Εχθές στις 28/6 το απόγευμα στις 18.00 έξω από το Μέγαρο Μουσικής -συνεπείς στους αγώνες που χαρακτήρισαν τη γενιά τους- βρέθηκαν τα μέλη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων - Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ). Με μια μικρή αλλά ηχηρή παρουσία λόγω της ιστορίας τους, περίπου 20 άνθρωποί και μαζί τους λίγοι ακόμη παρόντες, άνθρωποι ανώνυμοι και επώνυμοι, έδωσαν το παρόν στην πρόσκληση που απηύθυναν οι πρώην εξόριστοι για να στηρίξουν το αίτημα της ανάδειξης της ιστορικής μνήμης και αξίας της Γυάρου, απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα που την απειλούν.
Το παρόν έδωσε και η παράταξη "Αριστερή Αγωνιστική Ενωτική Συσπείρωση Μηχανικών" από το ΤΕΕ με πανώ της.
Υπενθυμίζουμε πως η διαμαρτυρία έγινε λόγω της ημερίδας - τελετής έναρξης του Arxellence3, του νέου, Διεθνούς Διεπιστημονικού Διαγωνισμού Αρχιτεκτονικών Ιδεών, με θέμα «Διατήρηση της Ιστορικής Μνήμης & Aνάδειξη και Προστασία των Ιδιαίτερων Περιβαλλοντικών Χαρακτηριστικών της νήσου Γυάρου». Ο διαγωνισμός διοργανώνεται από την εταιρεία ALUMIL και την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Πολιτιστικού και Κοινωφελούς Έργου ΑΙΓΕΑΣ, με την εποπτεία και συνδιοργάνωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
Οι πρώην εξόριστοι μέσω του συνδέσμου τους (ΣΦΕΑ) καταγγέλλουν σε ανακοίνωσή τους πως για το θανατονήσι της Γυάρου επίκειται η "...επανάχρησή του, δηλ. η τουριστική του εκμετάλλευση, η παράδοσή του σε ιδιωτικά, κερδοσκοπικά συμφέροντα...".
Και όπως σωστά τονίζουν: "...Η Γυάρος και τα άλλα ξερονήσια-τόποι εξορίας όχι μόνο δεν πρέπει να αφεθούν στην τύχη τους, αλλά και μην παραδοθούν στις 'πράσινες' ορέξεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου και σε εταιρίες που, προκειμένου να διαφημιστούν, δεν ορρωδούν προ ουδενός. Αντίθετα πρέπει να εφαρμοστεί ένα σαφές πλαίσιο προστασίας και ανάδειξης αυτών των τόπων (π.χ. ν. 722/2001, YΠA, ΦΕΚ 182/21-7-2011), όπως εδώ και χρόνια έχουν προτείνει τεκμηριωμένα ειδικοί επιστήμονες αλλά και πρόσφατα ο Σύνδεσμός μας...".
Στις ημέρες μας έχουμε δει την άκρατη εμπορευματοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και την είσοδο καθημερινά χιλιάδων ανθρώπων σε μνημεία, που ίσως δεν αντέχουν αυτή την επισκεψιμότητα (βλ. Ακρόπολη). Είδαμε στα πλαίσια αυτής εισπρακτικής λογικής την επίστρωση με τσιμέντο του περιβόλου χώρου της Ακροπόλεως Αθηνών ενάντια στην αισθητική του μνημείου, την ιδιωτικοποίηση των μουσείων της χώρας, τις προσπάθειες διάλυσης της αρχαιολογικής υπηρεσίας και την αντικατάσταση του έργου της από εργολάβους και ιδιωτικές επιχειρηματικές συμπράξεις, το κλείσιμο πολιτιστικών χώρων στο κέντρο της Αθήνας και τη δικαίωση αρχαιοκάπηλων (βλ. υπόθεση Στερν).
Καθόλου δεν μας κάνει να απορούμε λοιπόν το θράσος της Alumil, των στελεχών του ΤΕΕ και των επιχειρηματικών συμφερόντων απέναντι στους νεότερους τόπους βασανισμού του λαού μας. Εκτός άλλου το σύγχρονο ελληνικό κράτος έχει κάνει ό,τι μπορεί για να ξεχαστούν αυτοί οι τόποι, αυτό το κομμάτι ιστορίας, να μην αναδειχθεί και να χαθεί η ιστορική μνήμη. Επισημαίνουμε πως η χούντα, τα διοικητικά στελέχη του μηχανισμού της και οι τιμητές της αποτέλεσαν σε μεγάλο βαθμό σημαντικό κομμάτι και των μετέπειτα κρατικών και διοικητικών θεσμικών οργάνων.
Είναι λοιπόν η μνήμη ενάντια στη λήθη, η ιστορία και η κοινωνική συνοχή απέναντι στη λογική της ασύδοτης κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης φυσικών και ιστορικών πόρων, η συλλογική κοινωνική διεκδίκηση και το κοινωνικό συμφέρον απέναντι στα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Είμαστε ολόψυχα με την ιστορική μνήμη, την κοινωνία και τον ΣΦΕΑ.
Η ιστορία του τόπου μας δεν είναι για πούλημα...
Ρωγμή στην Ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια