21η Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης Πέντε ποιήματα που ξεχωρίσαμε +1

 

Η 21^η  Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης από την Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών το 1999.

Η αρχική έμπνευση για την Ημέρα Ποίησης ανήκει στον ποιητή, πεζογράφο και εικαστικό Μιχαήλ Μήτρα, που πρότεινε τον εορτασμό της στην Εταιρεία Συγγραφέων το φθινόπωρο του 1997. Ο Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης στην UNESCO, πρότεινε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου, η ημέρα να κηρυχτεί η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. 

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Μην ακούτε τι λένε οι γραφειοκράτες και οι εκδοτικοί οίκοι,

ακούστε τους Ποιητές! 

ΠΟΙΗΤΗΣ

 

Δουλειά του Ποιητή δεν είναι,

τον κόσμο μόνος του ν’ αλλάξει.

Ήλιος, την εποχή του καθρεφτίζει,

φάρος, τους δρόμους για το μέλλον που φωτίζει,

να βλέπει ο Άνθρωπος πως να λευτερωθεί.

Ν’ ακούτε τέτοιους Ποιητές,

μιλούν κι’ ανάβουνε φωτιές. 

16.03.2025                                                   Δημήτρης Βασιλείου

Πέντε ποιήματα που ξεχωρίσαμε: 

Σε περιμένω παντού – Τάσος Λειβαδίτης
Αγαπημένο Απόσπασμα

Την αγάπη μας αύριο θα τη διαβάζουν
τα παιδιά στα σχολικά βιβλία,
πλάι στα ονόματα των άστρων
και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα
σα δυο νύχτες έρωτα μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα
Γιατί σ’ αγαπώ.

Η πιο όμορφη θάλασσα – Ναζίμ Χικμέτ
(Γραμμένο για τη γυναίκα του Πιραγιέ μέσα από τη φυλακή).

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιώνείμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω

το πιο όμορφο απ’ όλα,

δε στο ‘χω πει ακόμα».

Αντισταθείτε - Μιχάλης Κατσαρός

 (απόσπασμα)

 Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι

σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.  

 «Γυναίκα» - Νίκος Καββαδίας

     (απόσπασμα) 

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία

 Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία

Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα

 

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου

Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει

Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου

για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει

 

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι

Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα

Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι

 πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα

Χαμόγελα - Μάτση Χατζηλαζάρου

Από το χαμόγελό σου πετάξανε
δέκα πουλιά, στους ώμους μου επάνω.
Το χαμόγελό σου το κρατάς
όπως ένα παιδί τη ναυτική του ψάθα.

Μια ανεμώνη τινάχτηκε
μέσα στην αγκαλιά μου
πίσω απ’ τα παραθυρόφυλλα γελάει μια αχτίδα.
Η θάλασσα αναμοχλεύει τ’ άσπρα της χαλίκια
όλες οι πεταλούδες φέρνουν τα χαμόγελά σου.

Δυο κόκκινες χάντρες κύλησαν
από μιας κοπέλας το λαιμό.
Οι λυγαριές αναστενάζουν μες στη ρεματιά
χορεύουμε, χορεύουμε, η μουσική μας είναι η σελήνη
όλες οι πεταλούδες φέρνουν τα χαμόγελά σου.

Όταν μεθάει το κρασί
το πίνω μες στα χείλια σου
ο ήλιος σηκώνεται πριν ξυπνήσει το φιλί.
Η παλάμη σου ανοίγει όταν σκάει το σύκο
όλες οι πεταλούδες φέρνουν τα χαμόγελά σου.

                                                                                    Ρωγμή στην ενημέρωση