Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει εκδήλωση: «Δημήτρης Χατζής (1913 – 1981) 50 χρόνια από την επιστροφή του στην Ελλάδα»
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος συνεχίζει τον κύκλο εκδηλώσεων «Λόγος14»
Η δεύτερη εκδήλωση έχει τίτλο «Δημήτρης Χατζής (1913 – 1981) 50 χρόνια από την επιστροφή του στην Ελλάδα» και θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2024, 19:00 έως 21:00, στον Πύργο Βιβλίων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Πριν από 50 ακριβώς χρόνια, στις 26 Νοεμβρίου 1974, δημοσιεύεται στον Τύπο η είδηση ότι επέστρεψε στην Ελλάδα ο Δημήτρης Χατζής, μετά από 26 χρόνια εξορίας. Στις 14 Νοεμβρίου είχε εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα, με το οπoίο του χαριζόταν η θανατική ποινή στην οποία είχε καταδικαστεί το 1952 από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων. Όταν επιστρέφει δηλαδή από την Ουγγαρία δεν έχει ακόμη ελληνική ιθαγένεια, η ανάκληση της αποστέρησής της θα γίνει λίγο αργότερα, στις 15 Φεβρουαρίου 1975. Μετά από αυτό το πρώτο δοκιμαστικό ταξίδι, ο Χατζής ξαναγυρίζει στην Ουγγαρία και έρχεται οριστικά στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 1975. Τον Σεπτέμβριο της επόμενης χρονιάς, 1976, εκδίδεται το Διπλό βιβλίο.
Αυτή τη μέρα της
επιστροφής διαλέξαμε για να κάνουμε τούτη την εκδήλωση για τον Δημήτρη Χατζή, η
οποία συνδέεται στενά και με την έκθεση Τομή ’74. Από τη
Δικτατορία στη Δημοκρατία και όλες τις άλλες
εκδηλώσεις της ΕΒΕ για τη Μεταπολίτευση.
Ομιλητές:
Βενετία Αποστολίδου, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας & Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης, Α.Π.Θ
«Η θέση του Δημήτρη Χατζή στη διανοητική ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας»
Δημήτρης Τζιόβας, Ομότιμος Καθηγητής
Νεοελληνικών Σπουδών, University of Birmingham
«Η πεζογραφία του Δ. Χατζή: κοινωνία, ενσυναίσθηση και ξενότητα»
Σταύρος Ζουμπουλάκης, Πρόεδρος του
Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος
«Έφεση ήττας
Για το Διπλό βιβλίο»
. Τον κύκλο εκδηλώσεων «Λόγος 14» επιμελείται ο Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, Σταύρος Ζουμπουλάκης
Σύντομο βιογραφικό
Ο Δημήτρης Χατζής γεννήθηκε στα Γιάννενα. Εκεί τέλειωσε το Γυμνάσιο (Ζωσιμαία Σχολή) και στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές του για οικονομικούς λόγους.
Το 1932 ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με μαρξιστικούς κύκλους και το 1935 γράφτηκε στο Κ.Κ.Ε.. Ένα χρόνο αργότερα τον συνέλαβε η αστυνομία του Μεταξά και το δικτατορικό καθεστώς τον εξόρισε στη Φολέγανδρο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια βγήκε στο αντάρτικο· συνεργάστηκε με τον αντιστασιακό τύπο και στη συνέχεια με την εφημερίδα Ελεύθερη Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία. Μετά το τέλος του εμφυλίου κατέφυγε ως πολιτικός πρόσφυγας αρχικά στη Ρουμανία και στη συνέχεια στην Ουγγαρία. Μελέτησε βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Το 1967 η δικτατορία του Παπαδόπουλου του απαγόρευσε την επιστροφή στην Ελλάδα. Το 1973 εργάστηκε ως καθηγητής νεοελληνικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1975, όταν ακυρώθηκαν οι δυο καταδίκες σε θάνατο για λιποταξία, που τον βάρυναν από την εποχή του εμφυλίου. Από το 1975 ως το 1980 ανέπτυξε έντονη πολιτιστική δραστηριότητα.
Ανήκει στους ανανεωτές ρεαλιστές συγγραφείς της μεταπολεμικής ελληνικής πεζογραφίας με κυρίαρχο στοιχείο της γραφής του τον κοινωνικό προβληματισμό. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Χωρίς ριζοσπαστικούς νεοτερισμούς στη γραφή, καλλιεργεί τη ρεαλιστική αφήγηση, χρησιμοποιώντας όμως μια γλώσσα πολύ δραστική. Συμπάσχει με τους ήρωές του, που η μοίρα τους παρουσιάζεται να είναι στενά δεμένη με τις κοινωνικές συνθήκες ή τις κοινωνικές ανακατατάξεις. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η συχνά έντονα λυρική διάσταση του λόγου του και η ιδιαίτερη προσοχή που έδωσε στη γλωσσική του έκφραση.
Ρωγμή στην ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια