Μπούλινγκ και κατά των καθηγητών: «Σήμερα ζούμε το άλλο άκρο, την πλήρη απαξίωση του δασκάλου»

 Αποκαλυπτικά είναι τα όσα αναφέρουν εκπαιδευτικοί που μιλούν στην εφημερίδα  «Καθημερινή » για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στην τάξη και τον ρόλο του εκπαιδευτικού. 

   Της Λίνας Γιάνναρου

Μια παρέα τριών κοριτσιών μιλούν και γελούν την ώρα του μαθήματος, ενώ η μία κάνει live στο TikTok.

 Κάποια στιγμή η καθηγήτρια αντιδρά. «Σε σημειώνω», λέει στη μία κοπέλα. «Εμένα; Γιατί; Μίλησα;» αντιτείνει εκείνη.

«Γυρίστε στη σελίδα 64», συνεχίζει η καθηγήτρια το μάθημά της. «Μίλησα; Μίλησα;» αρχίζει να φωνάζει η μαθήτρια, ενώ η φίλη της συνεχίζει να μεταδίδει λάιβ στα σόσιαλ μίντια. «Καργι…» ακούγεται να λέει η πρώτη μαθήτρια. «Αϊ στο διάολο».

 «Πέρασε έξω γιατί βρίζεις», της λέει η εκπαιδευτικός που δεν φαίνεται έκπληκτη από τα τεκταινόμενα. Μοιάζει να έχει ξαναβρεθεί σε αυτή τη θέση.

«Δεν βρίζω εσάς, μόνη μου βρίζω», λέει το κορίτσι και παίρνει ακόμα πιο αναπαυτική θέση στην καρέκλα της, κοιτάζοντας και την κάμερα.

«Χωρίς όρια από το σπίτι»

Ισως τελικά ήταν ευτυχές το γεγονός ότι το στιγμιότυπο καταγράφηκε ώστε όλοι να γνωρίζουμε τι πραγματικά μπορεί να συμβεί μια τυχαία μέρα σε ένα τυχαίο σχολείο σε έναν τυχαίο άνθρωπο που πήγε απλώς να κάνει τη δουλειά του. Δεν συμβαίνει μόνο στα δημόσια σχολεία. Εκπαιδευτικοί που αναζήτησαν στην ιδιωτική εκπαίδευση δουλειά για να αποφύγουν τέτοιες καταστάσεις, έχουν διαπιστώσει ότι η βία, οι απειλές, η τρομοκρατία, τους ακολούθησαν. «Η κατάσταση έχει ξεφύγει», λέει στην «Κ» καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. «Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο και είναι χωρίς όρια από το σπίτι, ανεξέλεγκτα. Δεν έχουν μάθει τα στοιχειώδη. Να τηρούν τους πλέον υποτυπώδεις κανόνες. Μιλάει ένα παιδί στην τάξη και τα άλλα δεν το ακούν. Μιλάει ο δάσκαλος και τα παιδιά δεν παρακολουθούν». Ο ίδιος έχει κλείσει δεκαπενταετία στο ίδιο σχολείο, είναι «παλιός». «Εχω μάθει να χειρίζομαι τις καταστάσεις. Μόνος μου. Ο δάσκαλος που δεν έχει εμπειρία το ‘χασε. Και είναι η πλειονότητα. Τα σχολεία είναι γεμάτα με εκπαιδευτικούς παιδάκια 22-28 ετών που έρχονται, αποκτούν τη στοιχειώδη προπαίδευση και πάνε στο δημόσιο. Γι’ αυτό τα ιδιωτικά είναι σε αναζήτηση πεπειραμένων δασκάλων».

Το μείγμα σε κάποια σχολεία είναι εκρηκτικό. «Έχουμε απέναντί μας γονείς νεόπλουτους, κακομαθημένους, που νομίζουν ότι με τα λεφτά τους μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Μια συνάδελφος σχολίαζε στην τάξη τις λέξεις με τις οποίες γελάμε στο άκουσμά τους…… και την άλλη μέρα ήρθε ένας γονιός και της έκανε παρατήρηση. Αν είναι δάσκαλος που τρέμει και τη σκιά του τελείωσε. Αν εμπλακεί η διεύθυνση, ο σύλλογος γονέων, χάθηκε το παιχνίδι».

Ο ίδιος δεν αναπολεί τις εποχές που ο μαθητής έτρεμε τον δάσκαλό του. «Εγώ έτρωγα ξύλο από τον δάσκαλό μου στο χωριό και ακόμα και τώρα όταν τον βλέπω του μιλάω στον πληθυντικό. Αυτό ήταν υπέρμετρο. Στο μάθημα εμένα μου αρέσει να συζητάω, να παίζω με τα παιδιά. Το ζήτημα είναι να σε αγαπάει ο μαθητής και εσένα και το μάθημα, όχι να έχεις τρομοκρατία. Σήμερα όμως ζούμε το άλλο άκρο, την πλήρη απαξίωση του δασκάλου».

Επανακαθορισμός

«Χρειάζεται επανακαθορισμός του ρόλου του δασκάλου», σημειώνει στην «Κ» ο Παναγιώτης Μαμαλής, καθηγητής Μαθηματικών στη Λεόντειο. «Παλιά οι καθηγητές ήταν το κέντρο της γνώσης, τώρα αυτόν τον ρόλο τον έχουν χάσει και ο πιτσιρικάς το ξέρει. Ενας δάσκαλος σήμερα δεν μπορεί να περιγράψει την κοινωνία του μέλλοντος, όπως κάποτε. Οι εξελίξεις τον έχουν προσπεράσει οπότε γυρίζει την πλάτη και αρχίζει να λύνει ασκήσεις στον πίνακα. Φοβάται να ανοίξει συζήτηση με τα παιδιά και τα παιδιά το αντιλαμβάνονται αυτό ως αδυναμία». Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. «Κι όμως, αν δεν μίλαγε μόνο για το αντικείμενό του, αλλά μίλαγε για παράδειγμα για τον Ελον Μασκ θα άλλαζαν συμπεριφορά. Αλλά είναι φοβισμένος. Συνεχίζει το μάθημα, αναμασάει το γνωστικό του αντικείμενο χωρίς να πει το οτιδήποτε». Οπως και η καθηγήτρια στο επίμαχο βίντεο. «Ο δάσκαλος πιστεύει ότι τα πιτσιρίκια είναι μέσα στην τεχνολογία, αλλά δεν είναι στην πραγματικότητα. Αν τους ρωτήσεις για τεχνητή νοημοσύνη δεν ξέρουν να σου πουν. Είναι καλοί χειριστές των λειτουργιών του κινητού τους. Εάν ισχύσουν μάλιστα αυτά που διαβάζουμε περί εξατομικευμένης διδασκαλίας με ΑΙ, σε λίγο ο εκπαιδευτικός θα είναι ο CEO μιας τάξης. Δεν θα είναι το θέσφατο της γνώσης», λέει ο κ. Μαμαλής.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

                                                                                                                                              Ρωγμή στην ενημέρωση