Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου στην κατεχόμενη Αθήνα και την μεταπολεμική Ελλάδα του 1945
Σε όλη τη διάρκεια της κατοχής ο
ελληνικός λαός, με μπροστάρηδες το ΕΑΜ τους κομμουνιστές και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις,
αξιοποίησε και τις εθνικές επετείους του, 25η Μαρτίου1821
και 28η Οκτωβρίου 1940, για να μαζικοποιήσει και να κλιμακώσει τους αγώνες του
στη μάχη για την επιβίωση, για την απελευθέρωση από τους γερμανο – ιταλο –
βούλγαρους φασίστες κατακτητές, την ανατροπή των κυβερνήσεων και την διεκδίκηση μιας καινούργιας Ελλάδας.
25η Μαρτίου 1942
Το 1942 οι φοιτητές από το ΕΑΜ Νέων και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις επιλέγουν την 25η Μαρτίου για να διαδηλώσουν
εναντίον της Κατοχής. Μια ημέρα με υψηλό συμβολισμό εναντίον των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.
Όλες οι οργανώσεις της Πρωτεύουσας και του Πειραιά, πολλές μέρες πριν από τη γιορτή, μετά από πρόταση και απόφαση του Γραφείου της Σπουδάζουσας Νεολαίας της ΟΚΝΕ ετοιμάζονται.
Στις πρώτες γραμμές βρίσκονται οι φοιτητές και σπουδαστές κι όλοι οι νέοι κάτω από την καθοδήγηση του ΕΑΜ Νέων που έκανε την πρώτη επίσημη μαζική του εμφάνιση. Οι τοίχοι της Αθήνας γέμισαν από κόκκινα, πράσινα και γαλάζια πατριωτικά συνθήματα και με τα σύμβολα ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΑΜΝ, ενώ δεκάδες χιλιάδες προκηρύξεις, φεϊγβολάν, παράνομες εφημερίδες γεμίζουν τους δρόμους, ρίχνονται κάτω από τις πόρτες ή στα γραμματοκιβώτια, μοιράζονται από χέρι σε χέρι.
Την Τετάρτη 25
Μάρτη, οι δρόμοι της Αθήνας από το πρωί είναι γεμάτοι κόσμο. Χιλιάδες λαού
κατεβαίνουν στο κέντρο της πόλης και συγκεντρώνονται στο άγαλμα του Άγνωστου
Στρατιώτη. Επικεφαλής ήταν οι ανάπηροι του ελληνo-ιταλικού πολέμου.
Όλη η Αθήνα είναι στο δρόμο και
κατευθύνεται προς το κέντρο της πόλης. Με την ευκαιρία της εθνικής επετείου της
Επανάστασης του 1821, πραγματοποιείται μεγάλη και μαχητική εκδήλωση του
αθηναϊκού λαού ενάντια στη γερμανοφασιστική κατοχή. Ο λαός γιορτάζει την
επέτειο της μεγάλης εθνικής γιορτής – εκδήλωση που μέσα στις συνθήκες της
κατοχής αποκτούσε τεράστια σημασία.
Από πολλά παράθυρα ο κόσμος ρίχνει
σημαίες στους διαδηλωτές και τους ραίνει με λουλούδια… Στην πλατεία
Συντάγματος, μπροστά στα Παλιά Ανάκτορα, οι Ιταλοί καραμπινιέρηδες επιτίθενται
στους διαδηλωτές και τους χτυπούν με τα κλομπς και τους υποκόπανους των όπλων
τους. Οι διαδηλωτές όμως δεν διαλύονται. Μπροστά στην αποφασιστικότητά τους οι
φασίστες λυσσομανούν και αρχίζουν να πυροβολούν στο ψαχνό. Τραυματίζονται
αρκετοί. Οι συγκρούσεις να κρατούν μέχρι το απόγευμα.
Ο λαός της Αθήνας τίμησε επαναστατικά και επάξια ενός λεύτερου λαού την πρώτη επέτειο της 25ης του Μάρτη, κάτω από τη φασιστική κατοχή.
25η Μαρτίου 1943
Η κυβέρνηση αποφάσισε να μην εορτασθεί επισήμως η επέτειος της 25η Μαρτίου 1943. Πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος.
Απαγορεύθηκε ακόμη και η τέλεση της παραδοσιακής, επίσημης δοξολογίας στον μητροπολιτικό ναό Αθηνών. Ενδεικτικό των προθέσεων της κυβερνήσεως ήταν και το παρακάτω έγγραφο, το οποίο απεστάλη προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, Δαμασκηνό.
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ Εν Αθήναις τη 24 Μαρτίου 1943 Προς τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Κατόπιν της ληφθείσης υπό της Κυβερνήσεως αποφάσεως, εν συνεννοήσει μετά των Πολιτικών και των Στρατιωτικών Αρχών Κατοχής, όπως μη εορτασθή εφέτος, λόγω των ανωμάλων περιστάσεων υφ’ ας διατελεί η χώρα, η επέτειος της 25ης Μαρτίου ως εθνικής εορτής, έχω την τιμήν να διαβιβάσω υμίν εντολήν της Κυβερνήσεως όπως εν συνεχεία προς τα ληφθέντα μέτρα προς προστασία της δημόσιας τάξεως απαγορευθή δι’ επιγούσης εγκυκλίου διαταγής Υμών οιαδήποτε εκκλησιαστική τελετή και ανάγνωσις εγκυκλίων προς το πλήρωμα της Υμετέρας Αρχιεπισκοπής επ’ ευκαιρία της εν λόγω επετείου. Διά την ακριβή εκτέλεσιν της παρούσης, εκτός της Υμετέρας προσωπικής ευθύνης έναντι της Κυβέρνησεως, θέλουσι καταστή επίσης προσωπικώς υπεύθυνοι και οι απανταχού αιδεσιμότατοι εφημέριοι της καθ’ Υμάς Αρχιεπισκοπής
Ο έλεγχος της ακριβούς εκτελέσεως της παρούσης ανετέθη εις την Διεύθυνσιν της Αστυνομίας Αθηνών.
Θ. ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ»...
Η διαταγή αυτή, ήταν «κενό γράμμα» για τον ελληνικό λαό. Τα παράνομα τυπογραφεία των Ελλήνων αγωνιστών, των αντιστασιακών δούλευαν ακατάπαυστα και η Αθήνα γέμισε με προκηρύξεις. Δεκάδες συνθήματα πατριωτικού, αλλά και πολιτικού περιεχομένου, γράφτηκαν στους τοίχους των σπιτιών. Μεγάλες αφίσες με πατριωτικές εικόνες, καθώς επίσης και με γελοιογραφίες του Χίτλερ και του Μουσολίνι, τοιχοκολλήθηκαν σε σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας.
Ο λαός και η νεολαία δεν υπάκουσαν στη διαταγή και βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας, κόντρα στο κατακτητή και την κυβέρνηση.
Το πρωινό της 25ης Μαρτίου 1943, μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, ο λαός και νεολαία παρά την απαγόρευση, άρχισε να κατεβαίνει προς το πεδίο Άρεως, τα Προπύλαια, το Κολονάκι, την Μητρόπολη και στη συνέχεια προς το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Με την παρέμβαση του ΕΑΜ Νέων, πήρε τη μορφή διαδήλωσης.
Στο πεδίο Άρεως τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής που φθάνουν πρώτα αντιλαμβάνονται ότι μπροστά στο άγαλμα του Κωνσταντίνου έχουν παραταχθεί σειρές αστυφυλάκων, ενώ ένα τεθωρακισμένο εποπτεύει το χώρο. Η επιτροπή ειδοποιεί μέσω των συνδέσμων της ότι το σχέδιο αλλάζει και καλεί τους χίλιους περίπου φοιτητές και νεολαίους που βρίσκονταν στους γύρω δρόμους να κατευθυνθούν προς την πλατεία Εξαρχείων. Εκεί, ο Κ. Λιναρδάτος απευθύνεται στους συγκεντρωμένους ανεβασμένος πάνω σ’ ένα κασόνι και τους προτρέπει, εκ μέρους του ΕΑΜ Νέων, να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αγωνιστών του 1821, και μεταφέρει το σύνθημα να πορευτεί η διαδήλωση προς την πλατεία Κολωνακίου.
Η διαδήλωση ξεκινά τραγουδώντας το “Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά…”,. Στο δρόμο, ο κόσμος υποδέχεται με ενθουσιασμό τους νέους. Καθώς η διαδήλωση ανεβαίνει τη Σόλωνος, οι γραμμές της πυκνώνουν. Σε λίγο, οι διαδηλωτές βρίσκονται αντιμέτωποι με πυκνές σειρές αστυφυλάκων. Ακολουθεί συμπλοκή. Η διαδήλωση, με τη σημαία μπροστά, φτάνει στην πλατεία Κολωνακίου. Στους συγκεντρωμένους απευθύνεται εδώ εκ μέρους του ΕΑΜ Νέων ο φοιτητής της Νομικής Νίκος Καμβύσης.
Στους φοιτητές επιτίθενται καραμπινιέροι πυροβολώντας και χτυπώντας τους με υποκόπανους και σπαθιά. Εκείνοι αντιστέκονται και καταφέρνουν να σώσουν τη σημαία που περνά από χέρι σε χέρι. Ξανασυγκεντρώνονται στη Δεξαμενή κι εκεί δέχονται ιταλικά πυρά από τον Λυκαβηττό. Οι νέοι κατευθύνονται τώρα προς το Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια προς το σύνταγμα.
Η Αθήνα είχε πλημμυρήσει από προκηρύξεις. Οι τοίχοι γέμισαν από συνθήματα και τοιχοκολλήθηκαν μεγάλες αφίσες με πατριωτικές εικόνες, ακόμη και με γελοιογραφίες τού Χίτλερ και τού Μουσολίνι.
Στην πλατεία Συντάγματος είχε στηθεί πάλι το ίδιο «σκηνικό» με το 1942.
Δεκάδες θωρακισμένα οχήματα, άρματα μάχης και εκατοντάδες πάνοπλοι Καραμπινιέρι είχαν παραταχθεί μπροστά από το μνημείο.
Οι Αθηναίοι, όμως, οι οποίοι συνέρρεαν στην πλατεία από όλα τα σημεία της πρωτεύουσας, δεν δείλιασαν ούτε στιγμή. Το πλήθος έψαλε τον Εθνικό Ύμνο και βροντοφώναζε δεκάδες συνθήματα και τραγουδώντας .
Την ημέρα εκείνη τον λόγο είχαν "οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια".
Αποκρούστηκαν οι αλλεπάλληλες επιθέσεις των Ιταλών καραμπινιέρων, αν και 150 νέοι πιάστηκαν και βασανίστηκαν απάνθρωπα.
Η κινητοποίηση βρέθηκε αντιμέτωπη με
την ωμή βία των κατακτητών, 
Φωτο: Έφιππες ιταλικές δυνάμεις, ρίχνοντας αβίαστα στο «ψαχνό», εξαπέλυσαν απανωτές εφόδους για να διαλύσουν το συγκεντρωμένο πλήθος.
25 Μάρτη 1943. Διαδηλωτές φεύγουν από το Σύνταγμα και μέσω της Πανεπιστημίου τρέχουν για να γλυτώσουν Την κατάσταση αυτή περιγράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Aξιον εστί» («Η μεγάλη έξοδος»): «Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο… Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθιο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο».
"Μεγάλη Έξοδο" στο "Άξιον Εστί" έγινε ευρύτατα γνωστή από τη συνταρακτική αφήγηση του Μάνου Κατράκη, με τη μελοποίηση του έργου από τον Μίκη Θεοδωράκη.
25η Μαρτίου 1944
Σε όλη την Ελλάδα η επέτειος
της 25 Μάρτη 1821 γιορτάστηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Η ΚΕ του ΕΑΜ στις
15 του Μάρτη συγκρότησε ειδική επιτροπή για το γιορτασμό. Στην Ελεύθερη
Ελλάδα και τις ελεγχόμενες περιοχές έγιναν πανηγυρικές συγκεντρώσεις, θεατρικές
παραστάσεις και λαϊκά γλέντια.
Στις κατεχόμενες πόλεις οι Οργανώσεις
κυκλοφόρησαν χιλιάδες προκηρύξεις και άλλα έντυπα.
Στην Αθήνα, για πρώτη φορά στα χρόνια
της κατοχής, το ΕΑΜ αποφάσισε να μην οργανωθεί γενική κεντρική εκδήλωση.
Στο κέντρο της πρωτεύουσας είχαν συγκεντρωθεί ισχυρές και
πολυάριθμες εθνοπροδοτικές δυνάμεις και γερμανικά μηχανοκίνητα, για να
προστατέψουν την πρώτη επίσημη πανηγυρική εμφάνιση της συνασπισμένης
αντιεαμικής αντίδρασης που θα γίνονταν με επικεφαλής τον κουΐσλινγκ Ράλλη
και με σύνθημα «να σώσουν το καθεστώς»! Μια σύγκρουση του
άοπλου λαού με τις πάνοπλες ορδές του εχθρού κρίθηκε ασύμφορη και το ΕΑΜ
έδωσε εντολή ο γιορτασμός να γίνει στις λαϊκές συνοικίες.
Απ’ τα ξημερώματα, ομάδες της ΕΠΟΝ με
εθνικά και επαναστατικά τραγούδια, με μαντολινάτες και
τύμπανα, διατρέχανε τους δρόμους και ξυπνούσανε τους πατριώτες για τον εθνικό
γιορτασμό. Ανθρωποθάλασσα οι κεντρικοί δρόμοι των συνοικιών. Ο ΕΛΑΣ πήρε μέρος
στο γιορτασμό με το όπλο στο χέρι σε διάφορες πόλεις και
χωριά.
Έγιναν συγκεντρώσεις, μίλησαν στελέχη της
αντίστασης, απαγγέλθηκαν ποιήματα, δόθηκαν θεατρικά σκετς, λαϊκές συναυλίες,
χοροί και επακολούθησαν ολονύχτια γλέντια, σε πολλές συνοικίες κάτω από τούς
κροταλισμούς των πολυβόλων.
Η πρώτη επέτειος της 25η Μαρτίου στην μεταπολεμική Ελλάδα του 1945
Η πρώτη επέτειος της Επανάστασης της 25η Μαρτίου 1821 που «γιορτάστηκε» στην μεταπολεμική Ελλάδα, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και με το όργιο των δολοφονιών, τραμπουκισμών και εξευτελισμών, τρομοκράτησης και κυνηγητού από τους παρακρατικούς και τις κυβερνητικές δυνάμεις ενάντια στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και τους κομμουνιστές, μέσα σε ένα θλιβερά άθλιο περιβάλλον.
Ο Ριζοσπάστης της Κυριακής 25 Μάρτη
1945, σε άρθρο του στη πρώτη σελίδα αναφέρει:
«ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ 1821
Ποτέ η Ελλάδα δεν γιόρτασε την
επέτειο του 1821 σε τόσο αξιοθρήνητες συνθήκες,. Ούτε μετά τη ντροπή του 1897
που μας έφερε η δυναστεία Γκλύξμπουργκ. Ούτε μετά τη τραγική συμφορά του 1922,
το ολέθριο μα αναπόφευκτο εκείνο αποτέλεσμα του μεγαλοϊδεατικού τυχοδιωκτισμού.
Γιατί ποτέ στο επίσημο ελληνικό κράτος δεν κυριαρχούσε τόση παραφροσύνη. Τόση
παράκρουση στους σκοπούς και τις επιδιώξεις του, στην εκτίμηση, στις
προοπτικές, στα μέσα αντιμετώπισης των κολοσσιαίων κάθε λογής προβλημάτων που
συγκλονίζουν τον ελληνικό λαό. Ποτέ το επίσημο κράτος δεν εμφάνιζε τόση ασέβεια
και βεβήλωση στους πόθους και λαχτάρες, μα και στις θυσίες και στο αίμα του
έθνους, όση εμφανίζει σήμερα. Κι αυτό γιατί η φαυλοκρατική ολιγαρχία που
κυβερνάει την Ελλάδα, με τη μακρόχρονη αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική έφτασε
στο βούρκο του ξεπεσμού, μεταβλήθηκε σε μαύρη αντίδραση, έγινε συνεργός και
πρωτεργάτης και 0οργανωτής της εθνοπροδοσίας, έγινε η ίδια δοσίλογος απέναντι
στο έθνος και στην αντιφασιστική, δημοκρατική ανθρωπότητα. Και με το γιορτινό
θόρυβο και τους αλαλαγμούς της ζητάει να ναρκώσει τις φοβερές ανησυχίες, τις
αγωνιώδεις και ηρωικές προσπάθειες του ελληνικού λαού που με καθάρια εθνική και
δημοκρατική συνείδηση, με καταπληκτική πίστη και αλύγιστη θέληση αναζητεί μοίρα
στον ήλιο, γυρεύει να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του και να φτιάξει την Ελλάδα
πολιτισμένη και χαρούμενη και στοργική πατρίδα του.
***
Περάσαμε μια περίοδο που ανάστησε
ολοζώντανο και μεγαλόπρεπο και συνταρακτικό το 1821. Είναι η δεύτερη μεγάλη
απελευθερωτική και δημοκρατική εξόρμηση του έθνους. Δεύτερη επική ανάταση.
Καταπληκτική και δημιουργική μαζί. Είναι το Κίνημα Αντίστασης. Είναι εθνικός
επαναστατικός πόλεμος του λαού μας, που με τον ανταρτοπόλεμο του ΕΛΑΣ και με τα
σαμποτάζ, τις απεργίες, τις ανθρωποθάλασσες των διαδηλώσεων του ΕΑΜ στις
πόλεις, με τις θυσίες, με τα ολοκαυτώματα, με τους ασύγκριτους ηρωισμούς
διεκδίκησε με δόξα και τιμή το δικαίωμα της Ελλάδας να ζήσει σαν ελεύθερη και
ανεξάρτητη χώρα. Και με ισάξια λαϊκή δημοκρατική δημιουργία στην οργάνωση
συγχρονισμένης λαϊκής δημοκρατικής διοίκησης, δικαιοσύνης, εκπαίδευσης,
ασφάλειας, εθνικού λαϊκού στρατού, διατράνωσε στην πράξη την καταπληκτική
πολιτική ωριμότητα να δημιουργήσει καινούργια Ελλάδα, δημοκρατική και
λαοκρατούμενη. Να συμπληρώσει το έργο των πατέρων μας. Να ολοκληρώσει το 1821.
Η μαύρη αντίδραση με την ωμή βία των
ξένων όπλων σταμάτησε προσωρινά τη φυσιολογική, την προοδευτική κίνηση της
Ελλάδας. Την κίνηση που ακολουθούν όλες οι χώρες της Ευρώπης που θέλουν να
ζήσουν και να προοδέψουν. Και σήμερα η αντίδραση γιορτάζει γιατί έριξε την
Ελλάδα σε στιγμές που θυμίζουν το 1833. Τη μαύρη εκείνη εποχή που έβανε βαριά
ταφόπετρα στο έργο του 1821. Που ο διαλεχτός του Πάλμερστον Οθωνας και η ξένη
«ακρίδα» των Βαυαρών και ο Φαναριωτισμός έθαψαν τους δημοκρατικούς θεσμούς,
επέβαλαν την απολυταρχία, μάραναν τους χυμούς και τη ζωτικότητα του λαού μας,
γενίκεψαν τον κατατρεγμό του Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά, του Μακρυγιάννη και των
άλλων «ληστών» του 1821. Εποχή, που ξανάρχιζε η πολιτική σκλαβιά και το
μαρτυρολόγιο του λαού και ο μακρινός πρόγονος του κ. Λήπερ, αποσύνθετε την
ελληνική κοινωνία με το σατανικό δίκτυ των αποσυνθετικών του ραδιουργιών και
μηχανορραφιών.
***
Για τη φαυλοκρατική ολιγαρχία, για
την αντίδραση του δοσιλογισμού βρισκόμαστε ξανά στο 1833 και όχι στο 1945. Οι
ελέω Σκόμπυ και νάνων και Ινδών «εθνικόφρονες» ιδρυτές και προστάτες των
ταγμάτων ασφαλείας και οργανωτές της αλληλοσφαγής και των γεγονότων του
Δεκέμβρη, ανασυγκροτούν το φασιστικό, το 4αυγουστιανό κράτος του Γλύξμπουργκ.
Ολόκληρη η επίσημη και ανεπίσημη δράση τους αποτελεί όργιο της εθνοπροδοσίας,
ξεπούλημα της εθνικής ανεξαρτησίας, ντρόπιασμα της ελληνικής τιμής και
αξιοπρέπειας, αναίσχυντη πρόκληση στη μαχόμενη αντιφασιστική ανθρωπότητα, ύβρη
στη δημοκρατική συνείδηση του λαού., άθλια προσπάθεια να χαρακτηρίσουν τους
αγώνες και τις θυσίες του και να το ξαναρίξουν στα 1833.
Σε διωγμό το Κίνημα Αντίστασης, αυτή
η ενσάρκωση της Ελλάδας, αυτό το ζωντανό 1821. Σε κατατρεγμό οι συνεχιστές του
έργου του Κολοκοτρώνη, ο Μονέδας, ο Αυγέρης, ο Μαυροθαλασσίτης, όλοι οι μεγάλοι
και μικροί αγωνιστές του σύγχρονου 1821. ΟΞω από το στρατό οι σύγχρονοι
Καραϊσκάκηδες και Νικηταράδες – ο Παπασταματιάδης, ο Ματσούκας, ο Παλαιολόγος,
ο Τσαμάκος, ο Πετρουλάκης όλοι οι αξιωματικοί του λαού, όλοι όσοι αγωνίστηκαν
στο μεγάλο πόλεμο της λευτεριάς, στην αντιφασιστική παράταξη που αγωνίζονται ο
Ζούκοφ και ο Αϊζενχάουερ. ΣΤΟΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ» ΣΤΡΑΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΕΛΑΥΝΕΙ ΣΤΗ ΦΕΤΕΙΝΗ
ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ 1821, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΒΕΡΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ
ΔΙΑΡΚΕΙ ΑΚΟΜΑ Ο ΑΝΤΙΧΙΤΛΕΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΦΙΓΟΥΡΑΡΟΥΝ ΞΑΝΑ οι Γερακίνηδες και οι
Χίτες και οι ταγματασφαλίτες, όλοι οι μικροί και μεγάλοι μισθοφόροι του
Σίμαναν. Και στην πολιτική της Ελλάδας έχουν ρυθμιστική γνώμη οι ίδιοι μαύροι
φαυλοκρατικοί ηγέτες που ενέπνεαν το Ράλλη και τους άλλου Κουίσλιγκ. Το Κίνημα
Αντίστασης, ο δημοκρατικός και αντιφασιστικός λαός με τις οργανώσεις και τον
τύπο του βρίσκεται σε διωγμό, όπως πέρσι, όπως προπέρσι επί κατοχής, όπως πριν
έξι και οχτώ χρόνια επί Μεταξά. Σε τέτοιο περιβάλλον παράφρονης φασιστικής
κραιπάλης γιορτάζει φέτος η επίσημη Ελλάδα. Και η δοσίλογοι βγάνουν άναρθρες
μεγαλοϊδεατικές κραυγές για «Μεγάλη Ελλάδα» πιο ουτοπιστικές από τα ηλίθια
όνειρα του πιο ηλίθιου Οθωνα, που ζητούσε στα 1839 να του ετοιμάσουν ένα καράβι
να πάει στην Πόλη να διαδεχθεί τον Σουλτάνο, που πέθαινε. Ανανδροι χουζουρλήδες
και συνεργάτες των κατακτητών, όταν το έθνος με το ΚΚΕ και το ΕΑΜ πολεμούσαν
για την εθνική ύπαρξη, είναι σήμερα κοινοί μικροπολιτικάντηδες και απατεώνες
και εξαπατούν το λαό εν πλήρει γνώσει ότι τα μεγαλοϊδεατικά κηρύγματά τους μόνο
καινούργιες συμφορές μπορούν να φέρουν και τίποτα άλλο.
***
Θα συνέρθει γρήγορα ο κόσμος της
εθνοκαπηλίας και του δοσιλογισμού. Τα «εθνικιστικά» κηρύγματα είχαν πέραση
κάποτε και βοήθησαν το Χίτλερ και το Μουσολίνι και τους Τσαγκώφ – Φίλωφ και
Αβερέσκο να δημιουργήσουν φασιστικές καταστάσεις. Μα σήμερα στην εποχή της
παγκόσμιας δημοκρατικής ανύψωσης και του αντιφασιστικού οργασμού οι ενέργειές
τους είναι υστερικοί σπασμοί και πολύ περισσότερο, όταν τις οργανώνει ο
διεφθαρμένος και σαπισμένος πολιτικός κόσμος της φαυλοκρατικής ολιγαρχίας των
δοσιλόγων και ακόμα περισσότερο όταν τις απευθύνουν στον ηρωικό, τον
αντιφασίστα, το μάρτυρα Ελληνικό λαό. Για τη δημοκρατική Ελλάδα δεν τέλειωσε ο
απελευθερωτικός αγώνας. Το αίμα, τα πένθη, τα ερείπια δε θα πάνε στράφι.
Τέλειωσε – η αντίδραση τον σταμάτησε – πρόωρα ο εθνικός αγώνας και οι
Γερμανοί μένουν ακόμα στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα. Μα οι πολιτικοί αγώνες για
τη λαϊκή δημοκρατία, για την καινούργια δημοκρατική Ελλάδα, τώρα μόλις
αρχίζουν. Και σ’ αυτούς τους αγώνες για την καινούρια Ελλάδα, ο
εθνικοαπελευθερωτικός, ο εαμικός αγώνας και η δημοκρατική του δημιουργία είναι
πλούσιο, ανεξάντλητο κεφάλαιο. Το Κίνημα Αντίστασης δεν είναι μονωμένο
επεισόδιο. Η τεράστια, η δημοκρατική δημιουργική του πλευρά είναι ελπιδοφόρα,
χαρούμενη, ανοιξιάτικη χαραυγή. Είναι ζωογόνα πηγή καινούριας ζωής, αφετηριακός
σταθμός για τη Νεοελληνική αναγέννηση. Εφιαλτική φάση, βραχνάς περαστικός είναι
το τωρινό όργιο του φαυλοκρατικού δοσιλογισμού. Η μαρτυρική Ελλάδα, αυτός ο
συμβολικός, ο δραματικός Προμηθέας, θα ελευθερωθεί απ’ τους βράχους που την κρατούν
καρφωμένη οι δυνάμεις της βίας και ρουφάν το άγιο, το ακένωτο αίμα της ζεστής
καρδιάς της τα όρνια της φαυλοκρατίας και του μαυραγοριτισμού.
Η συμπάθεια όλων των αντιφασιστικών
χωρών, η δημοκρατική αλληλεγγύη των ειλικρινών, των προοδευτικών ανθρώπων όλης
της ανθρωπότητας αποτελούν εγγύηση για τη νίκη της δίκαιης υπόθεσης του λαού
μας. Η αναπτυγμένη εθνική πατριωτική συνείδηση, η πολιτική και δημοκρατική
συνείδηση, η πολιτική και δημοκρατική ωριμότητα του λαού μας, η θέληση και
ενότητά του στο μεγάλο ΕΑΜ αποτελούν πιο γερή και ακατάλυτη εγγύηση για εθνική,
πολιτική, κοινωνική, πνευματική αναγέννηση της Ελλάδας, που η αναδημιουργία της
άρχισε με τον αγώνα αντίστασης κατά των κατακτητών.
Τα διδάγματα για τις τύχες του 1821
είναι φωτεινός φάρος στον αγώνα για το ξερίζωμα του φασισμού, για τη νίκη της
Δημοκρατίας, για την λαοκρατούμενη Ελλάδα.
Γ. ΖΕΒΓΟΣ»
Ρωγμή στην ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια