Απάντηση στο "Αντιπροσφυγικό κρεσέντο Μητσοτάκη" με ένα ποίημα

  

Μια απάντηση σ' όλο αυτό το αντιπροσφυγικό μένος, όχι μόνο του Μητσοτάκη, με το παρακάτω ποίημα.

    Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ  

ΤΟ ΜΕΡΤΙΚΟ

 

Αιώνες , πολλούς αιώνες, ζούσαμε

στο δρόμο του σπιτιού μας,

φροντίζαμε τον κήπο μας

και την αυλή του διπλανού,

για να μπορούν να χαίρονται

το φως της μέρας τ’ άπλετο

και της νυχτιάς τη σιγαλιά

οι γέροι μας και τα παιδιά.

 

Κι’ ήρθαν μια μέρα

άνθρωποι, άγνωστοι σε μας,

άνθρωποι με τα παιδιά τους αγκαλιά

σ’ ένα σακί το βιός τους

και με τον πόνο στη ματιά.

 

Τις πόρτες του σπιτιού

και της ψυχής ανοίξαμε

στην αγκαλιά μας τους ζεστάναμε

και του ψωμιού μας τη μπουκιά

μαζί τους μοιραστήκαμε.

 

Και γίνανε οι γιοί κι οι κόρες μας

της άνοιξης λουλούδια

του θέρους το γλυκό κρασί

της  χειμωνιάς σοφία,

μαζί στη λύπη, στη χαρά,

μαζί και στης ζωής

τους ύμνους και τα μοιρολόγια.

 

Κι’ όταν θεοί και αρχηγοί,

χωρίς ιδρώτα, μερτικό

απ’ τη ζωή μας θέλησαν να πάρουν,

εμείς αντισταθήκαμε

όλοι μαζί,

αυτοί που ήμασταν εδώ

κι’ αυτοί που ήρθαν ύστερα,

μαζί με τα παιδιά

και με τους γέρους μας αντάμα.

 

Τότε αυτοί, θεοί και αρχηγοί,

μ’ όλου του μίσους τη φωτιά

τελώνια βρήκανε

και δαίμονες γεννήσαν

με δηλητήριο τους πότισαν

και την ψυχή τους πήραν,

στα σπίτια μας τους έστειλαν

να μας εξαφανίσουν,

εμάς και τους ματζίρηδες*,

που τη ζωή μας είχαμε

και των παιδιών μας τις ζωές

ψηλότερα απ’ αυτούς.

 

Εμείς  δεν φοβηθήκαμε,

κι’ ακόμα δεν φοβόμαστε.

 

Είμαστε ‘δώ, ορθοί  και πολεμάμε

τον έρωτα του δίκιου μας ποθούμε

και μια ζωή ελευθερίας

στο σήμερα, στο αύριο και σ’ όλους τους αιώνες.

 

Είμαστε ‘δώ, ορθοί  και πολεμάμε

για μια ζωή

χωρίς θεούς και αρχηγούς

για μια ζωή

που ο καθένας μας

θα έχει ίσο μερτικό.

 

 10-12.10.2023

Αθήνα  

                                                                              Ρωγμή στην ενημέρωση