Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα δολοφονήθηκε στις 9 Οκτώβρη 1967 στην Βολιβία (ΠΟΙΗΜΑ)
Ποίημα Του Δημήτρη Βασιλείου
ΤΟ
ΦΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
Ξημερώνουν στην ώρα τους οι μέρες,
τα αύριο παίρνουν τις θέσεις των χθες ,
τίποτα όμως δεν αλλάζει.
Το φως παραμένει ελπίδα!
Το σκοτάδι συνεχίζει να σκεπάζει τη ζωή μας.
Ένας φάρος που είχε ανάψει
και φώτιζε, έστω κι αχνά, αλλά φώτιζε
τη θωριά των ονείρων,
πάει κι αυτός, έσβησε.
Το βλέμμα του Γκεβάρα παραμένει παγωμένο.
Του Άρη το κεφάλι στάζει, ακόμη, αίμα.
Τον Λαμπράκη συνεχίζουν σε πολέμους να σκοτώνουν
και στον Μίκη να φοράνε σιγαστήρα.
Μέσ’ στου σκοταδιού μάς κλείνουν την παγίδα.
Και μέσ’ σ’ αυτή τη σκοτεινιά
π’ απλώθηκε στο κόσμον όλο,
κάποιοι, χρυσούς στήνουνε θρόνους,
τα δουλικά τους κάνουνε βαρόνους
κι οι δεσποτάδες,
μαζί ραβίνοι και μουλάδες,
με λίβανο και σμύρνα τους βλογάνε.
Κι όλοι οι άλλοι, οι πολλοί,
σε δύση και σ’ ανατολή,
στης πείνας πνίγονται τον πάτο,
στης άγνοιας το βωμό τούς γονατίζουν
και μ’ αλυσίδες στα μυαλά
τους θυσιάζουν, οι χρυσοί,
σαν Ιφιγένεια,
την Τροία θέλοντας να κάνουνε δική τους.
Κι όποιοι, σαν άλλοι Έκτορες,
θέλει από μόνος του καθείς
τον τόπο του να σώσει,
κάποιον θα στείλουν οι χρυσοί,
ας πούμε Αχιλλέα,
όπως τον Έκτορα να τους σκοτώσει.
Όσο βαθύ κι αν είναι το σκοτάδι,
τα μάτια που ’ναι ανοιχτά μπορούν να διακρίνουν
τ’ αστέρια που ακόμα λαμπυρίζουν,
απ’ τη φωτιά που έδωσε σε όλους μας,
εκείνος ο ατρόμητος, ο Προμηθέας.
Τα μυαλά που σπάσανε τις αλυσίδες
μπορούν να καταλάβουν
και πράξη να το κάνουν δυνατή,
αυτό που κάποτε ο Κάρολος μας είπε:
“Προλετάριοι όλων των χωρών…”.
Και τότε,
όταν όλοι οι πολλοί,
όλων των χωρών και τόπων
με φόρα τα σκοτάδια θα διαλύσουν,
τότε,
ακούστε με,
τότε μόνο ,
το φως θα πάψει να ’ν’ ελπίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια