Να υπερβούμε τα πολιτικά όρια της ηττημένης Αριστεράς

                                                                                                                                         ΑΠΟΨΗ

 

 Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

Ανάγκη μια σύγχρονη κομμουνιστική Αριστερά

 "Χρειαζόμαστε μια αριστερά που δεν θα υποτάσσεται, δεν θα τα «διπλώνει», θα ενωθεί με το σκοπό της, που είναι η ανατροπή της σημερινής βαρβαρότητας και όχι το «φτιασίδωμά» της".

Σε ολόκληρο τον κόσμο, τα κοινωνικά προβλήματα στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων συνδέονται με την καπιταλιστική αγορά. Αναπτύσσονται πολιτικά ρεύματα κριτικής απόρριψης του καπιταλισμού. Και στη χώρα μας μεγάλοι αγώνες ξέσπασαν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική τόσο της κυβέρνησης ΝΔ, όσο και των άλλων συστημικών κομμάτων και κυβερνήσεων. Ωστόσο, βαραίνει η κληρονομιά της υποβάθμισης της ταξικής και διεθνιστικής αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων. Διάφορα ρεύματα της διαχειριστικής -και τελικά συστημικής- αριστεράς εγκλωβίζονται σε κυβερνητικές λύσεις ή συνεργασίες με το λεγόμενο «δημοκρατικό πόλο» των αστικών δυνάμεων οδηγώντας ελπίδες και αγώνες στην ήττα. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι συναινετική, δηλαδή συνένοχη στην αντιλαϊκή πολιτική ακριβώς γιατί βρίσκεται εντός των πλαισίων του συστήματος και των στρατηγικών επιλογών και πολιτικών του κεφαλαίου.

Η πορεία εκφυλισμού του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστική, όπως και πολιτικών ρευμάτων που «μαγεύτηκαν» από αυτήν. Άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως το ΚΚΕ, παρά την κατάρρευση του σοβιετικού υποδείγματος ταυτίζουν τον σοσιαλισμό με μια τέτοιου τύπου αποξενωμένη και αυταρχική κρατικο-κομματική εξουσία, σε πλήρη τελικά αντίθεση με την ανάγκη ουσιαστικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων στην παραγωγή και εργατικής δημοκρατίας στην εργασία και την κοινωνική και πολιτική ζωή, ενώ σε κρίσιμες ιστορικά στιγμές και καμπές παίζει ρόλο σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος.

Χρειαζόμαστε μια αριστερά που δεν θα υποτάσσεται, δεν θα τα «διπλώνει», θα ενωθεί με το σκοπό της που είναι η ανατροπή της σημερινής βαρβαρότητας και όχι το «φτιασίδωμά» της.

Το ιστορικό δίλημμα της εποχής μας

Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη: Είτε εγκλωβισμός στις κάθε λογής ουτοπίες ότι είναι δυνατόν οι ταξικές σχέσεις κυριαρχίας και εκμετάλλευσης να αφήσουν χώρο για αξιοβίωτη ζωή, ελευθερία και ειρήνη ή έστω να επιτρέψουν «ενδιάμεσες» λύσεις. Είτε, αναζήτηση και δοκιμασία στην πολιτική πράξη του εργατικού κινήματος και της επαναστατικής αριστεράς, της ριζικής αντιπαράθεσης με τους πυλώνες και την ουσία του καπιταλισμού, από τη σκοπιά και με στόχο την ανατροπή και κατάργησή τους, την καθολική κοινωνική απελευθέρωση που αντιπροσωπεύει ο κομμουνισμός.

Σήμερα απαιτείται μια καθολική αντιπαράθεση και σύγκρουση με την αστική πολιτική και τις κυβερνήσεις της συνολικά, με τα επιτελεία και τους μηχανισμούς της κυριαρχίας και εκμετάλλευσης όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, μια άλλη πολιτική και ένα άλλο κίνημα που θα συγκρούονται εφ΄ όλης της ύλης με τον πυρήνα της πολιτικής του κεφαλαίου και των μηχανισμών εξουσίας του.

Κομμουνιστική απελευθέρωση σήμερα

Ο κομμουνισμός στον οποίο στρατευόμαστε έρχεται κυρίως από το μέλλον: Στηρίζεται στα θεωρητικά εφόδια του επαναστατικού μαρξισμού και στη δημιουργική ανάπτυξή του. Εδράζεται στα «καύσιμα» που προκύπτουν από τα νέα δεδομένα της ταξικής πάλης, το σύγχρονο στάτους του καπιταλισμού αλλά και της εργατικής τάξης, τις επαναστατικές δυνατότητες που απορρέουν από αυτά.

Στέκεται απέναντι στην ιστορία κριτικά, υλιστικά, διαλεκτικά. Αντλεί πολύτιμα συμπεράσματα τόσο από τη νίκη των Μπολσεβίκων από τις πολύτιμες και πρωτόγνωρες κατακτήσεις του κομμουνιστικού κινήματος όσο και από τη νόθευση της επαναστατικής τους απόπειρας και τη διαμόρφωση ιδιότυπα εκμεταλλευτικών κοινωνιών.

Αντιμετωπίζει την κομμουνιστική απελευθέρωση ως συλλογική δημιουργία των μαζών, ως σημερινή κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.

Επαναστατικός και όχι μεταρρυθμιστικός δρόμος

Ο δικός μας δρόμος είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός. Περιλαμβάνει σε διαλεκτική σύνδεση την ανατρεπτική μαζική πάλη στο παρόν και το ποιοτικό άλμα της επανάστασης. Βάζει στο κέντρο αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης σήμερα, που απειλούν την κυριαρχία της αστικής πολιτικής και εξουσίας και μπορούν να αποσπάσουν κατακτήσεις, που όμως οδηγούν και κατευθύνουν στην ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και εξουσίας και τη νίκη της εργατικής πολιτικής.

Δεν φανταζόμαστε την επανάσταση ως μονόπρακτο. Θα είναι σύνθετη διαδικασία -πάντα ωστόσο ένα άλμα- που θα επιβληθεί από τη συνειδητή δράση της εργατικής τάξης και θα κρίνει το ποιος έχει την πολιτική εξουσία: η αστική τάξη ή η εργατική τάξη σε συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα κι εκμεταλλευόμενα στρώματα.

Επανάσταση και πορεία προς τον σοσιαλισμό/κομμουνισμό

Η επικράτηση της επανάστασης, δεν σημαίνει τελεσίδικη νίκη της, ούτε οδηγεί αυτόματα σε μια κοινωνία κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Σημαίνει πέρασμα σε μια νέα περίοδο της ταξικής πάλης, κατά την οποία τα εγχώρια και διεθνή στηρίγματα του καπιταλισμού θα πασχίζουν για την αστική παλινόρθωση, ενώ οι επαναστατικές δυνάμεις θα αγωνίζονται για την κοινωνική χειραφέτηση. Η έκβαση αυτής της διαπάλης θα κριθεί αφενός με την συντριβή από μεριάς της εργατικής εξουσίας της δράση των αντιπάλων της επαναστατικής διαδικασίας και, κυρίως, με την ανάπτυξή της, δηλαδή την υλοποίηση του προγράμματος της εργατικής εξουσίας στη μεταβατική περίοδο. Στο πλαίσιο αυτό:

Κατοχυρώνεται η κοινοκτημοσύνη, η συλλογική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στους φυσικούς πόρους και στα δημόσια αγαθά.

Καταργείται κάθε μορφή ή σχέση εκμετάλλευσης, αρχής γενομένης από τη σχέση μισθωτής εκμετάλλευσης.

Η παραγωγή –το περιεχόμενο, τα μέσα, οι ρυθμοί– οργανώνεται με κριτήριο και στόχο την εξυπηρέτηση των συλλογικά σχεδιασμένων κοινωνικών αναγκών.

Καταργούνται οι μηχανισμοί της αγοράς και οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις.

Αυξάνεται ο ελεύθερος χρόνος και απελευθερώνεται τόσο ο εργάσιμος όσο και ο εξωεργασιακός, που πλέον μπορεί να αξιοποιηθεί για πολιτισμική, μορφωτική ανάπτυξη, για δημιουργικές ανθρώπινες σχέσεις, για συμμετοχή στις δημόσιες υποθέσεις.

Απελευθερώνονται ο πολιτισμός, η επιστήμη, η μόρφωση, καθώς απαλλάσσονται από σκοταδιστικά, ελιτίστικα ή φορμαλιστικά πρότυπα και αγοραίες και καταπιεστικές σκοπιμότητες.

Ο κοινωνικός πλούτος, τα υλικά, άυλα και πολιτισμικά αγαθά, κατανέμονται δίκαια και ισότιμα σε όλους τους πολίτες.

Στον βαθμό που προωθούνται η επαναστατική διαδικασία και εδραιώνονται οι χειραφετητικοί μετασχηματισμοί μετά την επανάσταση, η εργατική εξουσία και οι θεσμοί της (ως ιδιαίτερη μορφή κράτους) θα οδηγούνται στην απονέκρωση και τον μαρασμό.

Καθιερώνονται μορφές συνδυασμού άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με πλήρη ελευθερία του λόγου, του τύπου, της άποψης, της πολιτικής/κομματικής δράσης.

Από το  τετρασέλιδο φυλλάδιο που κυκλοφόρησε και μοιράστηκε μαζικά στα φεστιβάλ των Αναιρέσεων.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν ( https://prin.g 29.06.24)

                                                                                

                                                                                  Ρωγμή στην ενημέρωση