Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν: Σαν σήμερα πέθανε ο επαναστάτης του 20ού αιώνα

 Σαν σήμερα, έναν αιώνα πριν στις 21 Ιανουαρίου 1924, πέθανε ο Λένιν.  

Η κύρια πηγή έμπνευσης και ο ιθύνων νους της Οκτωβριανής επανάστασης του 1917.

Κομμουνιστής φιλόσοφος και αρχηγός του κόμματος των Μπολσεβίκων. Εφάρμοσε τα κομμουνιστικά ιδανικά στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ρωσίας. Η σκέψη του άλλαξε για πάντα τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας.  

      - Ρώσσοι  τίμησαν τα 100 χρόνια από τον θάνατο του

Το αληθινό του όνομα είναι Vladimir Ilyich Ulyanov- Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ. Έμεινε όμως  στην ιστορία με το επαναστατικό του ψευδώνυμο Λένιν το οποίο λέγεται πως διάλεξε από τον δέκατο σε μήκος ποταμό του κόσμου Λένα. Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ο Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ -Λένιν χρησιμοποιούσε ψευδώνυμα είτε για να διατηρήσει την ανωνυμία του ή ακόμη και για λόγους ασφάλειας.

Γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1870 σε μια μικρή πόλη της Ρωσίας, το Simbirsk. Μετά τον θάνατό του η πόλη μετονομάστηκε σε Ulyanovsk για να τιμήσει τον μεγάλο φιλόσοφο και πολιτικό.

Το 1891 συνελήφθη και λίγο αργότερα εκτελέστηκε ο αδελφός του, Aleksandr Ulyanov, κατηγορούμενος για συμμετοχή στην επαναστατική οργάνωση “Narodovoltsy”,  η οποία σχεδίαζε την δολοφονία του τσάρου Alexander III.

Το γεγονός αυτό συγκλόνισε το νεαρό Λένιν και καθόρισε την μετέπειτα πορεία του.

Το 1893 μετακομίζει στο St. Petersburg, την πρωτεύουσα της τσαρικής Ρωσίας. Είχε μόλις εκδιωχθεί από το πανεπιστήμιο του Καζάν. Κατηγορήθηκε για συμμετοχή και οργάνωση σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του τσάρου.

Στην πρωτεύουσα ανακάλυψε την μαρξιστική σκέψη και συμμετείχε σε μαρξιστικές ομάδες, επί το πλείστο παράνομες.

Το 1895 προχώρησε στην δημιουργία της ένωσης για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.

Συνελήφθη για την πολιτική του δράση και εξορίστηκε στην Σιβηρία. Εκεί γνώρισε και την Nadezhda Krupskaya, σύντροφό του για τα επόμενα 26 χρόνια της ζωής του.

Το 1900 ο Λένιν εκδίδει την  εφημερίδα “Iskra” στο Μόναχο της Γερμανίας. Μότο του ήταν «από την σπίθα στην φλόγα!».

Το 1905 επιστρέφει στην Ρωσία. Η χώρα βρισκόταν σε βαθιά κρίση μετά τις ήττες από τον Ρώσο- Ιαπωνικό πόλεμο (1904-1905). Τον Οκτώβριο του 1905 οργανώνεται η παν-ρωσική εργατική απεργία.

Αναγκάζεται να εγκαταλείψει ξανά την Ρωσία μετά από τις αναταραχές στην Μόσχα τον Δεκέμβριο του 1905.

Από το εξωτερικό ιδρύει την εφημερίδα «Pravda» στην οποία βρίσκει βήμα έκφρασης η καταπιεσμένη εργατική τάξη και οι μπολσεβίκοι.

Το 1917 επιστρέφει στην Ρωσία, στην αυγή της επανάστασης του Φεβρουαρίου. Για πρώτη φορά παρουσίασε τις ιδέες του δημόσια για την σοσιαλιστική επανάσταση, που δεν περιοριζόταν μονάχα στην παύση του τσαρισμού, αλλά θα προχωρούσε και στην δημιουργία ενός σοσιαλιστικού κράτους.

Ο Λένιν συνάντησε αντιστάσεις ακόμη και μέσα από τον κύκλο των υποστηρικτών του. Αλλά τα πλήθη των εργατών, των αγροτών και των χρόνια καταπιεσμένων «αθλίων» έδωσαν ώθηση στο όραμά του. «Δύναμη στο λαό! Δύναμη στα Σοβιέτ!»
Τον Ιούλιο του 1917 ο Λένιν αναγκάζεται να εγκαταλείψει για ακόμη μια φορά την χώρα και τον λαό που αγαπούσε. Είχε προηγηθεί  το αποτυχημένο σχέδιο επίθεσης του Ιούνη (1ος παγκόσμιος πόλεμος) εκπονημένο από τον υπουργό πολέμου Aleksandr Kerensky.

Δυσαρεστημένοι στρατιώτες χλεύασαν τις διαταγές των αξιωματούχων και ακολούθησε γενική ανταρσία στο στράτευμα. Η αντίσταση των στρατιωτών ήταν η θρυαλλίδα του ξεσηκωμού του Ιουλίου των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η τσαρική εξουσία επέδειξε ιδιαίτερη βαναυσότητα για την καταστολή της, καθώς φοβόταν την άνοδο των μπολσεβίκων στην εξουσία.

Τον Οκτώβριο του 1917 επιστρέφει μυστικά στην Ρωσία  οργανώνει και καταφέρνει την πτώση της προσωρινής κυβέρνησης. Οργανώνεται το Σοβιέτ, το συμβούλιο των επιτρόπων του λαού. Ο Λένιν κηρύσσεται ο πνευματικός ηγέτης της Σοβιετικής Ρωσίας.

Το 1918 ξεσπάει ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δυνάμεων του τσάρου και του καταπιεσμένου λαού. Υπήρχαν πολλά διαφορετικά στρατόπεδα στο κίνημα των επαναστατών: οι λευκοί, οι κόκκινοι, οι δυνάμεις του Petliura(Ουκρανοί αυτονομιστές), αναρχικές ομάδες  εργατών και αγροτών. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς μια ομάδα από τους «λευκούς» εκτελεί ολόκληρη την οικογένεια του τσάρου.

O Λένιν είχε εισάγει την περίοδο του εμφύλιου πολέμου την αυστηρή πολιτική ανάγκης «κομμουνισμός του πολέμου», η οποία οδήγησε σε κοινωνικές αναταραχές και διαμαρτυρίες. Ειδικά οι αναταραχές στο Kronstadt, τον ανάγκασαν να εισάγει την «νέα οικονομική πολιτική», όπως την ονόμασε. Η περίοδος η οποία θα προετοίμαζε το έδαφος για τον κομμουνισμό. Οι αγρότες θα μπορούσαν να εμπορεύονται τα αγαθά τους στην αγορά και ήταν ελεύθεροι να μισθώνουν εργάτες να δουλεύουν για αυτούς (kulaks).

Στις 30 Αυγούστου του 1918, μετά το τέλος της ομιλίας του σε εργοστάσιο της Μόσχας, ο Λένιν έμπαινε στο αμάξι του για να κατευθυνθεί προς το Κρεμλίνο. Η Dora Kaplan τον πλησίασε και τον πυροβόλησε τρεις φορές. Τον κατηγόρησε για προδοσία των ιδεών της επανάστασης.

 Οι διαφωνίες και οι επιθέσεις που δεχόταν για την «νέα οικονομική πολιτική» θα γινόντουσαν ακόμη πιο έντονες εφ εξής. Ο Λένιν αποφάσισε ότι χρειαζόταν κάποιον να τον ενισχύει πολιτικά μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα.

Στο συνέδριο του Απριλίου του 1922, ο Λένιν πρότεινε την δημιουργία της θέσης του γενικού γραμματέα του κόμματος.
Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Λένιν εισήχθηκε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί προσπάθησαν να βγάλουν την σφαίρα που είχε μείνει μέσα του από την δολοφονική απόπειρα εναντίον του, τον Αύγουστο του 1918. 

Στις 25 Μαΐου 1922 υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό που παρέλυσε όλη την δεξιά πλευρά του και έκανε δύσκολη την ομιλία του. 

 Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της υγείας του Λένιν ο πρόσφατα εκλεγμένος γραμματέας Στάλιν, απέκτησε ξαφνικά μεγάλη εξουσία μέσα στο κόμμα. Άδραξε την ευκαιρία να απομακρύνει τους περισσότερους από τους υποστηρικτές του Leon Trotsky, κύριου αντιπάλου του για την ηγεσία του κόμματος. Ο Λένιν ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος για την εξουσία που άρχιζε να συγκεντρώνει ο Στάλιν.

Στις 4 Ιανουαρίου  το 1923 ο Λένιν απευθυνόμενος στο κομμουνιστικό κόμμα έγραψε: «Σύντροφοι προτείνω να βρείτε ένα τρόπο να απομακρύνεται τον Στάλιν από την γραμματεία του κόμματος. Να τον αντικαταστήσετε με κάποιον πιο υπομονετικό, πιο πιστό και πιο ευγενικό με τον λαό».

Το Μάρτιο του 1923, παθαίνει δεύτερο εγκεφαλικό και δεν μπορεί πλέον να μιλήσει. Δεν μπόρεσε να αναρρώσει ποτέ. 

Στις 21 Ιανουαρίου του 1924 ο Λένιν πέθανε από καρδιακή προσβολή, στο σπίτι του στο χωρίο Γκόρκι, 30 χλμ νότια της Μόσχας. Αρωγός του σε όλη την πορεία της ζωής του ήταν η σύζυγος του Nadezhda Krupskaya-Κρούπσκαγια.

Ο Στάλιν ανακήρυξε τον Λένιν ήρωα της επανάστασης και πρότεινε την κατασκευή μαυσωλείου στην Κόκκινη Πλατεία. Η γυναίκα του Λένιν, Nadezhda Krupskaya- Κρούσπαγια, εναντιώθηκε στην απόφαση του Στάλιν γιατί προσέδιδε θρησκευτική λατρεία στη μνήμη ενός ανθρώπου. Ο Στάλιν προχώρησε στην κατασκευή του μαυσωλείου.

 

 Βλαντίμιρ Ιλιτς, Ουλιάνοφ -ΛΕΝΙΝ

 Ο επαναστάτης που κατάφερε ν’ αλλάξει τον κόσμο

Τα  οργανωτικά του χαρίσματα σε συνδυασμό με την ιδεολογική του συγκρότηση τον έφεραν στην ηγεσία της ρωσικής επανάστασης: εάν η επιτυχία του σοβιετικού εγχειρήματος, στην πρώτη του φάση, κατάφερε ν΄ αλλάξει, εξ αντανακλάσεως, τις ζωές των πολλών, εκείνων που διαβιούν μακριά απ’ τον ήλιο, τούτο οφείλεται και στις ιδέες και τις δράσεις του Ουλιάνοφ.    

Ο άνθρωπος με το απόφθεγμα «χωρίς επαναστατική θεωρία, δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα», έβαλε τις βάσεις για την οργανωτική δομή των κομμάτων του 20ου αιώνα.

Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης και η δημιουργία του κόμματος της, ριζικά διαφορετικού από όλα τα υπόλοιπα της αστικής τάξης, που θα εκφράζει τα συμφέροντά της στον αδυσώπητο ταξικό πόλεμο μέχρι την τελική επαναστατική νίκη, υπήρξε το κατεξοχήν πρόταγμά του.

Πολέμιος του οικονομισμού και του ρεφορμισμού γενικώς, αντιπαρατέθηκε με τον Μπερνστάιν, τον Κάουτσκι αλλά και τη Λούξεμπουργκ, θεωρώντας την ιδεολογική αντιπαράθεση χαράκωμα, στο οποίο οι αγώνες πρέπει να δίνονται και να κερδίζονται.  

 «…Βαδίζουμε σαν συμπαγής ομάδα από έναν απόκρημνο και δύσκολο δρόμο, πιασμένοι γερά χέρι με χέρι. Είμαστε απ' όλες τις μεριές κυκλωμένοι από εχθρούς, και είμαστε σχεδόν πάντα αναγκασμένοι να βαδίζουμε κάτω από τα πυρά τους. Ενωθή­καμε ύστερα από ελεύθερα παρμένη απόφαση για να πολεμήσουμε τους εχθρούς κι όχι για να πέσουμε στο γειτονικό βάλτο, γιατί ξεχω­ρίσαμε σε ιδιαίτερη ομάδα και διαλέξαμε το δρόμο του αγώνα αντί το δρόμο της συμφιλίωσης. Και τώρα μερικοί από μας αρχίζουν να φωνάζουν: πάμε σ' αυτό το βάλτο! Κι όταν αρχίζουμε να τους μαλώνουμε, απαντούν: τι καθυστερημένοι που είστε! Και πώς δεν ντρέπεστε να μας αρνιέστε την ελευθερία να σας καλούμε σε καλύτερο δρόμο!..» (έγραφε στο Τι να κάνουμε;)

Ο οπορτουνισμός, ως θανάσιμος κίνδυνος για την εργατική τάξη, ως ενδημική για την Αριστερά νόσος, έλαβε τη μορφή βασικής αντίθεσης στη διάνοια του Ουλιάνοφ. Άφησε παρακαταθήκη: έτσι, ως απάντηση στις σοσιαλδημοκρατικές ιδέες, διαμορφώθηκε η συνολική θεωρία για την επανάσταση, την αντικατάσταση του αστικού κράτους από το σοσιαλιστικό κ.ο.κ.

Η αυστηρότητά του απέναντι στους μενσεβίκους οδήγησε σε έναν συγκεντρωτισμό, απαραίτητο ίσως, στο πλαίσιο της εποχής. Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς υπήρξε καταπέλτης εναντίον των κεντριστών ή των λικβινταριστών, εναντίον επίσης και όσων γοητεύονταν από τις αστικές σειρήνες.

Πέτυχε, αλήθεια, ν’ αλλάξει τις υλικές συνθήκες για τους προλετάριους και τις προλετάριες; Πέτυχε να καλυτερέψει τις ζωές τους;

Η απάντηση δεν θα μπορούσε παρά να είναι καταφατική. Όχι μονάχα για τις εξαθλιωμένες μάζες στη Ρωσίας αλλά και για τα προλεταριακά στρώματα του δυτικού κόσμου. 

Η επίδραση του Λένιν ήταν σημαντική και εκτός Ρωσίας. Οι αλλαγές που εξήγγειλε, όπως η δραστική μείωση των προνομίων των πλούσιων , η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη , η ισότητα γυναικών και εθνικών μειονοτήτων και η δωρεάν εκπαίδευση ενέπνευσε τους ανθρώπους όλου του κόσμου για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία. Υποχρέωσε, τον καπιταλισμό να αποκτήσει «ανθρώπινο πρόσωπο», αλλά για λίγο.

Η σοβιετική κοινωνία και οι κοινωνίες των χωρών του ανατολικού μπλοκ δεν  κατάφεραν να οδηγηθούν στο σοσιαλισμό- κομμουνισμό. Παρά τις σημαντικές κατακτήσεις που είχαν και τη συνεισφορά τους στην παγκόσμια ανθρωπότητα, στην αντιμετώπιση του φασισμού -ναζισμού.

 Με την υποστολή της σημαίας της κομμουνιστικής ουτοπίας, την κατάρρευση των χωρών του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» τη στρατηγική ήτα των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων και ιδεών.  

Οι ιδέες που κληροδότησε στην ανθρωπότητα ο λενινιστικός μαρξισμός, είναι σε βαθιά υποχώρηση καθώς γκρεμίστηκε  το όραμα.

Το ηγεμονικό ιδεολογικά καπιταλιστικό σύστημα, επιβάλλοντας μια νέα τάξη πραγμάτων, ενσωματώνοντας μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, καταφέρνει να διευρύνει το ταξικό χάσμα και να μεγιστοποιεί τον βαθμό εκμετάλλευσης του κόσμου της μισθωτής εργασίας.

 Ο αναμορφωμένος λόγος των θιασωτών της ελεύθερης αγοράς, με την δήθεν απάλειψη των ιδεολογικών και κοινωνικών αντιθέσεων π.χ κεφαλαίου- εργασίας, επιδιώκουν να περάσουν την ταξική ειρήνη και ταξική συμφιλίωση, ενώ γνωρίζουν ότι η πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης δεν σταματά, όταν η αδικία γίνεται καθεστώς η αντίσταση είναι καθήκον.  

 Η ιστορία, όμως, δεν τέλειωσε

 Έναν αιώνα μετά τον θάνατο του επαναστάτη Λένιν, είναι καθήκον, να ξανασκύψουμε στην παρακαταθήκη του. Τώρα, που η οπισθοχώρηση μας οδηγεί στη βαρβαρότητα αποτελεί καθημερινότητα για τους/ις προλετάριους/ες όλων των χωρών. Να υπάρξει  επαναθεμελίωση και ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας, ώστε να ξαναγεννηθεί επαναστατική πράξη που θα μας οδηγήσει νικηφόρα στην κατάργηση της εκμετάλλευσης, διαφορετικά θα βυθιζόμαστε στη βαρβαρότητα.

  ......

- Ρώσσοι  τίμησαν τα 100 χρόνια από τον θάνατο του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης

Παρά το δριμύ ψύχος, καθώς η θερμοκρασία είχε πέσει γύρω στους -15°C, αρκετοί ήταν εκείνοι/ες που συγκεντρώθηκαν σήμερα στην Κόκκινη Πλατεία, μπροστά στο μαυσωλείο του ΛΕΝΙΝ στη Μόσχα,  για να τιμήσουν τη συμπλήρωση 100 ετών από τον θάνατο του ηγέτη της επανάστασης των μπολσεβίκων και της Σοβιετικής Ένωσης.

Το μαυσωλείο, φιλοξενεί την ταριχευμένη σορό του Λένιν, υπό τη σκιά του Κρεμλίνου, από το 1930 και παραμένει μέχρι και σήμερα, παρά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ πριν από 30 και πλέον χρόνια.

Η Γιούλια, μια δημοτική σύμβουλος 47 ετών, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι πήγε στην Κόκκινη Πλατεία «για να τιμήσει τη μνήμη του Βλαντίμιρ Λένιν, του ηγέτη μας, του ιδρυτή του σοβιετικού κράτους» που αγωνιζόταν «για τη δικαιοσύνη».

«Έπαιξε ρόλο όχι μόνο για τη Ρωσία αλλά και για όλον τον κόσμο», πρόσθεσε ο 73χρονος Νικολάι. Το ίδιο επιχείρημα προέβαλε και η συνομήλική του συνταξιούχος Όλγκα, που δήλωσε ότι ο Λένιν «έκανε πολλά» και «δημιούργησε το κράτος».

                     Τίμησαν τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν στη Ρωσία                                                                                            PHOTO/ALEXANDER ZEMLIANICHENKO

Κάποιοι από τους συγκεντρωμένους κρατούσαν πορτρέτα του ηγέτη της επανάστασης που πέθανε το 1924 σε ηλικία 53 ετών. Άλλοι κρατούσαν σημαίες του Κομμουνιστικού κόμματος.

Ο Λένιν «εκπροσωπεί ένα ιδανικό, που θα έπρεπε όχι μόνο να γίνεται σεβαστό αλλά και να το ακολουθούμε», είπε η 78χρονη Βαλεντίνα Αλεξαντρόβνα, που κρατούσε ένα μικρό μπουκέτο στα χέρια της. Η Ρωσίδα συνταξιούχος πρόσθεσε ότι «μόνο» το δόγμα του Λένιν μπορεί να επιτρέψει στη Ρωσία «να βγει από την σημερινή κατάσταση». «Η χώρα μας είναι στο χείλος του γκρεμού», κατέληξε.

Επιμέλεια Π.Χ  

ΠΗΓΕΣ από artinews.gr, sto kokkino

                                                                               Ρωγμή στην ενημέρωση