ΣΥΡΙΖΑ/Π.Σ: Τιμά στο Βύρωνα τον μικρασιάτη πρόσφυγα, λογοτέχνη και δημοσιογράφο Νίκο Παπαπερικλή

Η οργάνωση μελών "ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία" στον Βύρωνα πραγματοποιεί εκδήλωση την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022, ώρα 7μμ στα γραφεία της οδού Ερυθραίας 19, για να τιμήσει τον Μικρασιάτη πρόσφυγα, αγωνιστή της αριστεράς, λογοτέχνη και δημοσιογράφο στον «Ριζοσπάστη» και στην «Αυγή» Νίκο Παπαπερικλή, που έζησε με την οικογένειά του, για πολλά χρόνια στο Βύρωνα. 


Για τη ζωή του και τη δράση του θα μιλήσει η κόρη του Μένια Παπαπερικλή.

..............

Λίγα λόγια για το Νίκο Παπαπερικλή (Νικο Φιλικό) και την 80χρονη ζωή του. 

Γεννήθηκε το 1908, στη Πάνορμο της Προποντίδας. Σε ηλικία οκτώ ετών έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς στα χρόνια του Α’ παγκοσμίου πολέμου. Μπήκε από μικρός στη βιοπάλη, δουλεύοντας στο λιμάνι της Πανόρμου, για την επιβίωση και των δυο αδελφών του. Η μικρότερη αδελφή του δεν επέζησε. 

Μετά την μικρασιατική καταστροφή τα δύο αδέλφια ο Νίκος και ο Καρυοφύλλης έφυγαν για την Ελλάδα, με πρώτο σταθμό τη Δράμα, δεύτερο την Έδεσσα, τρίτο τη Θεσσαλονίκη.

Ο Νίκος δουλεύοντας σκληρά από παιδί σχεδόν, έβγαλε το γυμνάσιο και σπούδασε νομικά.

Με την εισαγωγή του στη νομική σχολή του ΑΠΘ, ο Νίκος Παπαπερικλής αναδείχθηκε σε ηγέτη του φοιτητικού κινήματος της Θεσσαλονίκης, όπου οι φοιτητές εκτός των οικονομικών και ακαδημαϊκών προβλημάτων, είχαν να αντιμετωπίσουν και την αυταρχική διοίκηση του πρύτανη Περικλή Βιζουκίδη.

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης που είχε αρχίσει να λειτουργεί μόλις τέσσερα χρόνια πριν, στα 1927, στεγαζόταν σε ένα μόνο κτίριο, τη σημερινή Παλιά Φιλοσοφική, όπου λειτουργούσαν η Φιλοσοφική Σχολή, τα τμήματα Δασολογικό, Γεωπονικό και Μαθηματικό της Φυσικομαθητικής και Νομικής και Οικονομικών Επιστημών της ΝΟΕ. Είχαν ήδη γίνει φοιτητικές απεργίες τον Μάιο του 1927.

Το 1928 εντάσσεται στην Ομοσπονδία Κουμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και δημοσιογραφεί στο «Ριζοσπάστη». 

Το Δεκέμβριο του 1929, η απεργία των φοιτητών λήγει μετά από άγρια επίθεση εναντίον των φοιτητών από την έφιππη αστυνομία κατόπιν άδειας της πρυτανείας. Το 1930 οργανώνεται στο ΚΚΕ.

Η φασιστική συμπεριφορά του πρύτανη Περικλή Βιζουκίδη, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα ήταν ο άνθρωπος που υποδέχθηκε τα γερμανικά ναζιστικά στρατεύματα κατά την είσοδό τους στη Θεσσαλονίκη, με συνέπεια να αποκαλείται έκτοτε από τους φοιτητές «Φον Βιζουκίδης», οδήγησε στα τέλη Νοεμβρίου 1931 σε μια μεγάλη φοιτητική απεργιακή κινητοποίηση.

1935: Λόγω δράσης αποβάλλεται από το πανεπιστήμιο. Γίνεται μόνιμος συντάκτης του «Ρ».

Η δικτατορία του Μεταξά τον συνέλαβε και το 1936 εξορίζεται στον Αη-Στράτη, το 1937 στην Ακροναυπλία μαζί με εκατοντάδες στελέχη του ΚΚΕ και πνευματικούς ανθρώπους.

Στο «προαύλιον μελέτης» των φυλακών της Ακροναυπλίας, τον Ιούλη 1937

Στα στρατόπεδα της εξορίας και της φυλακής, θα μείνει μέχρι το 1943, οπότε κατά τη μεταφορά του στο στρατόπεδο της Λάρισας δραπετεύει και βγαίνει στο Βουνό. 

Αποστέλλεται από το ΕΑΜ στην Ευρυτανία για τις ανάγκες του αγώνα, ξεχωρίζει για την αντρειοσύνη του και γίνεται γρήγορα μέλος της διοίκησης της 13ής Μεραρχίας του ΕΛΑΣ με διοικητή τον συνταγματάρχη Γιάννη Παπαθανασίου και καπετάνιο τον Τάσο Λευτεριά.

1944: Δουλεύει στη «Λαϊκή Φωνή» της Θεσσαλονίκης.

Στον εμφύλιο εξορίζεται (Γυάρος, Μακρόνησος). Δεκαετία 1950: Δημοσιογραφεί στην «Αυγή» και «Προοδευτική Αλλαγή» και ξαναεξορίζεται στον Άη-Στράτη

Μία ιστορική φωτογραφία: Εξόριστοι στη Μακρόνησο το 1950. Διακρίνονται από αριστερά: Ο ηθοποιός Γ. Γιολδάσης, ο λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης, ο ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης, ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης, ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος, ο Νίκος Παπαπερικλής, ο Γιάννης Ιμβριώτης και ο ηθοποιός Κώστας Ματσακάς. 

Την δεκαετία του ΄60 έζησε στο Λονδίνο και δούλεψε στη «Φωνή της Αλήθειας». 

Μετά τη μεταπολίτευση, μέχρι το θάνατό του (22/1/1988), υπέγραφε το χρονογράφημα του «Ριζοσπάστη», ως «Νίκος Φιλικός». 

Στο ενεργητικό του είχε αρκετά πεζογραφικά βιβλία. «Το ημερολόγιο ενός απλού ανθρώπου», «Ένας στρατιώτης», «Γκιαούρ», «Χρυσή ζωή» κ.ά., με λυρικούς τόνους τους πόθους και τις λαχτάρες των ανθρώπων αλλά και τους καημούς των προσφύγων. 

Ο Νίκος Παπαπερικλής ήταν ένας ακούραστος εργάτης της πέννας που με τιμούσε με τη φιλία του, ήταν ο μαχητής δημοσιογράφος, λογοτέχνης και κοινωνικός παράγοντας Νίκος Παπαπερικλής και ο οποίος υπήρξε στις οκτώ δεκαετίες της ζωής του υπόδειγμα ήθους, εργατικότητας, αξιοπρέπειας και κυρίως, συνεισφοράς και αγώνων για μία πιο δίκαιη κοινωνία και μία Ελλάδα δίχως αφέντες και «προστάτες»

Ο Νίκος Παπαπερικλής (1908-1988) λάμπρυνε το δημοσιογραφικό λειτούργημα με την ανεκτίμητη προσφορά του, υπήρξε μία από τις γλυκύτερες, πιο δραστήριες και πιο ευγενικές μορφές της αριστεράς, που γνωρίσαμε στη ζωή μας. Σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε με πάθος τη δημοσιογραφία, τα γράμματα αλλά και την αριστερά. Εκείνη την αριστερά, την ευσυνείδητη, την αξιοπρεπή, την αξιόπιστη και πιστή στις πανανθρώπινες αξίες και ηθικές αρχές, γράφει ο Σπύρος Κουζινόπουλος στο «Φάρος του Θερμαϊκού»  στις 17/2/2022.

Επιμέλεια: Χρήστος Παναγιωτόπουλος 

 Σημείωση: Για τη συγγραφή του άρθρου αντλήθηκαν στοιχεία από το ιστολόγιο « Φάρος του Θερμαϊκού» και την εφημερίδα των συντακτών.

Διαβάστε ακόμη:

Ρωγμή στην Eνημέρωση

Δεν υπάρχουν σχόλια

Εικόνες θέματος από jusant. Από το Blogger.