ΠΥΡΚΑΛ: το τελευταίο στοίχημα πάρκου για την Αττική

Αναδημοσίευση

 

Του Βασίλη Δελή*

Αν κάποιος βρεθεί σε υψηλό έδαφος και κοιτάξει προς το Λεκανοπέδιο της Αττικής παρατηρεί μια θάλασσα τσιμέντου να καταλήγει στην πραγματική θάλασσα του Σαρωνικού. Πράγματι, το πολεοδομικό συγκρότημα των Αθηνών απέχει πάρα πολύ από το χαρακτηριστεί βιώσιμο περιβαλλοντικά, με ελάχιστα πάρκα να βρίσκονται ως νησίδες στον αστικό ιστό του.

Τη κακή κατάσταση στον τομέα του πρασίνου επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία του ΟΟΣΑ με τη μητροπολιτική Αθήνα να έχει λιγότερο πράσινο ακόμη και από πόλεις που βρίσκονται στην έρημο όπως το Λας Βέγκας, ενώ με 0,96 m2/κάτοικο βρίσκεται πολύ μακριά από τον όριο που έχει θέσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) των 9 m2/κάτοικο, ώστε οι πόλεις να είναι υγιείς για τους κατοίκους της.

Η επιστημονική αυτή διαπίστωση γίνεται ένα πραγματικό δυσχερές βίωμα για τους κατοίκους της πόλης, όταν ψάχνουν ανάσες δροσιάς, αναψυχής και ξεκούρασης στα ελάχιστα πάρκα που τους προσφέρονται και αναγκάζονται να διασκορπιστούν στις άκρες του λεκανοπεδίου ή ακόμη και εκτός αυτού.

Η θετική επίδραση ενός πάρκου στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα των πόλεων είναι αδιαμφισβήτητη, εφόσον λειτουργούν ως πνεύμονες οξυγόνου ενώ ταυτόχρονα «καθαρίζουν» την ατμοσφαιρική ρύπανση. Παράλληλα, οι χώροι συνεχόμενου πρασίνου αποτελούν σημαντικούς συμμάχους στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, συμβάλλοντας στην μείωση της θερμοκρασίας και την αντιμετώπιση του φαινομένου της αστικής θερμικής νησίδας.

Επιπλέον και σε ότι αφορά τα περιβαλλοντικά οφέλη, τα πάρκα χρησιμεύουν στη διαχείριση των όμβριων υδάτων και τον μετριασμό των πλημμυρικών φαινομένων με φυσικό τρόπο. Όμως, πέρα από τα περιβαλλοντικά οφέλη τα πάρκα προσφέρουν πολλά και στην προσωπική ευεξία ως χώροι άθλησης, πολιτισμού και ξεκούρασης κοντά στον τόπο κατοικίας αλλά μακριά από την καθημερινή ηχορύπανση της πόλης. Τέλος, σημαντική είναι και η λειτουργία τους ως τόπος συνάντησης και σύσφιξης των σχέσεων της τοπικής κοινότητας, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.

Παρόλες τις θετικές επιπτώσεις για το περιβάλλον, την προσωπική μας ανάπτυξη αλλά και της κοινότητας μας, στην Αττική έχουμε επιλέξει τα πάρκα να βρίσκονται πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες μας. Στο ήδη πυκνοδομημένο περιβάλλον της Αττικής οι ελάχιστες ευκαιρίες δημιουργίας κέντρων συνεχόμενου πρασίνου, συνήθως σε κουφάρια παλαιών βιομηχανιών, χάνονται η μια μετά την άλλη, παρόλο τον αρχικό σχεδιασμό για μετατροπή τους σε πάρκα. Τελευταία πράξη σε αυτό το δράμα κατασπατάλησης διαθέσιμων χώρων για πράσινο στο όνομα μιας ανάπτυξης για λίγους αποτελεί ο χώρος της ΠΥΡΚΑΛ στον Δήμο Δάφνης - Υμηττού.

Το 2021 αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία ενημέρωση, πόσο μάλλον διαβούλευση ακόμη και με την φίλα προσκείμενη Δημοτική Αρχή του Δήμου Δάφνης Υμηττού, ο Πρωθυπουργός μετέβει στις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ για να ανακοινώσει την μεταφορά στον χώρο 9 Υπουργείων, της Γραμματείας του Πρωθυπουργού αλλά και 3 Ανεξάρτητων Αρχών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που καταγράφονται στην μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ένα σύνολο 15 χιλιάδων εργαζομένων και επισκεπτών, που σήμερα εξυπηρετούνται από όλες τις γραμμές των ΜΜΜ αλλά και τις κύριες οδικές αρτηρίες του Λεκανοπεδίου καταλήγοντας στο ευρύτερο κέντρο του Δήμου Αθηναίων, θα μετατοπιστούν προς αυτόν το μικρό ημικεντρικό Δήμο προκαλώντας ένα κυκλοφοριακό χάος στην ευρύτερη περιοχή. Περεταίρω, ο κυβερνητικός σχεδιασμός υπόσχεται ότι ο μισός χώρος θα αποδοθεί ως πάρκο στους κατοίκους, όμως αφενός πολεοδομικά αυτό δεν στέκει εφόσον η επιφάνεια του χώρου δεν είναι και τόσο μεγάλη (155 στρέμματα), ενώ ακόμη και στα σχέδια τα οποία έχουν δει το φως της δημοσιότητας στους χώρους πρασίνου συγκαταλέγονται οι «πράσινες» ταράτσες των μελλοντικών Υπουργείων και τα παρτέρια όπου υπάρχει δεντροφύτευση.

Τέλος, κάθε νοήμων άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι για λόγους ασφαλείας το κυβερνητικό πάρκο θα κλείσει την πρόσβαση του προς το κοινό, εφόσον εκεί θα φιλοξενείται η έδρα της κυβέρνησης με όλα τα υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα και τους αντίστοιχους προσκεκλημένους τους, άλλωστε η υπάρχουσα περίφραξη εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό.

Η ΠΥΡΚΑΛ πάντα αποτελούσε ένα πάγιο αίτημα των κατοίκων της περιοχής του Υμηττού και της Δάφνης για μετατροπή της σε πάρκο υπερτοπικής εμβέλειας, διασώζοντας τα μοναδικής αρχιτεκτονικής αξίας βιομηχανικά κτίσματα της με χρήσεις πολιτισμού και αθλητισμού. Μάλιστα η συνένωση της με την παρακείμενη Γυμναστική Ακαδημία δύναται να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής των θετικών επιπτώσεων ενός τέτοιου πάρκου.

Οι ευκαιρίες για ανάπτυξη τέτοιου είδους πάρκων για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής δυστυχώς λιγοστεύουν, συμβάλλοντας έτσι στην κάθετη υποβάθμιση της καθημερινότητας τους. Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε κάθε φορά σε κάποια πόλη της Ευρώπης ώστε να βγάζουμε φωτογραφίες στα πάρκα της και να αναπολούμε νοσταλγικά το επίπεδο ζωής της, μπορούμε εδώ στην καθημερινότητα μας να δώσουμε τις μάχες για μια ζωή που αξίζει να ζεις, η μετατροπή της ΠΥΡΚΑΛ σε πάρκο αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού είναι μια τέτοια μάχη.

*Πολιτικός επιστήμονας, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη "Πολίτες σε Κίνηση Δάφνης Υμηττού" και υποψήφια δήμαρχο την Όλγα Χριστινάκη

Αναδημοσίευση από efsyn.gr

Ρωγμή στην Ενημέρωση