ΒΥΡΩΝΑΣ: Έφυγε από τη ζωή η Κατίνα Μανιτάρα. Η γυναίκα - σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης, η αντάρτισσα του ΔΣΕ

H Κατίνα Μανιτάρα, η γυναίκα σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων, η αγωνίστρια του ΕΑΜ, η Αξιωματικός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, πέθανε εχθές (04/06) σε ηλικία 92 ετών.

Η Κατίνα Μανιτάρα παρούσα σε όλους τους αγώνες του λαού μας

Η Κατίνα Μανιτάρα γεννήθηκε στις 14 Μάρτη του 1932 στο χωριό Μαλανδρίνο Φωκίδας, πρώτο από τα τέσσερα παιδιά μιας φτωχής εργατοαγροτικής οικογένειας, που "βγήκε ολόκληρη στο βουνό".

Η Κατίνα Μανιτάρα, από τα 10 της χρόνια έδειξε να αγνοεί τον κίνδυνο, μεταφέροντας κρυφά μηνύματα κάτω από τη μύτη των Ιταλών καραμπινιέρων.

Στα 11 της υπήρξε «Αετόπουλο» στη Φωκίδα και στα 14 μάρτυρας στο βασανισμό του πατέρα της από τους παρακρατικούς, ενώ στα 15 της βίωσε για πρώτη φορά και η ίδια τη φρίκη των βασανιστηρίων.

Στην ίδια ηλικία, τον Μάη του 1947, εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και ένα χρόνο αργότερα, στις 28 Φλεβάρη 1948, πήρε μέρος σαν γεμιστής στο οπλοπολυβόλο της ομάδας της στην μάχη του Μακρύβαλτου, στην Ανω Χώρα Ναυπακτίας.

Στην μάχη αυτή, ένα θραύσμα από ρουκέτα αεροπλάνου την χτυπά στο κεφάλι και από τότε ζει με αυτό σφηνωμένο στο κεφάλι.

Στα μέσα του Σεπτέμβρη 1948 επιλέχτηκε να παρακολουθήσει τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ. Στα 17 της χρόνια βγάζει τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ (30 Μάρτη 1949) και απέκτησε τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού.

Το 1949 πιάστηκε, μεταφέρθηκε στη Λαμία όπου βασανίστηκε για να “υπογράψει δήλωση” χωρίς να λυγίσει. Καταδικάστηκε ως ανήλικη σε 3,5 χρόνια φυλακή και κρατήθηκε στις φυλακές Λαμίας, στο μεταγωγών Αθήνας, στις φυλακές Αβέρωφ και τέλος στις φυλακές ανηλίκων Καλλιθέας, έως την αποφυλάκισή της το 1953. Ακολούθησαν όλες οι βιοποριστικές ταλαιπωρίες της φτώχειας και της αναδουλειάς με τα οποία αντιμετώπισε το αστικό κράτος τους αγωνιστές της Αντίστασης και του ΔΣΕ, βγαίνοντας και πάλι αλύγιστη.

Για αρκετά χρόνια ζούσε στο Βύρωνα.

Υπήρξε δραστήριο μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και ΔΣΕ, στο παράρτημα του Βύρωνα και της Ένωσης Φίλων Μνήμης Καπετάν Διαμαντή. Το τελευταίο διάστημα φιλοξενήθηκε στο “Σπίτι του Αγωνιστή”.

Το ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη λύπη την Κατίνα Μανιτάρα

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με μεγάλη λύπη αποχαιρετά την αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Κατίνα Μανιτάρα, που έφυγε την Τρίτη, πλήρης ημερών, από τη ζωή.

Παραθέτουμε την ανακοίνωση που εξέδωσε:

“Το σίδερο στο κεφάλι θα το πάρω μαζί μου στον τάφο.

Είναι το καλύτερο παράσημο από την αγωνιστική μου ζωή

και είναι μεγάλη τιμή για εμένα

Κατίνα”

Tο ΚΚΕ με μεγάλη λύπη αποχαιρετά την αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Κατίνα Μανιτάρα, που “έφυγε” την Τρίτη, πλήρης ημερών, από τη ζωή.

Η Κατίνα Μανιτάρα γεννήθηκε στις 14 Μάρτη του 1932 στο χωριό Μαλανδρίνο Φωκίδας, πρώτο από τα τέσσερα παιδιά μιας φτωχής εργατοαγροτικής οικογένειας, που “βγήκε ολόκληρη στο βουνό”. Η τριπλή φασιστική – ναζιστική κατοχή την βρήκε μαθήτρια του δημοτικού. Μικρό παιδί, στα 14 της χρόνια, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του βασανισμού του πατέρα της από παρακρατικούς και τον επόμενο χρόνο ξυλοκοπήθηκε και η ίδια άγρια για να μαρτυρήσει την τοποθεσία του πατέρα της.

Η Κατίνα Μανιτάρα οργανώθηκε στα Αετόπουλα το 1942 και έδρασε στις περιοχές της Φωκίδας. Το 1947 πέρασε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στα ρουμελιώτικα τμήματα, τα οποία αποτελούνταν κατά περίπου 40% από γυναίκες μαχήτριες και στη συνέχεια υπάχθηκε στη 2η Μεραρχία του Κλιμακίου Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδας (ΚΓΑΝΕ). Αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ και αναδείχθηκε σε ανθυπολοχαγό του ΔΣΕ.

Συμμετείχε σε πλήθος μαχών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στη μάχη της Άμφισσας, το 1947, με τον θρυλικό καπετάν Διαμαντή, στη Ναυπακτία, όπου τραυματίστηκε στο κεφάλι από θραύσμα σφαίρας, το οποίο “κουβάλησε σε όλη της ζωή”, αλλά και στη μάχη της Καρδίτσας, το 1948, όπου τραυματίστηκε για δεύτερη φορά από θραύσμα όλμου στο πόδι. Πήρε μέρος στην κατάληψη του Καρπενησίου, την ανατίναξη της γέφυρας Κοράκου στον Αχελώο, καθώς και στην κατάληψη του Λιδωρικίου. Συμμετείχε σε όλες τις μάχες του αγώνα του ΔΣΕ έως το 1949, όταν με τις όσες δυνάμεις είχαν απομείνει στη 2η Μεραρχία συγκρούστηκαν με ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού στη Φθιώτιδα, όπου σκοτώθηκε ο καπετάν Διαμαντής.

Το 1949 πιάστηκε, μεταφέρθηκε στη Λαμία όπου βασανίστηκε για να “υπογράψει δήλωση” χωρίς να λυγίσει. Καταδικάστηκε ως ανήλικη σε 3,5 χρόνια φυλακή και κρατήθηκε στις φυλακές Λαμίας, στο μεταγωγών Αθήνας, στις φυλακές Αβέρωφ και τέλος στις φυλακές ανηλίκων Καλλιθέας, έως την αποφυλάκισή της το 1953. Ακολούθησαν οι όλες οι βιοποριστικές ταλαιπωρίες της φτώχειας και της αναδουλειάς με τα οποία αντιμετώπισε το αστικό κράτος τους αγωνιστές της Αντίστασης και του ΔΣΕ, βγαίνοντας και πάλι αλύγιστη.

Η Κατίνα Μανιτάρα έζησε μια ζωή δοσμένη στους αγώνες για τα ιδανικά του ΚΚΕ, δίνοντας το “παρών”, με υπερηφάνεια αλλά και με σεμνότητα, στις κινητοποιήσεις και τις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος, του κινήματος των συνταξιούχων και ιδιαιτέρως στις προσπάθειες για την ανάδειξη της ιστορίας των μεγάλων λαϊκών αγώνων.

Υπήρξε δραστήριο μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και ΔΣΕ, στο παράρτημα του Βύρωνα και της Ένωσης Φίλων Μνήμης Καπετάν Διαμαντή. Το τελευταίο διάστημα φιλοξενήθηκε στο “Σπίτι του Αγωνιστή”.

Η κηδεία της Κατίνας Μανιτάρα θα γίνει την Πέμπτη, στις 10.30 πμ, στον Βύρωνα και θα είναι πολιτική και την Παρασκευή θα πραγματοποιηθεί στη Ριτσώνα η τελετή καύσης κατά την επιθυμία της.

ΑΘΗΝΑ 5/6/2024 - ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ρωγμή στην Eνημέρωση