ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 25 Μαϊου 1942: Ο Θανάσης Κλάρας (Άρης Βελουχιώτης) βγαίνει στο Βουνό

                             Ο Θανάσης Κλάρας (Άρης Βελουχιώτης)

Το Φεβρουάριο του 1942 η κεντρική επιτροπή του ΕΑΜ αποφάσισε την ίδρυση ένοπλων ανταρτικών σωμάτων, στα οποία δόθηκε η ονομασία Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ). 

Οι πρώτες αντάρτικες ομάδες δημιουργήθηκαν και έδρασαν στη Στερεά Ελλάδα.

Ο Θανάσης Κλάρας βγαίνει στο βουνό και συγκροτεί  ένοπλη ομάδα του ΕΛΛΑΣ. Ανάμεσα τους οι  Φώτης Μαστροκώστας, Βάσος Ξυνοτρούλιας, οι αδελφοί Νίκος και Βαγγέλης  Λέβας,  και 5-6 άλλοι,  στην καλύβα του Στεφανή, στη Σπερχειάδα της Φθιώτιδας.   

Ο όρκος των ανταρτών της ομάδας του Άρη :

«Εγώ παιδί του ελληνικού λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Εθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.» 

Η προσπάθεια συγκρότησης ανταρτοομάδων συνεχίζεται

                                           Ο Άρης Βελουχιώτης με αντάρτες του ΕΛΛΑΣ

Η δουλειά αυτή στέφεται με επιτυχία και στις 7/6/1942 θα μπει στο χωριό Δομνίτσα της Ευρυτανίας με το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης.   

Στις 2/5/1943 με τη συγκρότηση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ , ο Άρης Βελουχιώτης θα οριστεί καπετάνιος του, μέλος της τριμερούς ηγεσίας, δίπλα στον Σαράφη που ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός, και τον αντιπρόσωπο του ΕΑΜ –κάτι σαν πολιτικός επίτροπος– Α. Τζήμα-Σαμαρινιώτη.

Στις 22/4/1944 ο Άρης θα περάσει στην Πελοπόννησο με αποστολή να βοηθήσει στην ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος και στη συντριβή των εθνοπροδοτικών ταγμάτων ασφαλείας.

Πετυχαίνει στην αποστολή του απόλυτα και επιστρέφει στη Ρούμελη τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.

Στις 20/10/1944 μπαίνει στη γενέτειρά του Λαμία, όπου γίνεται δεκτός από χιλιάδες κόσμο και εκφωνεί τη γνωστή ιστορική του ομιλία.

Στα Δεκεμβριανά δεν θα πάρει μέρος. Θα σταλεί μαζί με τον Σαράφη και τον κύριο όγκο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην Ήπειρο εναντίον του Ζέρβα.

Μετά την ήττα του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά και την επακόλουθη Συμφωνία της Βάρκιζας αρχικά υπέγραψε διαταγή αποστράτευσης και αφοπλισμού των ανδρών του.  Αμέσως μετά  διαφώνησε και  συγκρότησε ένοπλη ομάδα από πιστούς συντρόφους του. Διαγράφηκε και αποκηρύχτηκε από το ΚΚΕ και διωκόμενος από κυβερνητικές δυνάμεις αυτοκτόνησε για να μη συλληφθεί στην  διάρκεια της μάχης,  στις 15 Ιουνίου 1945 στη  Μεσούντα Άρτας. 

 

                                                                            Ρωγμή στην ενημέρωση