Νέος πρόεδρος της Βουλής με 247 ψήφους εκλέχτηκε ο Νικήτας Κακλαμάνης

 Με 247 ψήφους σε σύνολο 297 ψηφισάντων, εξελέγη νέος Πρόεδρος της Βουλής ο βουλευτής Α' Αθηνών της ΝΔ, Νικήτας Κακλαμάνης, σήμερα το μεσημέρι  μετά από ονομαστική ψηφοφορία που διεξήχθη στην Ολομέλεια της βουλής. 

Υπέρ ψήφισαν τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση, Σπαρτιάτες καθώς και 19 από τους συνολικά 23 ανεξάρτητους βουλευτές. 

 Παρών ψήφισαν 50 βουλευτές από τα κόμματα, Νέα Αριστερά, ΚΚΕ, Πλεύση Ελευθερίας, Νίκη και ανεξάρτητοι.

Απόντες ήταν 3 βουλευτές Νατσιός και Βρεττός από "Νίκη" και η Ραλία Χρηστίδου, ανεξάρτητη.

 Υπενθυμίζεται πως ο κ. Νικήτας Κακλαμανης προτάθηκε για το ανώτατο κοινοβουλευτικό αξίωμα από τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη, μετά την παραίτηση του Κώστα Τασούλα, ο οποίος θα είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Είναι ο 14ος πρόεδρος του Κοινοβουλίου και αναλαμβάνει καθήκοντα κατά την εικοστή (Κ') περίοδο Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, διαδεχόμενος, στο τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα, τον παραιτηθέντα Kώστα Τασούλα.

Το «παρών» στην Ολομέλεια έδωσαν ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ενρίκο Λέτα, αλλά και οι πρώην πρόεδροι της Βουλής Νίκος Βούτσης και Ευάγγελος Μεϊμαράκης.

 

Ο Νικήτας Κακλαμάνης, αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος και την εκλογή του στη θέση του προέδρου της βουλής πήρε τον λόγο και απευθυνόμενος στο κοινοβούλιο μεταξύ άλλων τόνισε:   

    «Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, υπάρχουν απλώς 300                    πρόσωπα-πρότυπα για τον ελληνικό λαό»

 

"Κύριε Πρόεδρε της Κυβέρνησης, Κυρίες και Κύριοι Πρόεδροι των Κοινοβουλευτικών Ομάδων, Κυρίες και κύριοι βουλευτές, Αγαπητές και αγαπητοί μου συνάδελφοι,

Είναι μεγάλη η χαρά, η τιμή και η ευθύνη να αναλαμβάνω σήμερα τα καθήκοντα του 14ου κατά σειρά Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων. Η ψήφος σας ένωσε και πάλι το κοινοβούλιο απ’ άκρη σ’ άκρη. Η σταθερή, πεισματική πίστη στο πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια με συγκινούν βαθιά και αποδεικνύουν ότι η αλήθεια της πορείας και των προθέσεών μου δε διαψεύστηκε ποτέ....

Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω στο 1990, όταν εξελέγην για πρώτη φορά βουλευτής της Α’ Αθηνών, δε θα μπορούσα να φανταστώ αυτό που ζω και αισθάνομαι σήμερα. Ακόμα περισσότερο, δε θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ως μικρό παιδί που κάποτε έπαιρνε το πλοίο από την Άνδρο για να σπουδάσει και να γίνει γιατρός, ότι θα ζούσε σήμερα μια τέτοια κορυφαία στιγμή. Μια στιγμή που σηματοδοτεί τον τερματισμό ενός πολιτικού μαραθώνιου δρόμου. Για όλα αυτά οφείλω ένα μεγάλο “ευχαριστώ”. (Τόσο σε εσάς, όσο και στον Κυριάκο Μητσοτάκη). Όπως οφείλω και ένα ακόμα πιο μεγάλο “ευχαριστώ” στους Αθηναίους. Στους ανθρώπους που με έζησαν και τους έζησα επί δεκαετίες. Σε αυτούς που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να επενδύουν σε μένα με μια ψήφο καρδιάς. Όλη μου η μακρά διαδρομή, από τη νεολαία της ΕΡΕ στα μαθητικά μου χρόνια μέχρι και την ημέρα αυτή, επισφραγίζεται σήμερα για να ολοκληρώσει έναν κύκλο όπου έζησα και έπραξα σύμφωνα με έναν ακλόνητο κώδικα αξιών. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς αναδιπλώσεις, χωρίς “ναι μεν, αλλά".

 Πάντα με οδηγό την πίστη στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Πάντα με θάρρος, με αδιαπραγμάτευτο το αίσθημα του δικαίου, με πολλή δουλειά και με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης μου. Αυτό εξάλλου με δίδαξε και το λειτούργημα που επέλεξα να ασκήσω στη ζωή. Αυτό μετέφερα στην πολιτική μου διαδρομή. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω μέχρι το τέλος της..... 

 Ο καθένας από εμάς που βρίσκεται σήμερα στην αίθουσα αυτή κρατά στα χέρια του δύο πολύτιμα δώρα. 

Το πρώτο είναι η τιμή και συνάμα το ειδικό βάρος της ψήφου από τον ελληνικό λαό, ο οποίος του έδωσε το δικαίωμα να βρίσκεται σήμερα εδώ. Ένα δικαίωμα που γεννά όχι ίσες, αλλά πολλαπλάσιες υποχρεώσεις απέναντί του.

Το δεύτερο δώρο έχει ταξιδέψει από τα βάθη του χρόνου, μέσα από μια μακραίωνη, περιπετειώδη πορεία για να βρεθεί τελικά στα χέρια μας. Πρόκειται για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ως μετεξέλιξη της Αθηναϊκής, την οποία κληθήκαμε εμείς να υπηρετήσουμε. 

Πριν από εμάς, το ίδιο δώρο, στα ίδια έδρανα ακούμπησαν τα ινδάλματά μας. Τα ιερά τέρατα της πολιτικής από όλες τις παρατάξεις, που κόσμησαν αυτήν την αίθουσα. Και μόνο αυτή η σκέψη αρκεί για να αντιληφθούμε το βάρος της ευθύνης που φέρει η κληρονομιά μας... Είναι αλήθεια πως πολλά έχουν αλλάξει από τότε και σίγουρα θα αλλάξουν ακόμα περισσότερα, όμως ο κινητήρας της Δημοκρατίας εξακολουθεί να τροφοδοτείται από το ίδιο καύσιμο: την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.... 

Το Κοινοβούλιο, η Βουλή, ως κορυφαίο πολιτειακό όργανο, δε νοείται ως κάτι μονοσήμαντο ή επιδερμικό. Δεν είναι ένα στείρο νομοθετικό όργανο ή μια πολιτική παλαίστρα, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός με διευρυμένη αποστολή και ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Υπό αυτή την έννοια το κοινοβουλευτικό σώμα, εκτός της τυπικής του αποστολής, κατέχει και έναν κοινωνικά φορτισμένο ρόλο: αυτόν της διαπαιδαγώγησης.

Γιατί ως "καθρέφτης" αντανακλά το εκλογικό σώμα και την ίδια στιγμή αντανακλάται ως παράδειγμα ήθους και πράξης στον λαό. Εκεί ακριβώς έγκειται και η πολλαπλάσια ευθύνη μας: στη διάπλαση του ατομικού και συλλογικού ήθους μέσα από το δημόσιο παράδειγμά μας..... 

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη να δώσουμε το παράδειγμα, λειτουργώντας ως διαμορφωτές του κοινοβουλευτικού πολιτισμού και κατ’ επέκταση της ελληνικής συνείδησης.

Τόσο ο καθένας ξεχωριστά, όσο και συνολικά ως Σώμα, μπορούμε να αναλάβουμε μαζί κοινωνική δράση, πέρα από τα στενά κοινοβουλευτικά μας καθήκοντα. Η Βουλή των Ελλήνων έχει τόσο τη δύναμη, όσο και την υποχρέωση να το πράξει, όπως έκανε και στο παρελθόν. Με κοινές πρωτοβουλίες, με φρέσκιες ή δοκιμασμένες ιδέες και με το βλέμμα στραμμένο στη μεγάλη εικόνα της Ελλάδας, μακριά από στεγανά και μικροπολιτικές......

Αλλά πάνω από όλα με ενότητα, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο στις παράξενες εποχές που ζούμε......

 Στην αίθουσα αυτή δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, μικροί ή μεγάλοι, γαλάζιοι, πράσινοι, ή κόκκινοι... 

Υπάρχουν απλώς 300 πρόσωπα που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για τον ελληνικό λαό. Αρκεί να το θέλουν. Αρκεί να συνομολογήσουν την πίστη τους στα γνήσια δημοκρατικά ιδεώδη, στην ανθρωπιά, την ακεραιότητα και την φιλοπατρία. Ίσως πείτε πως είμαι ρομαντικός.

 Όμως προσωπικά, λόγω εμπειρίας, προτιμώ να τάσσομαι στο πλευρό του Καβάφη που έγραφε πως πρέπει “να βλέπουμε κι αθώα κάποτε τα πράγματα, και ήπια”, και όχι “στες ραδιουργίες μας (να) πρέπει να πάμε πάλι —να ξαναπιάσουμε την ανιαρά πολιτική μας πάλη”... Οι καιροί που έρχονται θα γεννήσουν νέες προκλήσεις. Και όλοι εμείς καλούμαστε να αναμετρηθούμε με δυο αράδες από το έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού. “Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή. Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις να τες ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά προβαίνεις, τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι" επισήμανε ο νέος πρόεδρος κ. Νικήτας Κακλαμάνης.  

                                                                              Ρωγμή στην ενημέρωση