ΒΥΡΩΝΑΣ: Γιορτάζει το γνωστό σε όλους τους Βυρωνιώτες παρεκκλήσι, του Αγίου Λαζάρου

 Τους  πρόσφυγες από την μικρασιατική καταστροφή, όταν άρχισαν να έρχονται  στην περιοχή   στο τότε «συνοικισμό Παγκρατίου»  τους «υποδέχθηκε»  το παρεκκλήσι του  Αγίου Λαζάρου.

 Το μικρό εκκλησάκι του Αγ. Λαζάρου ήταν κτισμένο σε έναν αδιαμόρφωτο  χωμάτινο χώρο και το βρήκαν οι πρώτοι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο τότε συνοικισμό Παγκρατίου, το 1922.

Με την εγκατάσταση των προσφυγών η κατοικημένη περιοχή διευρύνθηκε, στις 16 Απριλίου το 1924 έγινε  μετονομασία της περιοχής σε «συνοικισμό Βύρωνος» από την κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπαναστασίου.

Το μικρό εκκλησάκι του Αγ. Λαζάρου δεν επαρκούσε  για τον εκκλησιασμό των κάτοικων και το 1926 αποφασίστηκε η ανέγερση της εκκλησίας της  Αγίας Τριάδος.

           Φωτο αρχειου: Πληθος κόσμου στο εξωκλεισι του Αγ. Λαζάρου  

Το σημείο που είναι το εκκλησάκι είναι η πλατεία Αγίου Λαζάρου στον Βύρωνα, ένα τόπος συνάντησης και αναψυχής.  

Το εκκλησάκι του Αγ. Λάζαρου είναι περικυκλωμένος από ταβέρνες,  και καφετέριες. Ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα και στα ντουβάρια του ναού απομένει ενας μικρός διάδρομος προς την πλατεία με το σιντριβάνι και την προτομή του Μπάιρον.  

Ίσως για κάποιους επιδόξους του επιχειρείν,  το εκκλησάκι να αποτελεί εμπόδιο στην επέκταση των σχεδίων τους. Η σημερινή εικόνα της πλατείας θέτει εκ νέου το θέμα του δημόσιου κοινόχρηστου χώρου της πόλης, που δεν μπορεί να θυσιάζεται μονομερώς για τα κέρδη των λίγων, αλλά να εξασφαλίζει το δικαίωμα στον κάτοικο και επισκέπτη αυτής της πόλης να απολαμβάνει με άνεση το περπάτημα του στο πεζοδρόμιο και την αναψυχή μικρών και μεγάλων, είτε πίνοντας καφέ είτε παίζοντας στην πλατεία.

Έχει χαθεί πλέον το μέτρο.

Να μην θυσιάσουμε και τον Αγ. Λάζαρο στο βωμό του επιχειρείν.

                                                                           Ρωγμή στην ενημέρωση