Έγκλημα στα Τέμπη: Ανοιχτή επιστολή μητέρας θύματος προς τη δημοτική αρχή Βύρωνα
Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή από την οικογένεια του συμπολίτη μας Παναγιώτη Χατζηχαραλάμπους που χάθηκε στα Τέμπη
Πριν περίπου ένα χρόνο συνέβη το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα - έγκλημα των Τεμπών.Σ' αυτό το δυστύχημα έχασα κι εγώ το παιδί μου. Ήρθε και σε μένα αυτή η δύσκολη στιγμή να αντιμετωπίσω τον μεγαλύτερο πόνο, που μπορεί να βιώσει γονιός, τον χαμό του παιδιού του μ' αυτό τον τραγικό τρόπο. Πέρα από το τετριμμένο, κανείς γονιός να μην νιώσει αυτόν τον πόνο και την θλίψη, από σεβασμό και τιμή των ψυχών, που χάθηκαν στα Τέμπη, θα 'θελα να πω λίγα λόγια για το παιδί, κάπως να το τιμήσω.Ο Παναγιώτης Χατζηχαραλάμπους μεγάλωσε στον Βύρωνα, πήγε στο 3ο Δημοτικό Βύρωνα.Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, έκανε μεταπτυχιακό στο ΕΚΠΑ, εργάστηκε στο Ιατρικό Κέντρο στο Μαρούσι για λίγο διάστημα. Παντρεύτηκε και απέκτησε ένα γιο τον Οκτώβριο του 2020.Και μετά προσλήφθηκε στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ τον Μάιο του 2021. Εν μέσω κορωνοϊού οι χαρές του γάμου και της γέννησης του εγγονού μας δεν γιορτάστηκαν, όπως συνήθως.Η πρόσληψη όμως στον οργανισμό σιδηροδρόμων Ελλάδος τον γέμισε, μας γέμισε χαρά, το είδαμε σαν αποκατάσταση της οικογένειάς του και εμείς πως οι κόποι μας, οι αγωνίες μας βρήκαν στόχο, εκπληρώθηκαν. Είχαμε λόγους για γιορτή. Που να το φανταζόμαστε, πως να γνωρίζαμε την τύχη και την μοίρα του Παναγιώτη μας αλλά και την δική μας.Το παιδί μας χάθηκε, δεν υπάρχει πια. Ήρθε το πιο δύσκολο χτύπημα για τους γονείς όλου του κόσμου να χάνεται το παιδί τους πριν από αυτούς.Με μιας όλα τα όνειρα, ο αγώνας, να τον μεγαλώσουμε, να γίνει ένας σωστός, ικανός, άξιος άνδρας ακυρώθηκαν. Ακυρωθήκαμε κι εμείς.Δεν θέλω να πάψω να ονειρεύομαι, όχι για μένα, αλλά για τον εγγονό μου, την συνέχεια του γιού μου.Θέλω με κάθε τρόπο το παιδί του να τον γνωρίσει μέσα από τις ιστορίες μας, που θα του διηγηθούμε. Να τον κρατήσουμε ζωντανό μια που ήταν μόλις 2,5 στα 3 χρόνια και δεν έχει μνήμες.Με όλο το σεβασμό, θα ήθελα να παρακαλέσω τους συντοπίτες, αλλά και τις δημοτικές αρχές να κάνουν κάτι στην πόλη μας, ό,τι κρίνουν, (μια ονοματοδοσία, μια πλάκα) οτιδήποτε ώστε η μνήμη "θυμάτων των Τεμπών" να μείνει. Οτιδήποτε που θα φέρνει στην μνήμη, φίλων συγγενών, γειτόνων αλλά και του εγγονού μου τον Παναγιώτη μας και τις άλλες 57 ψυχές, που έφυγαν τόσο τραγικά, όπως όλος ο κόσμος θεωρεί.Οι ψυχές αυτές κι ο Παναγιώτης μου θεωρώ ότι χάθηκαν, όχι για μας, για τους πολλούς άλλους όμως θα ξεχαστούν. Ο συγκεκριμένος τρόπος, το έγκλημα αυτό όμως δεν πρέπει να ξεχαστεί. Τα παιδιά, οι φοιτητές, το μέλλον μας κι ο Παναγιώτης μου, που ήταν πολύ κοντά στην ηλικία των παιδιών αυτών, το μέλλον μας είχαν πολλά ακόμα να δώσουν.Με όλο το σεβασμόΣας ευχαριστώΗ μητέραΠερσεφόνη Γεωργακοπούλου
..........
Στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών χάθηκαν νέοι άνθρωποι. Πρόκειται για μία κρατική δολοφονία και όχι ένα ατύχημα. Οι πραγματικοί ένοχοι είναι τα πολιτικά πρόσωπα, η κυβέρνηση και ο υπουργός της, ο οποίος μόλις 8 ημέρες πριν το συμβάν κούναγε το δάχτυλο απειλητικά στη βουλή και μιλούσε για ασφάλεια, ενώ γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση, που επικρατούσε στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Μαζί τους όμως στο εδώλιο του κατηγορούμενου είναι και οι επιχειρηματίες και οι εταιρείες, που στο βωμό του κέρδους, θυσίασαν κάθε προοπτική. Είναι κραυγαλέο, πως από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, σε όλο το πολιτικό φάσμα, όλοι "ξεχνούν" να αναφέρουν ονομαστικά τις εταιρείες Άκτωρ και Allstom και τους ολιγάρχες, που πλουτίζουν από αυτούς τους ομίλους με τα υπερκοστολογημένα έργα που δεν υλοποιούνται ποτέ. Τους πραγματικούς δήμιους και σχεδιαστές του εγκλήματος.
Για άλλη μία φορά τον φόρο αίματος τον πλήρωσαν απλοί άνθρωποι, αυτοί που χρησιμοποιούμε τις φθηνότερες κρατικές υποδομές και όχι τα ιδιωτικά τζετ και ελικόπτερα. Ανάμεσά τους ο 29χρονος συμπολίτης μας Παναγιώτης Χατζηχαραλάμπους και ένας συμπολίτης από το Παγκράτι ο 35χρονος Σπύρος Βούλγαρης, μας θυμίζουν με το χαμό τους, πως "η κακιά στιγμή" είναι πολύ δίπλα μας. Είναι θέμα τύχης να χτυπήσει και τη δική μας την πόρτα. Όσο ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση να εξελίσσεται στη χώρα μας, τόσο θα χειροτερεύουμε τους όρους της δικής μας ζωής, τόσο θα απωλέσουμε τη δική μας συνείδηση.
Από τον ατομισμό και την ιδιώτευση μιας δυστοπικής κοινωνίας δεν θα γλιτώσει κανείς.
Η πρόταση της οικογένειας, η οποία έχει αποσταλθεί στο δήμαρχο Βύρωνα κ. Σωτηρόπουλο και στο δημοτικό συμβούλιο, πιστεύουμε πως πρέπει να βρει ανταπόκριση. Δεν αφορά μόνο τη μνήμη του άδικα και πρόωρα χαμένου Παναγιώτη αλλά αφορά τη συλλογική μνήμη της κατάρρευσης των υποδομών της χώρας μας, της αξιοπρέπειας μας, της δικαιοσύνης, ενός "μνημονιακού" εγκλήματος τελικά, που έχει συντελεστεί στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού, με φορείς την πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας.
Ρωγμή στην Ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια