Η κρίση με τα πλαστικά απορρίμματα

     ΑΝΑΛΥΣΗ

                                         Φωτ. Shutterstock.

 H ανακύκλωση δεν θα μπορέσει να ανακόψει μια ανεξέλεγκτη παγκόσμια κρίση στη διόγκωση των πλαστικών απορριμμάτων, ανέφεραν ειδικοί για το θέμα.

Ζήτησαν, μάλιστα, από τις εταιρείες να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να περιορίσουν την παραγωγή πλαστικού και να επιλέξουν για τη συσκευασία των προϊόντων τους κυρίως τις επαναχρησιμοποιούμενες συσκευασίες. Το να μπορέσουν οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές να απομακρυνθούν από το πλαστικό μιας χρήσεως και να μετακινηθούν προς τα συστήματα εκείνα τα οποία επιτρέπουν στο υλικό να χρησιμοποιηθεί εκ νέου, συνιστά μία από τις λύσεις. Αυτό εκτιμούν οι ειδήμονες, αν και προσθέτουν πως χρειάζονται γενναίες και ριζικές αλλαγές στο σύστημα παραγωγής, συν τοις άλλοις.

«Δεν μπορούμε πλέον απλά να ανακυκλώνουμε ή να περιορίζουμε τη χρήση του», επισημαίνει ο Ρομπ Κάπλαν, διευθύνων σύμβουλος της Circulate Capital, η οποία επενδύει σε πρωτοβουλίες των αναδυόμενων αγορών για την επίλυση της κρίσης από τα απορρίμματα σε πλαστικά. «Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πρόβλημα του ίδιου του συστήματος, οπότε χρειάζονται συνδυαστικές προσεγγίσεις και από την πλευρά της παραγωγής πλαστικών συσκευασιών και από την πλευρά της κατανάλωσής τους», σημείωσε, μιλώντας σε στρογγυλή τράπεζα του συνεδρίου του Ρόιτερς, «Νext».

Σύμφωνα με το περιβαλλοντικό πρόγραμμα του ΟΗΕ, αυτήν τη στιγμή και σε ετήσια βάση ο κόσμος όλος παράγει περίπου 300 εκατομμύρια τόνους πλαστικών σκουπιδιών. Εντούτοις, ποσοστό πιο μικρό από το 10% του πλαστικού, που συνολικά κατασκευάζεται, βαίνει προς ανακύκλωση και αυτό ως επί το πλείστον αποδίδεται στο ότι η συλλογή και το ξεχώρισμά του είναι αρκετά δαπανηρά. Το υπόλοιπο καταλήγει σε χωματερές ή καίγεται ή θάβεται.

Κι ενώ, όπως καθίσταται εμφανές, τα σχήματα ανακύκλωσης παραπαίουν, έρχονται οι μεγάλοι όμιλοι καταναλωτικών ειδών όπως είναι λόγου χάριν οι Unilever, Coca-Cola και Nestle, και αρχίζουν επενδυτικές κινήσεις σε έργα που αφορούν την καύση σε ειδικά καμίνια των πλαστικών σκουπιδιών, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα.

 Εν τω μεταξύ, η παραγωγή των πλαστικών σε όλο τον πλανήτη εκτιμάται πως θα διπλασιαστεί έως το 2040, κάτι το οποίο πολλοί επικριτές του κλάδου πιστεύουν πως είναι υπερβολικό και, ουσιαστικά, αποτελεί και τον σοβαρότερο παράγοντα του τεραστίου προβλήματος της διαχείρισης των συναφών απορριμμάτων.

«Η ανακύκλωση δεν είναι δυνατόν να ανταγωνιστεί την υπερπαραγωγή», υπογραμμίζει ο Φον Χερνάντες από την εκστρατεία «Απελευθέρωση από το πλαστικό», η οποία αντιπροσωπεύει μια παγκόσμια συμμαχία με αίτημά της να δοθεί τέλος στη ρύπανση που προκαλεί το εν λόγω υλικό.

«Κατά συνέπεια, αυτό το οποίο όντως χρειαζόμαστε είναι να τεθούν όρια στην πρωτογενή παραγωγή πλαστικού», τόνισε, συμμετέχοντας στη συζήτηση μαζί με τον Ρομπ Κάπλαν.

Παρά το γεγονός πως δεν έχει συγκροτηθεί διεθνές σώμα ρύθμισης της βιομηχανίας πλαστικού ή δεν έχει συναφθεί σχετική συνθήκη, οι ομιλητές στο συνέδριο «Νext» του Ρόιτερς επισήμαναν ότι και οι μεμονωμένοι καταναλωτές έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν για να συντελεστούν αναγκαίες αλλαγές στην εταιρική συμπεριφορά, όπως το να ζητούν από τις επιχειρήσεις να λογοδοτούν για τον κύκλο ζωής των πλαστικών τους προϊόντων και για το ποια είναι η κατάληξή τους. «Τόσο οι πολίτες όσο και οι καταναλωτές μπορούν να προκαλέσουν τις εταιρείες για να αποκαλύψουν το αποτύπωμά τους σε πλαστικό και σε διοξείδιο του άνθρακα, να ελαττώσουν το παραγόμενο πλαστικό και να εφεύρουν και πάλι τα συστήματα διανομής τους», είπε, τέλος, ο Φον Χερνάντες.

ΠΗΓΗ:kathimerini.gr/economy/561618592/i-krisi-me-ta-plastika-aporrimmata/

Ρωγμή στην ενημέρωση