“ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ” - ένας διαχρονικός στόχος του κεφαλαίου
Του Δημήτρη Βασιλείου
Στο άρθρο μου, με τίτλο «Παιδιά, τα μεγαλύτερα
θύματα των πολέμων», που δημοσιεύθηκε στο atpreveza.gr την Παρασκευή 15 Μάρτη 2024 (https://www.atpreveza.gr/index.php/stiles/guest/52294-paidia-ta-megalytera-thymata-ton-polemon-tou-dimitri-vasileiou), είχα αναφερθεί στο βασικό “αίτημα” και επιδίωξη των ναυαρχίδων του
παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου – την μείωση του πληθυσμού στον πλανήτη μας, την με όποιον
τρόπο μείωση-εξολόθρευση του πληθυσμού της γης.
Έγραφα τότε: «Σε μια απόλυτα πολωμένη ταξικά κοινωνία, αυτή του
σύγχρονού μας καπιταλισμού, όπου κυριαρχούσα επιδίωξη και στόχος είναι η
μεγιστοποίηση του κέρδους, μέσω της συνεχώς αυξανόμενης συσσώρευσης του
κεφαλαίου, εντείνεται, βαθαίνει και οξύνεται το δίπολο της ανισότητας: στον
πόλο του κεφαλαίου έχουμε συσσώρευση πλούτου, ενώ στον πόλο της εργασίας έχουμε
συσσώρευση φτώχειας και εξαθλίωσης.
Για την διατήρηση
και διεύρυνση αυτής της κατάστασης, αλλά και υπό τον φόβο εξεγέρσεων των
γεωμετρικά εξαθλιωνόμενων μαζών, οι παγκόσμιοι οικονομικοί κολοσσοί και οι “θεσμικοί”
εκπρόσωποί τους, παρά τις μεταξύ τους διαμάχες και συγκρούσεις για ένα νέο
μοίρασμα του κόσμου, ενωμένοι απεργάζονται πολιτικές και μέτρα με στόχο την
απόλυτη χειραγώγηση του “εχθρού”.
Το κυρίαρχα
προωθούμενο, παγκοσμίως, μέτρο αποτελεί η μείωση του πληθυσμού του
πλανήτη μας. Το μέτρο αυτό αποτελεί βασικό “αίτημα” και επιδίωξη των ναυαρχίδων
του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου!
·
Το
περιβόητο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός και ο
διαβόητος “αιώνιος”, από το 1971, ιδρυτής και Διευθυντής του Κλάους
Σβαμπ, με κάθε ευκαιρία προωθούν την δραστική μείωση του παγκόσμιου
πληθυσμού.
Επειδή πολλοί λένε
ότι αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας, ακούστε το παρακάτω βίντεο:
·
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μπιλ Γκέιτς, ιδρυτής της Microsoft,
είναι κι αυτός “φανατικός Απόστολος” της αναγκαιότητας μείωσης του πληθυσμού
της Γης. Οι εντεταλμένοι λακέδες του, βέβαια, λένε ότι «…
ο Γκέιτς έχει υποστηρίξει την μείωση της πληθυσμιακής ανάπτυξης, όχι του ίδιου
του πληθυσμού.» Όχι Γιάννης, Γιαννάκης δηλαδή!
Εσείς τι καταλαβαίνετε
από τα λεγόμενα του Μπιλ Γκέιτς, το 2010; «Ο
κόσμος έχει σήμερα 6,8 δις ανθρώπους, και κατευθύνεται στο να φτάσει έως και τα
9 δις. Τώρα, εάν κάνουμε μια πραγματικά καλή δουλειά ως προς τα νέα εμβόλια, τα
συστήματα υγείας, τις υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας, θα μπορούσαμε ίσως να
μειώσουμε τον αριθμό αυτό κατά 10% ή 15%».
Όπως
βλέπετε, ο άνθρωπος είναι πολύ συγκεκριμένος! Επένδυσε και επενδύει σε
συγκεκριμένες μεθόδους, όπως τα εμβόλια. Τον Δεκέμβριο του 2020, το Ίδρυμα
«Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς» είχε επενδύσει συνολικά 1,75 δις δολάρια
στην καταπολέμηση της Covid-19, μέσα από την ανάπτυξη και διανομή εμβολίων,
όπως έγινε γνωστό από τους ίδιους.
Αν
ψάξετε θα βρείτε κι άλλες τέτοιες “ευαίσθητες ψυχές”, που κόπτονται για το καλό
μας!»
Δεν γνωρίζω αν ψάξατε εσείς, εγώ πάντως
έψαξα και “ανακάλυψα” κι’ άλλες “ευαίσθητες ψυχές”, τις οποίες σας παρουσιάζω παρακάτω:
l
Το 1954, μόλις 9 χρόνια μετά την λήξη του Β’ Π.Π. με
τα δεκάδες εκατομμύρια θύματα σ’ όλον τον κόσμο, εμφανίζεται στις Η.Π.Α. άρθρο
με τίτλο “Η πληθυσμιακή βόμβα” (“The population bomb”), στο οποίο αναφερόταν πως «… οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης του
πληθυσμού αποτελεί τεράστια απειλή και είναι επείγουσα η αναγκαιότητα ελέγχου
της γεννητικότητας.»
l
Το 1959, το Υπουργείο
Εξωτερικών των Η.Π.Α. (Department of State USA) δημοσιοποίησε εισήγηση με τίτλο – «Περί των τάσεων
του παγκόσμιου πληθυσμού», όπου αναφέρεται πως «… η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού
αποτελεί απειλή για την διεθνή σταθερότητα.»
l
Το 1969, ο Ρίτσαρντ
Νίξον (Richard Nixon – 1913-1994), Πρόεδρος τότε των Η.Π.Α. (1969 – 1974),
απευθυνόμενος στο Αμερικανικό Κονγκρέσο
(Special Message to the Congress on Problems of Population Growth), ανέφερε: «Μια
απ’ τις πιο σοβαρές προκλήσεις για
την ανθρώπινη προοπτική το τελευταίο τρίτο αυτού του αιώνα (του
20ού-διευκρίνιση δική μου), θα είναι η
αύξηση του πληθυσμού. Εάν η απάντηση σ’ αυτήν την πρόκληση θα αποτελέσει
αιτία περηφάνιας ή απόγνωσης το 2000, θα εξαρτηθεί από το τι κάνουμε σήμερα.
Εάν τώρα αρχίσουμε την εργασία μας με τον κατάλληλο τρόπο…». Από τότε,
λοιπόν, σχεδίαζαν τις μελλοντικές πολιτικές μείωσης του παγκόσμιου
πληθυσμού!
l
Ο Ντέιβιντ
Ροκφέλερ (David Rockefeller - 1915-2017),
ο οποίος δεν χρήζει περαιτέρω συστάσεων, δήλωνε: «Οι αρνητικές επιπτώσεις της
αύξησης του πληθυσμού επί όλων των πλανητικών οικοσυστημάτων γίνεται
τρομακτικά προφανής.»
l Ο Ντέιβις
Κίνγκσλεϊ (Davis
Kingsley – 1908-1997), απ’
τους πιο αναγνωρισμένους διεθνώς Αμερικανός κοινωνιολόγος και δημογράφος,
ανώτερος ερευνητής του Ινστιτούτου Χούβερ,
ένας από τους πιο εξέχοντες κοινωνικούς επιστήμονες του 20ού αιώνα,
σύμφωνα με την Αμερικανική Φιλοσοφική Εταιρεία. Ο κ. Ντ.
Κίνγκσλεϊ, λοιπόν, στις αρχές του ’70, στην εργασία του «Πολιτική Πληθυσμού: θα είναι επιτυχή τα τρέχοντα προγράμματα; Σκέψεις σχετικά με την δημογραφική
αποτελεσματικότητα του οικογενειακού προγραμματισμού». (“Population Policy: Will current programs succeed? Grounds
for skepticism concerning the demographic effectiveness of family planning.”)
Ο αξιοσέβαστος κοινωνιολόγος και δημογράφος αναφέρει και
προτείνει: «Οι βασικές αλλαγές, ικανές να περιστείλουν τα κίνητρα απόκτησης
παιδιών, πρέπει να είναι αλλαγές στη δομή της οικογένειας, στη θέση της
γυναίκας και στα σεξουαλικά ήθη.» Και συνεχίζει “ακάθεκτος”: «Το ερώτημα περί στείρωσης και αφύσικων
μορφών σεξουαλικής επαφής, συνήθως συναντάται με αποδοκιμασία, παρόμοια της
θεραπευτικής σιωπής, όμως κανείς δεν αμφιβάλει για την αποτελεσματικότητα
τέτοιων μέτρων για την αποφυγή της σύλληψης.» Θεωρεί ο κ. Ντ. Κίνγκσλεϊ
αναποτελεσματικά τα μέτρα αντισύλληψης, τις πολιτικές οικογενειακού
προγραμματισμού, τις αμβλώσεις και προτείνει στειρώσεις, αλλαγές στα σεξουαλικά
ήθη (sexual mores - η ορολογία που χρησιμοποιεί) και αφύσικες μορφές
σεξουαλικής επαφής (un-natural forms of sexual intercourse - η ορολογία που χρησιμοποιεί).
Βλέπετε κάποια συσχέτιση με την παγκοσμίως
και “πιεστικά” προωθούμενη σήμερα πολιτική επί του θέματος; Ο νοών νοείτω!
l
Ο Γιουβάλ Νώε Χαράρι (Yuval Noah Harari - 1976- ), Ισραηλινός
ιστορικός, καθηγητής στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, σύμβουλος του
Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός και “δεξί χέρι” του Κλάους Σβαμπ,
ιδρυτή και Διευθυντή του Φόρουμ.
Ο κ.
Χαράρι, όπου βρεθεί κι’ όπου σταθεί, μιλά και επιχειρηματολογεί για την
εμφάνιση μιας νέας πολυπληθούς τάξης, της τάξης των “άχρηστων ανθρώπων”.
Η εμφάνιση και η διάδοση των
κομπιούτερς και γενικά των νέων
τεχνολογιών θα κάνουν τους ανθρώπους αχρείαστους. Το πολιτικό και οικονομικό
διακύβευμα του 21ου αιώνα, λέει ο κ. Χαράρι, είναι το “γιατί μας χρειάζονται
οι άνθρωποι;” Ή, στην καλύτερη περίπτωση, το “γιατί μας χρειάζονται
τόσοι πολλοί άνθρωποι;” Και συνεχίζει, ο κ. Χαράρι λέγοντας ότι, σήμερα το
καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς
τους “άχρηστους ανθρώπους” είναι το να συντηρούμε την ευτυχία τους με
την βοήθεια των ναρκωτικών και των βίντεο-παιγνιδιών!!!
Μετά απ’ όλα αυτά τα ωραία επανέρχομαι
στο άρθρο μου, με τίτλο «Παιδιά, τα μεγαλύτερα θύματα
των πολέμων», που δημοσιεύθηκε στο atpreveza.gr την Παρασκευή 15 Μάρτη 2024.
Έγραφα τότε:
«Και μην νομίζετε ότι πρόκειται για κάποια “διεστραμμένα
μυαλά”. Από τον 18ο αιώνα οι θεωρητικοί του καπιταλισμού, αρχής γενομένης
από τον Αιδεσιμότατο Τόμας
Ρόμπερτ Μάλθους (1766
– 1834), μιλούν για την “αναγκαιότητα” ελέγχου και μείωσης του πληθυσμού. Ο “Μαλθουσιανισμός”
είναι στο DNA του
καπιταλισμού! Δεν είναι τυχαίο ότι, ο ίδιος ο Τ.Ρ. Μάλθους θεωρούσε πως οι
πόλεμοι, οι λιμοί, οι αρρώστιες, οι φυσικές καταστροφές αποτελούν “θείο δώρο”
για την ανθρωπότητα. Κι όπως βλέπετε όλα αυτά αποτελούν τα πρώτα όπλα στην
φαρέτρα και του σύγχρονου καπιταλισμού.
Η υλοποίηση της γενικευμένης
πολιτικής για την μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, πραγματοποιείται συστηματικά
και συντεταγμένα με συγκεκριμένα μέτρα, όπως:
l Πόλεμοι και πολεμικές συγκρούσεις σε όλα τα
μήκη και πλάτη του πλανήτη, με όποια πρόσφορη αφορμή και αιτία (εθνικές,
θρησκευτικές, εδαφικές κ.α. διαφορές), που να καλύπτει όσο γίνεται τον βασικό
λόγο: τον πόλεμο μεταξύ των παγκόσμιων κολοσσών για ένα νέο μοίρασμα αγορών,
εμπορικών οδών, δικτύων.
l Η “ξαφνική” εμφάνιση και διάδοση περίεργων και
πρωτοεμφανιζόμενων (ούτε σταρ του σινεμά να ήταν!) επιδημιών και ασθενειών, που
προκαλούν τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και σκορπούν τον τρόμο στους
υπόλοιπους. Οι “προσπάθειες” θεραπείας αυτών των επιδημιών και ασθενειών
οδηγούν σε αύξηση των ανθρώπινων απωλειών. Όπερ και επιζητείτο (απ’ ότι
φαίνεται.)
l Η υποβάθμιση των δημόσιων συστημάτων Υγείας
(όπου υπήρχαν) μέσω της ιδιωτικοποίησής τους. Στόχος - υγεία για τα ανώτερα
στρώματα των κυρίαρχων τάξεων. Οι υπόλοιποι θα “θυσιαστούν”, πεθαίνοντας, για
το καλό και την επιβίωση του πλανήτη!
l Η διεύρυνση και εμβάθυνση των κοινωνικών
ανισοτήτων, αύξηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που αναπόφευκτα οδηγεί στην
αδυναμία τεράστιων μαζών να έχουν ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη με το
ίδιο, όπως παραπάνω, αποτέλεσμα.»
Απ’ αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω (και δεν
είναι τα μόνα), γίνεται θεωρώ
εύκολα αντιληπτό ότι ο παγκοσμιοποιημένος πλέον καπιταλισμός, παρά τις
εσωτερικές του αντιθέσεις και τον αδίστακτο πόλεμο ανάμεσα στους παγκόσμιους
οικονομικούς κολοσσούς για ένα νέο μοίρασμα του κόσμου, εμπορικών οδών και δικτύων, “ομονοεί” και συντάσσεται σε έναν
ουσιαστικά κυρίαρχο στόχο: την μεγιστοποίηση
του κέρδους, μέσω της συνεχώς αυξανόμενης συσσώρευσης του κεφαλαίου. Αυτό
οδηγεί στην “απογείωση” του βαθμού εκμετάλλευσης, στην φτώχεια και στην
εξαθλίωση όλους τους εργαζόμενους, στην βίαιη μείωση του πληθυσμού στον Πλανήτη
και εν τέλει, όπως φαίνεται από τα παραπάνω, στην “εξαΰλωση” του ανθρώπου, των
“άχρηστων ανθρώπων”.
Μπροστά σ’ αυτόν τον σχεδιασμό
του παγκόσμιου κεφαλαίου, γιατί περί επιστημονικού σχεδιασμού πρόκειται,
φαντάζουν γελοίες φανφάρες οι πολιτικές προτάσεις διάφορων πολιτικών δυνάμεων (ευρέως φάσματος)
περί βελτίωσης της θέσης και της ζωής των εργαζομένων, αλλά και των μεσαίων
στρωμάτων (όσα έχουν απομείνει) που βίαια προλεταροποιούνται, στα πλαίσια του
καπιταλιστικού συστήματος ή περί βελτίωσης μέσω της ευρύτερης σύγκλισης με την
Ευρωπαϊκή Ένωση (η οποία με βήμα ταχύ οδεύει προς την διάλυσή της). Άξιος ο μισθός
τους! Αυτοί οι πολιτικοί ίσως μ’ αυτή τους τη στάση τους ν’ αποφύγουν την
μείωση πληθυσμού! Το κεφάλαιο πάντα θα χρειάζεται κάποιους λακέδες.
Απ΄ την άλλη πλευρά, η
ανιστόρητη εμμονή κάποιων ριζοσπαστικών ή επαναστατικών πολιτικών δυνάμεων σε
θεωρητικά σχήματα του προ-παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού (ιμπεριαλισμός,
εθνικό κράτος και εθνική οικονομία, πολυπολικός κόσμος, δίκαιες και ισότιμες συνεργασίες
κ.α.) δείχνει αδυναμία κατανόησης της σημερινής διάστασης του σύγχρονού μας
καπιταλισμού και της περαιτέρω ανάπτυξής του. Και ως γνωστόν, η Ιστορία δεν
συγχωρεί την όποια καθυστέρηση, είτε αυτή είναι θεωρητική, είτε πολιτική, είτε
χρονική.
“Θέλει δουλειά πολλή” η
διαμόρφωση εκείνων των συνθηκών και προϋποθέσεων για την υπέρβαση του
καπιταλισμού, για την απελευθέρωση της εργασίας από τα δεσμά της ατομικής
ιδιοκτησίας, για την ελευθερία του Ανθρώπου και την διάσωση των ανθρώπων, του
περιβάλλοντος, του Πλανήτη συνολικά και ολοκληρωτικά.
Όπως λέει κι ο Ποιητής:
«Ν’
αφήνεις,
πάντοτε ν’ αφήνεις μια
χαραμάδα,
στην καρδιά και στο μυαλό
το φως να μπαίνει μέσα.»
Ρωγμή στην ενημέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια