ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: 20/3/1947 δολοφονείται το στέλεχος του ΚΚΕ Γιάννης Ζέβγος (Ταλαγάνης)

 Γράφει ο kokkiniotis 

 Αναδημοσίευση 

Μεγάλη μορφή του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας, ο δάσκαλος, δημοσιογράφος και ιστορικός Γιάννης Ζέβγος (Γιάννης Ταλαγάνης ήταν το πραγματικό του όνομα), δολοφονήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στις 20 Μάρτη 1947. 

Είχε διατελέσει υπουργός Γεωργίας στην πρώτη μετακατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου. Υπουργός της Αριστεράς, χωρίς βέβαια καμία από τις σύγχρονες συμπαραδηλώσεις που φέρνει συνειρμικά ο όρος…

Ήταν ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Όταν τον σκότωσαν ήταν αναπληρωματικό μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ.

Ήταν σύντροφος με την Καίτη Νισυρίου-Ζεύγου (ο γάμος τους νομιμοποιήθηκε αργότερα, το 1964). Έχοντας υπογράψει παλαιότερα (το 1933, από την Πάτρα) από κοινού ένα άρθρο στο Ριζοσπάστη με το ψευδώνυμο (Το) «Ζέβγος», διατήρησαν στην παρανομία το όνομα αυτό και έμειναν στην Ιστορία ως Γιάννης Ζέβγος και Καίτη Ζεύγου αντίστοιχα. Εκείνος το έγραφε με ‘β’, ενώ η Καίτη Ζεύγου με ‘υ’. 

Αντί να γράψουμε δυο λόγια για τη ζωή του στελέχους αυτού του κομμουνιστικού κινήματος, ας διαβάσουμε καλύτερα τι γράφει ο ίδιος στο αυτοβιογραφικό σημείωμα που παρέδωσε στο Κόμμα στις 4/2/1946. Το βρήκαμε στο βιβλίο της Καίτης Ζεύγου: «Με τον Γιάννη Ζέβγο στο επαναστατικό κίνημα», εκδόσεις Ωκεανίδα, 1980, σελ. 17. 

Το ΚΚΕ έκανε τότε καταγραφή του στελεχικού του δυναμικού και ζήτησε σύντομα βιογραφικά σημειώματα από όλα τα στελέχη του με βάση κάποιες ερωτήσεις. Μία από αυτές ήταν και το πού και πώς είχαν συλληφθεί.

Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Γιάννη Ζέβγου 

«Γεννήθηκα στα 1897 στο χωριό Δόριζα της Τρίπολης. Οικογένεια γεωργοκτηνοτροφική.Τελείωσα το Γυμνάσιο στην Τρίπολη και πήγα όχτώ μήνες στο Διδασκαλείο της Αθήνας, έγινα δάσκαλος και σαν τέτοιος υπηρέτησα λίγο καιρό σε δυό χωριά της Αρκαδίας πριν το 1917. 

Ο Γιάννης Ζέβγος μιλάει στο Εθνικό Συμβούλιο στις Κορυσχάδες

Ή ζωή μου ως εδώ ήταν γεμάτη στερήσεις, ουσιαστικά δεν είχα βγει από το περιορισμένο περιβάλλον του χωριού, είχα αποχτήσει μηδαμινές ειδικές γνώσεις, ενώ ή υγεία μου είχε κλονιστεί αθεράπευτα.

Στα 1917 πήγα στρατιώτης. Στις αρχές του 1918 μπήκα στον ουλαμό εφέδρων αξιωματικών και μόλις τέλειωσα πήρα ένα χρόνο αναβολή για λόγους υγείας – φυματική κατάσταση – και το χρόνο αυτό τον έκανα στο ίδιο περιβάλλον του χωριού.Όντας στρατιώτης άκουσα για πρώτη φορά για Σοσιαλισμό και την Οχτωβριανή επανάσταση.

Δάσκαλος έμεινα στη Μακεδονία μέχρι το 1924 οπότε με καταδίωξαν και μέ μετέθεταν σε διάφορα χωριά. Παντού οργάνωνα ομίλους και διδασκαλικό συνδικαλιστικό κίνημα και το 1922 στάλθηκα αντιπρόσωπος του Συλλόγου Γιαννιτσών στο Συνέδριο της Διδασκαλικής ομοσπονδίας.

Σ’ αυτό το μεταξύ ξαναπήγα στρατιώτης στη Μικρά Ασία, όπου συνδέθηκα και δούλεψα κομματικά στο στρατό. Πιάστηκα, βασανίστηκα και στάλθηκα στις πρώτες γραμμές του μετώπου.Στο εξωτερικό πήρα μαρξιστική γενική μόρφωση.

Πιάστηκα στα 1925, όταν δούλευα στην Εργατική Βοήθεια και έκανα 5 μήνες εξορία.Πρέπει νάναι σίγουρο ότι με παρέδωσε τότε ό Μάθεσης, που τον είχα βοηθό και έμεινε στη θέση μου μετά την σύλληψη μου. Στα 1935 ξαναπιάστηκα και με άφησαν. Πιστεύω ότι τότε μ’ έπιασαν τυχαία. Στα 1938 ή σύλληψή μου ήταν ένα κομμάτι των όλων συλλήψεων και δουλιά τοΰ Μάθεση, πού παρακολουθούσε τίς συνεδριάσεις της Κ. Ε.

Δραπέτευσα μιά φορά το Φλεβάρη 1943 κατεβαίνοντας με σχοινί από το Κρατικό Νοσοκομείο της Αθήνας, όπου είχα μεταφερθεί από την Ακροναυπλία, ύστερα από ενέργειες του Π.Γ. Στα 1926 γνώρισα την Καίτη Νισυρίου, που αργότερα παντρευτήκαμε. Ζω μαζί της και με  την κόρη μου. Προσπάθησα από την πρώτη στιγμή πού έγινα μέλος του Κόμματος, να μη δώσω αφορμή να θιγεί ούτε με την ατομική, ούτε με την οικογενειακή μου ζωή, το κύρος του Κόμματος.

Την συνέχεια  για τον Γιάννη   Ζέβγο διαβάστε ΕΔΩ:  http://vathikokkino.gr/archives/52230

Αναδημοσίευση από

http://vathikokkino.gr/archives/52230

                                                                                                                                                   Ρωγμή στην ενημέρωση