« Έχε το νου σου στο παιδί», της Αντιόπη Βεργιάδη

                                                                                                      

                                 

                                                                                                     ΑΠΟΨΗ          

Με έκπληξη και ενδιαφέρον παρακολούθησα την έρευνα του ΕΚΚΕ όπου αποφαίνονται στοιχεία για τις δυσκολίες της ελληνικής οικογένειας να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Αναφέρεται σε παιδιά έως 15 ετών

Μεσαία τάξη

_ Το 10,4 % δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ημερησίως  κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι στα παιδιά

_ Το 9,6 % δεν μπορεί να υποστηρίξει την συμμετοχή των παιδιών σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες

_ Το 5,7 % δυσκολεύεται να προμηθευτεί εξωσχολικά βιβλία

_ Το 4,8 % αδυνατεί να αγοράσει παιχνίδια

Τάξη φτωχών

_ Το 31,7 % δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ημερησίως  κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι στα παιδιά

_ Το 29,9 % δεν μπορεί να υποστηρίξει  την συμμετοχή των παιδιών σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες

_  Το 17,5 % δυσκολεύεται να προμηθευτεί εξωσχολικά βιβλία

_ Το 14,4 % αδυνατεί να αγοράσει παιχνίδια

Η έρευνα κλείνει με το ότι, το 16 % των ελληνικών οικογενειών δεν μπορεί να κάνει γενέθλια ή γιορτή στα παιδιά τους, όπως και το 26 % των οικογενειών δεν μπορεί να κάνει διακοπές πέραν της μίας εβδομάδας με τα παιδιά τους.

Αν μαζί με αυτά συνυπολογίσουμε και το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα που  έχουμε και το οποίο αντιμετωπίζουμε, δυστυχώς, «εξ απαλών ονύχων», καταλήγουμε στο συμπέρασμα , ότι όλο αυτό, οφείλεται κατά πολύ σε μια κρατική πολιτική,  χαμηλών μισθών, εξοντωτικών συνθηκών εργασίας και όχι μόνο! 

Σε άλλη έρευνα, η μέση ελληνική οικογένεια, πολύ νωρίς, στην ηλικία των 10 χρόνων, μπαίνει στο δίλημμα  ένταξης των παιδιών τους στα πρότυπα Δημόσια Γυμνάσια, ελπίζοντας σε καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης. Αυτό προϋποθέτει φροντιστήρια και δαπανηρά ιδιαίτερα μαθήματα. Φέτος  οι υποψήφιοι 12χρονοι ήταν 25.000 και απορροφήθηκαν 1.500 παιδιά περίπου.

Παράλληλα η μέση ελληνική οικογένεια αδυνατεί να σκεφθεί τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των οποίων τα δίδακτρα  κυμαίνονται από 4.000 έως και 11.000 euro τον χρόνο.

Τέλος, το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής οικογένειας, εγγράφει τα παιδιά της  στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Σ’ αυτό σώζει το επίπεδο λειτουργίας το φιλότιμο των περισσότερων εκπαιδευτικών, αλλά και οι γονείς , που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσουν την εξέλιξη των παιδιών με φροντιστήρια και ιδιαίτερα  μαθήματα.

Τι παρατηρείται;

_ Κακές έως μέτριες κτηριακές εγκαταστάσεις

_ Ελλείψεις στα μέσα προγράμματος

_Ελλείψεις στο προσωπικό

_ Χαμηλές αποδοχές του εκπαιδευτικού προσωπικού

_ Ελλείψεις ειδικοτήτων ( παράλληλης στήριξης, μουσικών, τεχνικών,  ξενόγλωσσων μαθημάτων, γυμναστικής κ. ά.)

_ Ελάχιστοι ειδικοί ( ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί) παραχωρούνται από τους  Δήμους και το κράτος, με ότι αυτό συνεπάγεται!...

Το δικαίωμα στη ζωή και την ευπρέπεια ανήκει στα παιδιά μας.

Το θέμα είναι να ξεφύγουμε από την σιωπή! Να αφυπνιστούμε και να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας, αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα ίδια και γιατί όχι και για μας! 

*Αντιόπη Βεργιάδη, Κοινωνική Λειτουργός , Ψυχοθεραπεύτρια.

                                                                               Ρωγμή στην ενημέρωση