψη την ελευθερία της συλλογικής διαπραγμάτευσης, οι κατώτατοι μισθοί και τα ημερομίσθια θα έχουν ισχύ αναγκαστικού νόμου (jus cogens) και δεν θα μπορούν να μειωθούν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τα υπεύθυνα γι’αυτό πρόσωπα θα έχουν επιβολή ποινικών και άλλων κυρώσεων. Δυστυχώς όμως, από το 2012 στη χώρα μας, ως γνωστόν, με την ΠΥΣ 6/2012 και σε εφαρμογή του β’ Μνημονίου (ν. 4046/2012) ο κατώτατος μισθός μειώθηκε από τα 751 € μεικτά στα 586 € μεικτά μέχρι την άνοιξη του 2019, όταν η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον αύξησε από τα 586 € μεικτά στα 650 € μεικτά!! Τον αύξησε δηλαδή περίπου 10%, φτάνοντάς τον στο ...δυσθεώρητο ύψος των 650 € μεικτά, μετά από 8 ολόκληρα χρόνια αναστολής τής αύξησής του!! Για την ίδια περίοδο, με τις ίδιες ανωτέρω νομοθετικές ρυθμίσεις, ίσχυσε για τους νέους και τις νέες κάτω των 25 ετών το όνειδος του «υποκατώτατου» μισθού, που με πλήρες ωράριο ελάμβαναν μισθό ύψους 510 € μεικτά (427 € καθαρά)!! Ο «νεανικός» «υποκατώτατος» καταργήθηκε επιτέλους από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την άνοιξη του 2019, αφού πολλοί εργοδότες είχαν εκμεταλλευτεί σκληρά τη φτηνή εργασία των νέων μας για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, στέλνοντας αρκετές χιλιάδες από αυτούς στο εξωτερικό («brain drain»). Αναφορικά με τη συλλογική διαπραγμάτευση του κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου, το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό πρέπει να ομολογήσει ότι αποτελεί ντροπή το γεγονός ότι, από το 2012 μέχρι σήμερα απαγορεύεται στη ΓΣΕΕ να διαπραγματεύεται το ύψος τού κατώτατου μισθού με τους εργοδότες (ΣΕΒ), όπως έκανε για δεκαετίες!! Είναι απαράδεκτο που η ηγεσία του Συνδικαλιστικού Κινήματος, όλα αυτά τα χρόνια, έχει δεχτεί και δυστυχώς έχει συμβιβασθεί με την πρωτοφανή μνημονιακή διάταξη του άρθρου 103 του ν. 4172/2013 (ΦΕΚ Α’ 167) επί υπουργίας κ.Ι.Βρούτση που το επέβαλε. 3 Και είναι απορίας άξιον πώς γίνεται, ενώ έχουμε βγει από τα Μνημόνια (όπως ψευδόμενοι κάποιοι διατείνονται και αρκετοί δυστυχώς πιστεύουν), να ισχύουν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι και κυρίως το β’ Μνημόνιο (ν. 4046/2012) και οι αντεργατικοί εφαρμοστικοί του ν. 4093/2012, 4127/2013 και 4172/2013, που επιτρέπουν στην κυβέρνηση αφενός να καθορίζει μονομερώς το ύψος τού κατώτατου μισθού και αφετέρου αυτός να είναι «γυμνός» («single minimum wage system») χωρίς δηλαδή τα κατά νόμο επιδόματα προϋπηρεσίας (τριετίες) και γάμου-τέκνων. Με το άρθρο 3 της 131/1970 ΔΣΕ καθορίζονται τα στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη για τον καθορισμό του επιπέδου των κατώτατων μισθών και ημερομισθίων, λαμβανομένων υπόψη των εθνικής πρακτικής και των ιδιαίτερων συνθηκών. Τα στοιχεία αυτά είναι οι ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους, το γενικό επίπεδο μισθών και ημερομισθίων, το κόστος ζωής, οι παροχές κοινωνικής ασφάλισης, συγκριτικά στοιχεία τού βιοτικού επιπέδου με άλλες κοινωνικές ομάδες, οικονομικοί παράγοντες (όπως οι απαιτήσεις της οικονομικής ανάπτυξης), τα επίπεδα παραγωγικότητας και η κρατική βούληση για επίτευξη και διατήρηση ενός υψηλού επιπέδου απασχόλησης. Κάθε κράτος-μέλος της ΔΟΕ υποχρεούται στη θέσπιση και τη διατήρηση μεθόδων που να επιτρέπουν τον καθορισμό και την περιοδική αναπροσαρμογή των κατώτατων μισθών και ημερομισθίων (άρθρο 4), καθώς και στη θέσπιση κατάλληλου συστήματος Επιθεώρησης που θα διασφαλίζει την τήρηση των διατάξεων (άρθρο 5). Η 131/1970 ΔΣΕ δεν θεωρείται αναθεώρηση προγενέστερης Διεθνούς Σύμβασης (άρθρο 6), ενώ ο Γενικός Διευθυντής του ΔΟΕ κοινοποιεί στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ πλήρεις πληροφορίες σχετικά με τις επικυρώσεις της (άρθρο 11).

ΙΙΙ. Άμεση κύρωση της 131/1970 ΔΣΕ Έχει περάσει ήδη πάνω από μισός αιώνας! Καμία δικαιολογία δεν χωρά σήμερα για την απαράδεκτη καθυστέρηση, για 53 ολόκληρα χρόνια (από το 1970 μέχρι σήμερα), όλων των κυβερνήσεων για την κύρωση αυτής τής πολύ σημαντικής για τους χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κύρωσε την 131 ΔΣΕ στην πρώτη θητεία της. Τώρα όμως, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση και ο νέος υπουργός Εργασίας οφείλουν να την φέρουν άμεσα στη Βουλή για κύρωση και εφαρμογή της. 4 Εξάλλου, είναι σχεδόν σίγουρο, πως αν η χώρα μας είχε κυρώσει την 131/1970 ΔΣΕ πριν εισέλθουμε στα Μνημόνια (2010), είτε οι δανειστές δεν θα επέβαλαν τις δραματικές μειώσεις στους μισθούς το 2012 (και κατ’επέκταση στις συντάξεις, αφού το Εργασιακό είναι συνάρτηση του Ασφαλιστικού) είτε οι σχετικές διατάξεις θα ήταν άκυρες και για τον λόγο (μεταξύ άλλων) ότι θα προσέκρουαν σε κυρωθείσα Διεθνή Σύμβαση. Είναι απαράδεκτο για σύγχρονο κράτος να μην έχει κυρώσει αυτή τη σημαντική ΔΣΕ, όταν τα περισσότερα κράτη του πλανήτη το έχουν πράξει, όπως φαίνεται από τον σχετικό κατάλογο κρατών τού ΔΟΕ («International Labor Organisation»-ILO, https://www.ilo.org/dyn/normlex/en/ f?p=1000:11300:0:: NO:11300:P11300_INSTRUMENT_ID:312276).

Η για πάνω από μισό αιώνα ανεπικύρωτη 131/1970 ΔΣΕ δεν αποτελεί αμέλεια τής χώρας μας, αλλά συνειδητή επιλογή τού μνημονιακού πολιτικού προσωπικού στο σύνολό του. Γι’ αυτό και υποψιάζει την παγκόσμια κοινότητα για σκόπιμη άρνησή μας, πράγμα που μας εκθέτει ως πολιτισμένο ευρωπαϊκό κράτος.

 Αλέξης Π. Μητρόπουλος

Καθηγητής ΕΚΠΑ-Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ

Αναδημοσίευση από enypekk.gr 

     

                                                  Ρωγμή στην ενημέρωση