ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ. Λίγες σκέψεις

Της Αντιόπης Βεργιάδη*

Φωτό αρχείου από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όσοι έχουν ασχοληθεί με την ιστορία του ποδόσφαιρου, έχουν καταγράψει στις μνήμες μας, ότι είναι γέννημα της βιομηχανικής εποχής. Το ποδόσφαιρο γίνεται ένα παιχνίδι για τις αθλοπαιδείες της πλουτοκρατίας, όπως αυτό στήθηκε πρώτα στο κολλέγιο’’ ΗΤΟΝ’’ το1848 , όπου φοιτούσαν τα παιδιά πλουσίων οικογενειών. Στους κοιτώνες των κολλεγίων τότε διέμεναν 11 φοιτητές, εξ ου και οι 11 παίκτες που συμμετέχουν στις ομάδες.

Την ίδια περίοδο, παίζουν στις αλάνες τα παιδιά των λιμενεργατών, ενίοτε ξυπόλητα, κάνοντας τη δική τους επανάσταση στην πλουτοκρατία. Ακολουθούν πόλεμος, φτώχια και ψυχικός μαρασμός στις κοινωνίες των εθνών.

Οι μεταπολεμικοί εργοστασιάρχες επανέρχονται. Δημιουργώντας στρατούς προσωπικών οπαδών. Αγοράζονται παίκτες , παιχνίδια και γήπεδα.

Το ποδόσφαιρο μετατρέπεται σε εργαλείο συνένωσης της πλουτοκρατίας και του εργάτη, ενίοτε σε κατάσταση αποχαύνωσης μιας ταξικής κοινωνίας.

Η αγάπη για την ‘’φανέλα’’ μετατρέπεται σε ανώνυμες εταιρείες με κέρδος ισχύος και εξουσίας απέναντι στην αγνότητα του παιχνιδιού και την ιδέα του αγώνα.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, σίγουρα έχουν κάνει και δεύτερες σκέψεις, που δεν έχουν εμμείνει μόνο στα πιο πάνω.

Είναι εκείνοι άραγε που ιδεολογικά, πάνε παρακάτω ;

Είναι εκείνοι που εμπιστεύονται ακόμα την αγνότητα του παιχνιδιού στο ποδόσφαιρο;

Είναι εκείνοι που αισθάνονται την ενέργεια της ευτυχίας στους ανθρώπους που ζουν μαζί, χωρίς ταξική καταγωγή, σε έναν αγώνα;

Είναι εκείνοι που σε ένα παιχνίδι χαράς και νίκης , βιώνουν στιγμές ελευθερίας απέναντι στην σκληρή πραγματικότητα;

Είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι στο ποδόσφαιρο ‘’το εγώ, γίνεται εμείς’’, όπου το παιχνίδι γίνεται μυσταγωγία λαϊκής εκτόνωσης;

Είναι εκείνοι που εκφράζουν το απροσδόκητο στις χαρές και τις λύπες της καθημερινότητας μας;

Είναι εκείνοι που ρούφηξαν τους στίχους του Ρίτσου για τα παιδιά που παίζουν μπάλα;

Είναι εκείνοι που θαύμασαν τον Χατζηδάκη, όταν θέλησε να γράψει το 1960 τον ύμνο για μια δοξασμένη ομάδα;

Τέλος και με αφορμή το ότι με δύο Ελληνικές ομάδες, σε 4 ημέρες κατακτήσαμε δύο τίτλους στην Ευρώπη, ας το χαρούμε!

Ας ρίξουμε μια ματιά στις αξίες που φτιάχνουν τον κόσμο μας, απ΄ όπου κι αν προέρχονται αυτές. Ακόμα και μέσα από το ποδόσφαιρο…..

*Αντιόπη Βεργιάδη, Κοινωνική Λειτουργός, Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος ΣΚΛΕ και μέλος ΕΛΕΣΥΘ

Ρωγμή στην Ενημέρωση