Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο: 50 χρόνια μετά στο δρόμο του Νοέμβρη βαδίζουμε ξανά

 Πέρασαν  πενήντα χρόνια, από της 17 Νοέμβρη του 1973 που τα τανκς της χούντας των συνταγματαρχών δολοφονούσαν τους φοιτητές και τους εργάτες στο Πολυτεχνείο και τους δρόμους της Αθήνας.

 Σήμερα πενήντα χρόνια μετά, τα τανκς, ο στρατός του κράτους – τρομοκράτη του Ισραήλ με την συνδρομή των ΗΠΑ  και της «πολιτισμένης» δύσης δολοφονούν   χιλιάδες αμάχους, γυναίκες και παιδιά στη Γάζα.

Συνένοχοι σε αυτή τη μαζική σφαγή του παλαιστινιακού λαού είναι η κυβέρνηση της δεξιάς και όσοι ψελλίζουν τα περί αυτοάμυνας εξισώνοντας το θύτη με το θύμα.

 Τότε, η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική χρησιμοποίησε την δικτατορία για να δέσει τη Μεσόγειο με σχοινιά, κόντρα στις φυγόκεντρες απελευθερωτικές δυνάμεις που εκδηλώνονταν κύρια στην Βόρεια Αφρική.

Σήμερα, παίζει και πάλι το χαρτί της αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής και της λεκάνης της Μεσογείου για να κρατήσει τις καλύτερες οικονομικές και στρατιωτικές θέσεις μάχης μπροστά στα αδιέξοδα που γεννά η αντιπαράθεση της με τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, τον άξονα Κίνας-Ρωσίας.

 Τις ημέρες του Νοέμβρη του ’73, ο λαός και η νεολαία  έβγαλε μια κραυγή ελευθερίας και εξέγερσης  που την φοβούνται ακόμη και σήμερα, όχι μόνο όσοι σχηματίζουν τα μπλοκ εξουσίας, αλλά και οι διαχρονικοί πολιτικοί διαχειριστές εξ αριστερών της μετέπειτα πολλαπλής ήττας του λαϊκού κινήματος. Είναι το ακηδεμόνευτο της συλλογικής δράσης και της αποφασιστικότητας που τρέμουν πάντα οι εξουσιαστές. Η δυναμική, αυθόρμητη ενότητα στην βάση που φοβούνται όσοι αντιμάχονται την ενότητα των αγώνων και  την ιδεολογία στη πολιτική.

 Από τη Πύλο και τα Τέμπη μέχρι τις φονικές πλημμύρες, τις φωτιές και τους συνεχιζόμενους «τυχαίους θανάτους» δια πυροβολισμού  αστυνομικού νέων παιδιών ρομά,  η κανονικότητα του νέου ολοκληρωτισμού δείχνει τα δόντια του φροντίζει να δικαιολογεί και να νομιμοποιεί τον φόβο και την βίαιη αυθαιρεσία που βάζει στο στόχαστρο ανθρώπινες ζωές και να τις ζυγίζει με τα μέτρα της επιβολής και του κυνισμού.

Η «δημοκρατία της τρομοκρατίας» με την εξαΰλωση του μισθού και του μεροκάματου και των εργασιακών δικαιωμάτων, με τη διάλυση της δημόσιας υγείας, της δημόσιας παιδείας  εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς στην κατεύθυνση ενός γενικευμένου κοινωνικού και πολιτικού εκφασισμού.

Αυτόν τον εφιάλτη, μόνο το μεγάλο Πολυτεχνείο της εποχής μας, μπορεί να τον αντιμετωπίσει και να τον νικήσει!

 Η εξέγερση του Νοέμβρη μας δείχνει το δρόμο, μας θυμίζει το χρέος μας ότι δεν υπάρχουν έτοιμοι δρόμοι, τους ανοίγουμε για να ορθώσουμε το τείχος της κοινωνικής αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας, για να πραγματώσουμε επιτέλους το δικαίωμα στην εργασία, τη μόρφωση και την ελευθερία!

Στο δρόμο του Νοέμβρη βαδίζουμε ξανά σε πείσμα όλων για ψωμί - παιδεία - ελευθερία – ανεξαρτησία.

Όχι στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού- Λευτεριά στη Παλαιστίνη

Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο

Ρωγμή στην ενημέρωση