ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ. Ποίημα με αφορμή την συνθηκολόγηση της Βάρκιζας

            Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

    

           ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ  

             

Το δάκρυ του αντάρτη,

το τελευταίο του δάκρυ,

κύλησε για να ποτίσει

τη φωτεινή ελπίδα της καρδιάς του,

την ελπίδα που παρέδωσαν,

χωρίς να τον ρωτήσουν,

ή πρόδωσαν οι αρχηγοί του.

 

Κι έτσι, χωρίς δάκρυ

συνέχισε να ζει στα σύρματα.

Κι έτσι, χωρίς δάκρυ πλέον

συνέχισε να ποτίζει την ελπίδα

με το μόνο υγρό που του ’χε απομείνει,

το αίμα του.

 

Αυτήν, την κόκκινη ελπίδα του

μας άφησε κληρονομιά.

Άλλο τίποτα δεν είχε!  

                                   Ρωγμή στην ενημέρωση